Τα δύο κείμενα των δύο τακτικών συνεργατών της «Μεταρρύθμισης», του Ριχάρδου Σωμερίτη και της Αγγελικής Σπανού, αποτελούν πραγματικό «σήμα κινδύνου» για τα κόμματα της Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Σαμαρά. Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, όπως εξάλλου κάνουν και οι δύο αρθρογράφοι, πως η συμμετοχή στην κυβέρνηση είναι όχι απλώς σωστή, αλλά και γενναία απόφαση που έβαλε μπροστά τη σωτηρία της χώρας, έναντι των όποιων μικροκομματικών συμφερόντων. Και δεν θα μεμψιμοιρήσουμε εδώ για τα όποια λάθη και δισταγμούς, κυρίως από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ. Όμως η επιλογή της «ολίγον έγκυος» συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά, προκαλεί περισσότερες «παράπλευρες απώλειες» από ό,τι χρειάζεται, τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο…
.
Στο ιδεολογικό επίπεδο, όπως επισημαίνουν και οι δύο αρθρογράφοι, η ομάδα που βρίσκεται γύρω από τον πρωθυπουργό, επιχειρεί, αξιοποιώντας και τις ακραίες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, να περάσει στην κοινωνία ό,τι πιο δεξιό, συντηρητικό και ακραίο για όλα τα σημαντικά θέματα. Δείτε ακόμη και την πρόταση Κουράκη, με την οποία θα μπορούσε να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς στο πλαίσιο ενός διαλόγου. Ωστόσο, αυτό που βρίσκεται ως αιχμή του δόρατος στην αντιπαράθεση του επιτελείου της ΝΔ, είναι πως από την άλλη πλευρά, εκτός από τους εχθρούς της τάξης και ασφάλειας, υπάρχουν και αυτοί που επιβουλεύονται τα «ιερά και όσια». Και στη μέση της αντιπαράθεσης αυτής, τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς στέκονται αμήχανα. Ή με τον τρόπο που αντιδρούν ορισμένες φορές, δείχνουν να μην έχουν δική τους άποψη, αλλά ότι συντάσσονται απλά με τον κυβερνητικό τους εταίρο…
.
Στο πρακτικό- πολιτικό επίπεδο, παρατηρούμε ότι έχουμε επιστροφή ολοταχώς προς τα πίσω, στην πλήρη κομματικοποίηση του κρατικού μηχανισμού και κυρίως, πολύ ευαίσθητων τομέων του, όπως είναι η ενημέρωση. Όσα βήματα έχουν γίνει, κυρίως την περίοδο Σημίτη, για στελέχωση του κράτους με ικανά στελέχη, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, ξηλώνονται… Είναι σαν να μην κατάλαβαν οι κυβερνώντες, πως μία από τις βασικότερες αιτίες της κρίσης που βιώνουμε, είναι ακριβώς αυτή. Η κομματικοποίηση που οδήγησε σε ένα αναποτελεσματικό, δυσκίνητο, αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο κράτος.
.
Ο φίλος Θόδωρος Μαργαρίτης, θέλοντας να δικαιολογήσει την κατάσταση αυτή, έγραφε πριν από λίγο καιρό στο προφίλ του στο Facebook: « Η φασαρία που γίνεται στον τύπο για τις τοποθετήσεις κομματικών στελεχών στο κράτος, είναι υπερβολική. Προφανώς πρέπει να υπάρχει μέγιστη προσοχή για την χρησιμοποίηση πολιτευτών σε υψηλές θέσεις οργανισμών. Προφανώς θα έχουν γίνει και λάθη σε τοποθετήσεις. Ας κρατήσουμε όμως τη «μεγάλη εικόνα». Αυτή που αφορά τη διαβούλευση τριών κομμάτων – επαναλαμβάνω… τριών διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων – για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Η προσπάθεια έγινε για να μην υπερισχύσει η δύναμη του πρώτου κόμματος με τη συνήθη πρακτική του παρελθόντος. Είναι θετικό που άνθρωποι της Αριστεράς μπαίνουν σε κρίσιμα πόστα του κράτους- για πρώτη φορά- μέσα από τη συλλογικότητα της ΔΗΜΑΡ και όχι με ατομικές συμπεριφορές! Είναι μια απαραίτητη διαδικασία για να μη γίνει το κράτος γαλάζιο. Το πείραμα κυβερνήσεων συνεργασίας δεν είναι άλλωστε εύκολο…
.
