Κυβέρνηση χωρίς στρατηγική, έτσι… χωρίς πρόγραμμα

Μιχάλης Κυριακίδης 28 Οκτ 2015

Το είπε ο Γιούνκερ ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Η Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, στερείται στρατηγικού σχεδίου για τη χώρα. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, μιλώντας στο γαλλογερμανικό δίκτυο ARTE, είπε: «Αναρωτιόμουν κάποιες φορές, αλλά όχι πραγματικά, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μια κυβέρνηση κυνική. Ποτέ δεν κατάλαβα τη στρατηγική της Ελλάδας και πιστεύω πολύ ειλικρινά μετά απ’ όσα ζήσαμε, ότι η Ελλάδα δεν είχε πραγματική στρατηγική. Η στρατηγική και τα σχέδια καταστρώνονταν μέρα με την ημέρα».

Και αυτή είναι η απλή αλήθεια, αλλά και το τεράστιο πρόβλημα της χώρας. Μια κυβέρνηση που στο όνομα της Αριστεράς και με μεγάλη δόση λαϊκισμού γαντζώθηκε στην εξουσία και με επίσης μεγάλη δόση κυνισμού κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει στην εξουσία.

Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, με πολλή φλυαρία και πολιτικολογία, εγκλωβισμένη στις ιδεολογικές αγκυλώσεις, αλλά χωρίς έργα. Χαρακτηριστική η περίπτωση του κ. Φίλη, που μας έλαχε υπουργός Παιδείας.

Τα ΜΜΕ ασχολούνται κυρίως με διάφορες ανοησίες του και τις αγκυλώσεις του σχετικά με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Την ίδια ώρα, ο κ. Φίλης «ξηλώνει» ό,τι απέμεινε από το νόμο Διαμαντοπούλου, το μόνο νόμο που ψηφίστηκε με τόση μεγάλη πλειοψηφία από την Ελληνική Βουλή (255 ψήφοι) και που εναρμο?νιζε τη λειτουργι?α και οργα?νωση των Πανεπιστημι?ων μας με τις διεθνει?ς και ευρωπαι?κε?ς καλε?ς πρακτικε?ς.

Ανάλογη είναι η περίπτωση του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος επίσης εγκλωβισμένος στα αναχρονιστικά ιδεολογήματά του, αγωνίζεται να λύσει το Ασφαλιστικό χωρίς ευρύτερο και ειλικρινή διάλογο και με πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς. Άλλοτε δηλώνει ότι θα κοπούν οι συντάξεις και άλλοτε πως θα αυξήσει τις εργοδοτικές εισφορές…

Είναι υπουργός Εργασίας και δεν αντιλαμβάνεται πως οι περίπου 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, χρειάζονται θέσεις εργασίας, οι οποίες θα δημιουργηθούν όταν και εάν υπάρξουν κίνητρα για επενδύσεις… Έτσι θα υπάρχουν και περισσότεροι εργαζόμενοι οι οποίοι θα τροφοδοτούν το ασφαλιστικό σύστημα. Όμως ο κ. Κατρούγκαλος δεν τα καταλαβαίνει αυτά και σκέφτεται να ανεβάσει τις εργοδοτικές εισφορές… προκειμένου να… λύσει το ασφαλιστικό… Να προσθέσει δηλαδή, άλλο ένα αντικίνητρο που θα διώξει πιθανόν μακριά τους υποψήφιους επενδυτές και θα αυξήσει και άλλο την ανεργία. Επιπλέον, θα φορτώσει με νέα βάρη τους μικροεπαγγελματίες και θα ενισχύσει τη μαύρη εργασία. «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση με αριστερό πρόσημο» αποκαλεί τους αυτοσχεδιασμούς Κατρούγκαλου η Αυγή, χωρίς αιδώ και με περισσό θράσος.

Οι κκ Φίλης και Κατρούγκαλος είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις της νέας διακυβέρνησης, αλλά δεν είναι οι μόνες;

Τι να κάνει άραγε ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης, στον τομέα της ανάπτυξης, που θα αντιστρέψει την ύφεση; Κανείς δεν γνωρίζει, πιθανόν ούτε ο ίδιος, ο οποίος μάλλον εξακολουθεί να… ψάχνεται…

Η δεύτερη φορά κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, μπορεί να κυβερνά, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, ωστόσο είναι συνεπής στην κατάληψη του κράτους. Λειτουργεί ως καθεστώς και αλλάζει ό,τι δεν μπορεί να το ελέγχει. Έχει ξεκινήσει  την κατάληψη και κομματικοποίηση όλου του κρατικού μηχανισμού, βολεύοντας «ημετέρους», κομματικούς ή συγγενείς, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια νόμους και κανόνες.

Είναι επίσης συνεπής στην προπαγάνδα περί «αριστερής διακυβέρνησης», επαναλαμβάνοντας τα ψέματα και παρουσιάζοντας την αδυναμία της να ασκήσει σοβαρή εθνική πολιτική, ως «αγώνα» κατά των βαρβάρων δανειστών και των ευρωπαίων εταίρων. Εξακολουθεί να παραμυθιάζει το λαό, διότι μόνο αυτό ξέρει να κάνει.

 «Η ρητορική της κυβέρνησης για αριστερή πολιτική, μοιάζει όλο και περισσότερο με μανδύα που συγκαλύπτει παλαιές γνωστές πολιτικές που έχουν τα παλαιά γνωστά αποτελέσματα», σημειώνει στο τελευταίο άρθρο του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και προσθέτει: «Αν η ιδεολογία δεν συνδέεται με δράσεις μετασχηματισμού, παύει να είναι αριστερή. Είναι ένα προκάλυμμα που συγκαλύπτει εξουσιαστικές λογικές και συμπεριφορές και δίνει ένα νέο πρόσωπο στο παλιό.»

«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν»… είπε ο Πλάτωνας και ίσως ταιριάζει στην περίπτωσή μας.