Ο πρωθυπουργός δεν πείθει διακηρύττοντας ότι η επιστροφή του Β. Μουλόπουλου στον ΔΟΛ δεν σηματοδοτεί πρόθεση πολιτικού ελέγχου των ΜΜΕ του Συγκροτήματος. Και δεν πείθει γιατί έχουν ήδη δοθεί αρκετά δείγματα γραφής από την κυβέρνησή του ως προς την προσπάθεια χειραγώγησης της ενημέρωσης. Προσπάθησαν να κλείσουν κανάλια για να αποκτήσουν κανάλια της επιρροής τους, σταμάτησαν τις επιθέσεις στον «εργολάβο της διαπλοκής» αφού οι εφημερίδες του έγιναν ξαφνικά φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσαν την κατάρρευση της τηλεθέασης της κρατικής τηλεόρασης μετατρέποντάς την σε προπαγανδιστικό μηχανισμό, στοχοποιούν δημοσιογράφους τακτικά, ενώ έχουν ενεργοποιήσει στο διαδίκτυο έναν «στρατό» τραμπούκων που προσπαθούν να εκφοβίσουν και να αποθαρρύνουν τους «ενοχλητικούς».

Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Οι εφημερίδες του ΔΟΛ και όλα τα ΜΜΕ του πρέπει να σωθούν και προέχει η προστασία των εργαζόμενων. Αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες του εκδότη για την κακοδιαχείριση και την υπερχρέωση ούτε των τραπεζών για την πρόληψη που δεν έκαναν. Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να διευκολύνει την προσπάθεια διάσωσης χωρίς να προωθεί τα σχέδιά της για πολιτικό έλεγχο και κηδεμονία. Και όλα τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να καταθέσουν προτάσεις για την εξυγίανση στο χώρο των ΜΜΕ.

Διαφορετικά, η θλιβερή ιστορία που παρακολουθούμε (κατάρρευση ΜΜΕ, ανεργία, ενδυνάμωση του κινδύνου κυβερνητικού ελέγχου της ενημέρωσης, πολιτικές αντιπαραθέσεις που απαξιώνουν ακόμη περισσότερο τα ΜΜΕ στην κοινωνική συνείδηση) θα επαναλαμβάνεται επ’ αόριστον.