Η συνέντευξη του κ. Στουρνάρα στο Mega τη Δευτέρα το βράδυ διακατεχόταν από την αγωνία να πείσει ότι οι εναλλακτικές της χώρας ορίζονται από την τρέχουσα πολιτική της κυβέρνησης και την πρόταση του κ. Αλαβάνου για έξοδο από το ευρώ. Η προσπάθεια διλημματικού εγκλωβισμού της κοινωνίας αποκρύπτει την αλήθεια. Η Ιρλανδία ή η Ισπανία, που εφάρμοσαν πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής με παράλληλη υποβοηθητική νομισματική πολιτική μειώνοντας τα επιτόκια στο μισό και αυξάνοντας τη ρευστότητα, εντάσσεται στην πρόταση του κ. Στουρνάρα ή του κ. Αλαβάνου… Οι ΗΠΑ που έκαναν το αντίστοιχο τι σχέση έχουν με τη συνταγή Σόιμπλε; ?Η μήπως ακολουθούν τον Αλαβάνο;…
Το παιχνίδι του πολιτικού διπολισμού παρασύρει… Και όμως, τρίτος δρόμος υπάρχει και δεν υπακούει στο πρότυπο που επιβάλλει ο γερμανικός ηγεμονισμός επί της Ευρώπης… Είναι ο δρόμος της αύξησης της ρευστότητας που επιτρέπει τη συνολική ανάκαμψη της οικονομίας, τη μη κατάρρευση των περιουσιών και την επανασυγκρότηση της μεσαίας τάξης σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και ελεύθερης επιχειρηματικότητας, σε ανταγωνιστικές αγορές – σε αντίθεση με την πολιτική των θυλάκων ανάπτυξης της ολιγοπωλιακής οικονομίας ειδικών συμφερόντων, σε μια κοινωνία στοιχισμένων ευκαιριών που θα καθοδηγούνται από το τραπεζικό και το πολιτικό σύστημα και το αντίστοιχο (γνωστό) προσωπικό.
Είναι ο δρόμος που κυβερνήσεις με βάση τη λαϊκή εντολή διαχειρίζονται εξίσου τη δημοσιονομική, την εισοδηματική και τη νομισματική πολιτική για την έξοδο από την κρίση, με το μικρότερο δυνατό οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Ο δρόμος που δεν εκχωρεί εξουσίες ερήμην σε συντεχνίες, τραπεζικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα, για να αναπαράγουν τον κυρίαρχο ρόλο τους στη μετά την κρίση εποχή, διατηρώντας για τη κυβέρνηση μόνο την αρμοδιότητα να μειώνει τα εισοδήματα και να αυξάνει τους φόρους. Ο δρόμος που αντιλαμβάνεται τις μεταρρυθμίσεις ως ολιστικές επεμβάσεις στην οργάνωση και λειτουργία του Δημοσίου και όχι ως απολύσεις. Που μεριμνά για την κοινωνική συνοχή προτείνοντας μέτρα για την απορρόφηση των ανέργων σε θέσεις απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης πριν ακόμα ανακοινωθούν οι προειλημμένες αποφάσεις απολύσεων.
Είναι ο δρόμος που διεκδικεί τη δημοκρατική επανανομιμοποίηση των θεσμών της ΕΕ με όραμα την Ευρώπη των λαών σε μια ομοσπονδιακή ενότητα με ισότιμους πολίτες. Είναι ο δρόμος που απαιτεί τον ανασχεδιασμό του πολιτικού συστήματος και την κατάργηση των πελατειακών πολιτικών σχέσεων ως βασική συνιστώσα της μετά την κρίση Ελλάδας. Τρίτος δρόμος υπάρχει!