«H πεποίθηση ότι η άποψη κάποιου για την πραγματικότητα είναι η μόνη πραγματικότητα είναι η πιο επικίνδυνη από όλες τις αυταπάτες. Γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη εάν συνδυάζεται με τον ιεραποστολικό ζήλο για διαφωτισμό του υπόλοιπου κόσμου, ακόμη και εάν ο υπόλοιπος κόσμος δεν επιθυμεί να διαφωτιστεί».
Paul Watzlawick
Από την ημέρα που το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ανήλθε στην εξουσία παρουσιάζεται μια διαρκώς μειούμενη εμπιστοσύνη. Στην οικονομία, στη διοίκηση, στη διακυβέρνηση, στη χώρα.
Τα φαινόμενα πολλά. Και δυστυχώς χωρίς τέλος. Και ακόμη χειρότερα με τεράστιο κόστος για όλους.
Δεν υπάρχει τομέας της πολιτικής που να μη μεταβάλλεται η θέση μας με τρόπο ασυνάρτητο.
-Ξεκινήσαμε με μια σκληρή διαπραγμάτευση ενώ γνωρίζαμε ότι υπάρχουν κανόνες. Χαρίσαμε την τελευταία δόση από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης, από «λάθος», όπως δηλώνει ο κ. Τσακαλώτος.
-Υπογράψαμε μια συμφωνία τον Φλεβάρη και μετά μετανιώσαμε.
-Προκηρύξαμε ένα δημοψήφισμα, ψηφίσαμε και την επομένη αντιστρέψαμε το μαύρο σε άσπρο.
-Κάναμε εκλογές με διακυβεύματα τα εντελώς αντίθετα από αυτά που λέγαμε 6 μήνες πριν. Και απομακρύναμε το μεγαλύτερο μέρος του κόμματος, συχνά σπιλώνοντάς το.
– Με περισσή λύπη διακηρύξαμε ότι θα πραγματοποιήσουμε αυτά που υπογράψαμε, αλλά τα υπογράψαμε επειδή μας εκβίασαν και δεν αναλαμβάνουμε την κυριότητα των μέτρων.
– Είπαμε πως θα τελειώσουμε την πρώτη αξιολόγηση τον Νοέμβρη και ψάχνουμε να περάσει φέτα της αξιολόγησης τον Μάρτη.
– Φωνάξαμε στα πέρατα της Μέσης Ανατολής ότι δεν υπάρχουν μετανάστες, παρά μόνο πρόσφυγες. Οτι δεν θέλουμε κλειστού τύπου στρατόπεδα. Οτι δεν μας νοιάζει η Σένγκεν. Οτι προς Θεού μη χάσουμε τη Σένγκεν γιατί κινδυνεύει το ευρωπαϊκό όραμα. Οτι, ότι…
– Διακηρύσσουμε με όλους τους τόνους ότι θέλουμε επενδύσεις ακόμη και ξένες και, όταν έρχονται, τις διώχνουμε.
– Κάνουμε επιτυχημένη, λέει, δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση και η εφαρμογή της νέας συνθήκης για την Τραπεζική Ενωση φαντάζει ως αλεξικέραυνο για την επιστροφή των καταθέσεων.
– Βρίζουμε τη Μέρκελ και μετά τη λατρεύουμε. Λατρεύουμε τους Ρώσους και αυτοί την κάνουν με μικρά πηδηματάκια. Ψάχνουμε λεφτά εκεί που δεν υπάρχουν.
– Ακυρώνουμε, όπου μπορούμε, ρυθμιστικές και ανεξάρτητες Αρχές, ματαιώνουμε μεταρρυθμίσεις στην ημιθανή Παιδεία. Και προωθούμε την ουγγαροποίηση της ενημέρωσης.
Ολα αυτά οδηγούν στην πλήρη ανυποληψία της χώρας. Και στην αφαίρεση κάθε ίχνους εμπιστοσύνης.
Λυπάμαι, αλλά η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί δεν έχει ρίζες στην πολιτική οικονομία, την φιλοσοφία ή την ιδεολογία. Μόνο η ψυχιατρική είναι ικανή να δώσει μια κάποια εξήγηση κάπως ανεκτή.