Η γνωστή ιαχή «παίξτε μπάλα, ρε…», που ακούγεται στα γήπεδα , όταν η γηπεδούχος ομάδα φλυαρεί και σέρνεται στο γήπεδο αδυνατώντας να προσεγγίσει τα αντίπαλα γκολπόστ, επαναλαμβάνεται σήμερα παραλλαγμένη, για την Κυβέρνηση, που εδώ και έξι μήνες, αντί να κυβερνά, συνεχώς «διαπραγματεύεται σκληρά» με την εσωκομματική αντιπολίτευση: «Κυβερνείστε, ρε…» , φωνάζει η κερκίδα…
Αφού λοιπόν η «σκληρή» και «υπερήφανη» διαπραγμάτευση κατέληξε σε ένα καταστροφικό φιάσκο για την χώρα, με μέτρα που μπροστά τους το μέιλ Χαρδούβελη μοιάζει περίπατος σε ανθισμένα περιβόλια και αφού οι υποσχέσεις για σχίσιμο του μνημονίου, για διαγραφή του χρέους , για κατάργηση του ΕΜΦΙΑ, για επαναφορά της 13ης σύνταξης και του κατώτατου μισθού στα 751 και για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, απεδείχθησαν ασύστολα ψεύδη, και αφού το τέλος του μνημονίου με την προληπτική γραμμή στήριξης, θα αντικατασταθεί με νέο τριετές μνημόνιο 85 δις και με πολύ σκληρότερους όρους, ήρθε η ώρα της ανώμαλης προσγείωσης στην πραγματικότητα.
Στο διάστημα αυτό των έξι μηνών οι πολίτες παρακολουθούν μια Κυβέρνηση ανίκανη να ανταποκριθεί και στα πλέον στοιχειώδη καθήκοντά της.
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης αντί να φροντίζει για την χρηματοδότηση της χώρας, την ομαλή λειτουργία της αγοράς και των τραπεζών , την αύξηση των εσόδων , την πάταξη της φοροδιαφυγής, την μείωση των κρατικών δαπανών , τον έλεγχο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών και ο,τι άλλο τέλος πάντων αφορά τα καθήκοντά του, αυτός σχεδίαζε να υποκλέψει τα ΑΦΜ εκατομμυρίων πολιτών, για να κυκλοφορήσει ένα παράλληλο νόμισμα, μέσω ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος. Ταυτόχρονα «κατάφερε» να επιβληθούν τα capital controls, με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και τις επιχειρήσεις. Παρακολουθώ τα πολιτικά πράγματα αυτής της χώρας πάνω από πενήντα χρόνια. Δεν υπήρξε άλλος υπουργός οικονομικών που να επέφερε μεγαλύτερη ζημία στην χώρα του. Πραγματικά δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση αυτού που του ανέθεσε αυτή την ευθύνη, ούτε και των εκατομμυρίων αφελών Ελλήνων και Ελληνίδων (κυρίως) οι οποίοι έλεγαν και έγραφαν διθυράμβους για το ίνδαλμά τους.
Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Λαφαζάνης, αντί να φροντίζει για την μείωση της ανεργίας δια της αύξησης των ιδιωτικών επενδύσεων , της προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων με σκοπό την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, του ορυκτού πλούτου και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, «παγώνει» εγκριθείσες συμφωνίες για μεγάλες επενδύσεις (Ελληνικό, Βουλιαγμένη, αεροδρόμια, «μικρή» ΔΕΗ, χρυσορυχεία Σκουριών κλπ), με αποτέλεσμα την απώλεια εσόδων και χιλιάδων θέσεων εργασίας. Αλλά ούτε για τις δημόσιες επενδύσεις ενδιαφέρθηκε , κανένα μεγάλο δημόσιο έργο δεν δημοπρατήθηκε, αδράνησαν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, ακυρώθηκαν επενδύσεις των Περιφερειών στην διαχείριση των απορριμμάτων, υποβαθμίστηκε ο εγκεκριμένος αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ, για χάρη του, αμφίβολης έκβασης, ελληνοτουρκικού αγωγού με τις γεωστρατηγικές σκοπιμότητες του (πολυπροσκυνημένου) Πούτιν. Ο υπουργός όμως είχε άλλα σχέδια. Την έφοδο στο νομισματοκοπείο , την υφαρπαγή των αποθεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδας και την εκτύπωση φρέσκων δραχμών. Πρόκειται για απίστευτη ελαφρότητα και άγνοια της λειτουργίας της ευρωζώνης και των κανόνων ασφαλείας για την κυκλοφορία του ευρώ, η οποία αποθεώθηκε από τους δραχμολάγνους του, στην συγκέντρωση της «πλατφόρμας» στο γήπεδο του Πανελληνίου,
Η κυρία Βαλαβάνη ασχολείται με τις καταθέσεις της μαμάς και των παιδιών της, ο κ. Κατρούγκαλος με τις επαναπροσλήψεις των υπαλλήλων της ΕΡΤ και των επίορκων πρώην πελατών του, ο υπουργός Παιδείας με την κατάργηση της αριστείας, των πρότυπων σχολείων και των Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ, η κυρία Χριστοδουλοπούλου με την «ηλιοθεραπεία» των μεταναστών στις πλατείες , ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Πολάκης δίνει το παράδειγμα των διπλών βιβλίων στους δημάρχους, ο κ. Χαϊκάλης θα εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού δια της αστρολογίας και του εθνολαϊκισμού (τώρα θα πάρεις μαθήματα Τάσο Γιαννίτση…)
Όσο για την προώθηση του νομοθετικού έργου δεν πρέπει να ανησυχούμε. Η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, έχοντας καταργήσει την διάκριση των εξουσιών, θα προωθεί μόνο τα νομοσχέδια που θα προτείνει η «επιτροπή αλήθειας για το χρέος» και θα αναπέμπει στον Πρωθυπουργό (με φιλάκια), όσα αφορούν το τρισκατάρατο μνημόνιο , την επιχειρηματικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, την Ευρωπαϊκή- δικτατορική- Ένωση (εκτός βέβαια από τα ευρώ της). Και φυσικά μόνο αυτά θα προβάλλονται μέσα από το κανάλι της Βουλής, μαζί με την ιστορία της επανάστασης των Μπολσεβίκων και την θεωρία του Μαρξισμού- Λενινισμού.
Ο πρωθυπουργός της χώρας ήταν έτοιμος να μας πάει στη δραχμή, προσβλέποντας στη στήριξη της Ρωσίας , της Κίνας και του Ιράν, αγνοώντας τις διεθνείς ισορροπίες και τις εξαρτήσεις ισχυρών κρατικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των χωρών αυτών, από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτέλεσμα ο Πούτιν να μας χρησιμοποιήσει ως «χρήσιμους ηλίθιους», εξαργυρώνοντας την άρνηση υποστήριξης του Τσίπρα με την σιωπή της Δύσης στην προκήρυξη δημοψηφίσματος στις δύο υπό απόσχιση ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας. Ο κ. Τσίπρας ευθύνεται για την απελπιστική διαπραγμάτευση, που διέσυρε την αξιοπιστία της χώρας, για το ανεύθυνο και καταστροφικό δημοψήφισμα, για την ακυβερνησία και την πρωτοφανή αδιαφορία για τα προβλήματα της οικονομίας και των επιχειρήσεων.
Πρώτιστο μέλημά του το εσωκομματικό πεδίο, οι σκληρές εσωκομματικές συγκρούσεις για την διαχείριση της εξουσίας, όχι σε επίπεδο τρέχουσας πολιτικής, αλλά σε στρατηγικής σημασίας επιλογές που ανατρέπουν την θέση της χώρας στο συγκεκριμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κεκτημένο , στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης, χωρίς να προτείνεται κάτι άλλο υπαρκτό και βιώσιμο.
Ο ανεύθυνος αυτός Πρωθυπουργός, ακόμη και τώρα, δεν τολμά να λάβει τις ιστορικές αποφάσεις που χρειάζεται η χώρα για να βγει από το αδιέξοδο, αξιοποιώντας και την πρωτοφανή στήριξη που του προσφέρει η αντιπολίτευση , αλλά προσφεύγει σε εσωκομματικές διαδικασίες εκκαθάρισης , αναθέτοντας στα 30.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, να πάρουν τις αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, υπό την «απειλή» μιας νέας προσφυγής στις κάλπες.
Έτσι η ιαχή «κυβερνείστε ρε», μετατρέπεται σε κραυγή αγωνίας. Κάτι σαν επιθανάτιος ρόγχος…