Επίσης ας συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ στο μερίδιο που θα της αναλογούσε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα δικά της και μόνο κομματικά στελέχη. Ωστόσο υποστήριξε – και χρεώθηκε με κάποια έννοια- και κρατικούς παράγοντες οι οποίοι έκαναν καλά τη δουλειά τους παρά το γεγονός ότι δεν ανήκουν στη ΔΗΜΑΡ. Για παράδειγμα επιμέναμε στην παραμονή στις θέσεις τους, στελεχών όπως ο διοικητής του ΟΑΕΔ Ηλ. Κικίλιας, ο γραμματέας του υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δ. Στεφάνου, η υποδιοικήτρια του ΙΚΑ κλπ… Πρόκειται για ορθολογικές επιλογές χωρίς μικροκομματικά κριτήρια. Επομένως ο θόρυβος που γίνεται έχει μια δόση υπερβολής. Βέβαια στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της χώρας θα πρέπει να υπάρξουν οι απαραίτητες ρυθμίσεις ώστε να μειωθεί ο αριθμός των «πολιτικών θέσεων» που αφορούν τη δημόσια διοίκηση. Αυτό είναι κάτι που πράγματι πρέπει να γίνει..»
.
Ενδιαφέρουσα άποψη… Κρατάω, ότι αντί να μοιράζει τις θέσεις ένα κόμμα, τις μοιράζονται τρεις και μάλιστα κατ’ αναλογίαν. Λύθηκε, με άλλα λόγια, το πρόβλημα της κομματικοποίησης του κράτους… Τρικομματικοποιείται…
.
Κρατάω, επίσης και την τελευταία πρόταση. Ότι δηλαδή, «στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του κράτους θα πρέπει να υπάρξουν οι απαραίτητες ρυθμίσεις…» Το ερώτημα είναι, πότε; Πότε θα πρέπει να γίνει αυτό; Γιατί όχι τώρα;
.
Η αλήθεια είναι πως η τριτοκομματική κυβέρνηση λειτουργεί ως μονοθεματική κυβέρνηση, τουλάχιστον όσον αφορά στα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ασχολούνται μόνο με το θέμα της οικονομικής κρίσης, κορυφαίο μεν, αλλά δεν αρκεί. Αυτός πιθανόν ήταν και ένας από τους λόγους της «ολίγον έγκυος» συμμετοχής των δύο αυτών κομμάτων. Διότι υπήρξαν και άλλοι λόγοι. Όπως της ψευδαίσθησης ότι εάν δεν πάνε τα πράγματα καλά, θα επωμισθεί μόνον ο Σαμαράς τη φθορά. Και βέβαια, άφησαν την δεξιά ομάδα που βρίσκεται γύρω από τον Σαμαρά, με οργανωμένο τρόπο να καταλαμβάνει τα κάστρα. Χαρακτηριστική περίπτωση η ΕΡΤ, όπου ακόμη και αυτοί που – όπως αναφέρει ο φίλος Θόδωρος – είχαν αρχικά μπει ή παρέμειναν στις θέσεις τους, είτε με πρόταση της ΔΗΜΑΡ, είτε με κάλυψή της, «ξηλώνονται» με διάφορα προσχήματα.
.
Υποκρύπτεται, βέβαια και μια άλλη ένοχη αλήθεια. Πως κανένα από τα κόμματα που συνθέτουν το πολιτικό μας σύστημα, από τη δεξιά έως την Αριστερά, παρά τις διακηρύξεις, δεν πιστεύει πραγματικά ότι ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να είναι απαλλαγμένος από τον κομματισμό. Ότι το δημόσιο έχει να υπηρετήσει έναν συγκεκριμένο εθνικό σκοπό και για τον λόγο αυτό χρειάζεται τους ικανότερους, τους καλύτερους – και όχι κομματικούς στρατούς και αποτυχημένους πολιτευτές…
.
Τον Γ. Παπανδρέου, θα μπορούσαμε να τον κατηγορήσουμε για πολλά. Ωστόσο, η ιδέα του opengov, ήταν πραγματικά μια πολύ καλή ιδέα. Δυστυχώς, ο ίδιος και η τότε κυβερνώσα παρέα του φρόντισαν να την γελοιοποιήσουν.
.
Ωστόσο, μπορούν τα κόμματα της κεντροαριστεράς που μετέχουν στην κυβέρνηση, να την επαναφέρουν, να αλλάξουν ό,τι χρειάζεται να αλλάξει και να φροντίσουν να θεσμοθετηθεί, ώστε να είναι ο μόνος τρόπος στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού. Να γίνει ξεκάθαρο και σαφές πού σταματάει η πολιτική ηγεσία – οι «πολιτικές θέσεις»- (πιθανόν μέχρι το επίπεδο των ΓΓ ) και πού αρχίζει η διοίκηση, η οποία επιλέγεται όχι με τις κομματικές ταυτότητες, αλλά με τα πραγματικά προσόντα.
.
Είναι καιρός ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, να αρχίσουν να κυβερνούν εφ’ όλης της ύλης. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και πολύ σημαντική συγκυρία.