Νομίζω ότι η είδηση των ημερών είναι όχι ο Λιβανός, αλλά η Παναγία του Βύρωνα η οποία κατά μαρτυρίαν πιστών και ιδιαίτερα μετά και την αυτοψία του γαλάζιου βουλευτή κ. Καλλιάνου, φαίνεται δακρύζουσα εδώ και πολλούς μήνες. Το μόνο ανορθόδοξο που εγώ παρατήρησα είναι πως τα δάκρυα εκτοξεύονται στην εσωτερική μεριά του υαλοπίνακος και λίγο προς τα πάνω, κάτι που επιστημονικώς δεν έχει ακόμη αποσαφηνισθεί, αν δηλαδή προκύπτει από την πίεση του καημού της Θεοτόκου ή από άλλη αιτία, δευτερεύον ακούγεται, αλλά θα το βρούνε φαντάζομαι οι εμπειρογνώμονες.

Θαύματα βέβαια πάντοτε γινόντουσαν, τώρα μου ήρθε στο μυαλό η περίπτωση της Παλαιόπολης στην Άνδρο κατά την αρχαιότητα, όπου, μια φορά κάθε χρόνο, στις 5 Ιανουαρίου, κοντά στα δικά μας Θεοφάνεια, από την δροσερή πηγή που ανάβλυζε νερό και ξεδιψούσε τους προσκηνητές στο ναού του Διονύσου, αυτή και μόνο τη φορά, το νερό γινότανε κρασί και οι πιστοί, με τη βοήθεια του θεού, παραδίδονταν μετά από λίγο σε μια trans κατάσταση που άλλοτε ως μέθεξη και άλλοτε ως παρεκτροπή διαμόρφωσε ένα διάσημο λατρευτικό πρότυπο. Το θαύμα στην Άνδρο το οποίο έγινε γνωστό από μαρτυρίες Ρωμαίων, ήρθαν να χαλάσουν μεταγενέστερες αναφορές που ήθελαν τους ιερείς να μεταγγίζουν από κρυφό κανάλι το κρασί στο στόμιο της πηγής κρατώντας για αιώνες ζωντανό το έθιμο για μερικούς αιώνες. Αργότερα, με το παπικό δόγμα στην Άνδρο, λίγο πριν από τα μέσα του 17ου αιώνα, η μικρή πλέον κοινότητα των καθολικών ισχυρίστηκε κάποια στιγμή ότι το επίτευγμα της μετατροπής του νερού σε κρασί είχε αναβιώσει σε ένα χριστιανικό περιβάλλον.  Ήταν όμως πια αργά, ακόμα και για θαύματα.

Τώρα θα μου πείτε πως ενόψει εκλογών – αργά ή γρήγορα – τίποτα δεν έχει κριθεί και πολλά θαύματα θα γίνουν. Μέχρι το καλοκαίρι θα φυτρώσουν και τα καμένα, κυρίως στη βόρεια Εύβοια, όπως φυτρώσανε και στην Ηλεία και μάλιστα ιδιαιτέρως εκεί τα νεαρά δενδρύλια παράγουν πλέον και χιλιάρικα καθ’ ομολογίαν δυο επίλεκτων στελεχών της ΝΔ, αποπεμφθέντων αλλά μη διαψευσθέντων, άλλωστε πρόλαβε και ο επόμενος διορισθείς υπουργός να υπενθυμίσει ότι τέτοια πάντοτε γινόντουσαν, δηλ. θαύματα όπως αυτό του 2007, απλώς στη Θράκη π.χ τα λεγανε αλιώς, συμβάσεις, stage κτλ.  

Μετά απ’ αυτά, νομίζω ότι το επόμενο θαύμα θα είναι η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, μετά δηλ. την επανάσταση των υπολογιστών η οποία ήδη ολοκληρώθηκε - με την κατάργηση και της γραφειοκρατίας - και με την επίτευξη των στόχων του Ταμείου Ανάκαμψης και άλλων δημοσιονομικών μεγεθών δεν μένει άλλο τι παρά να πάμε σε εκλογές με ανανεωμένο το ηθικό και με τα τραύματα της κακοκαιρίας πίσω μας, αρκεί να προλάβουμε πριν το καλοκαίρι.

Πριν έρθουν δηλαδή οι φωτιές και αφανίσουν και τις συστάδες των δέντρων οι οποίες σώθηκαν από πέρισυ, και μετά έρθουν οι βροχές, οι πλημμύρες και τα γνωστά. Ήδη τώρα ακόμα βγαίνουν τα παρατράγουδα της τραγωδίας που όλοι ζήσαμε, άλλοι από κοντά και άλλοι από την τηλεόραση, είδαμε και την κυρία από τον Νέο Βουτζά να φωνάζει στα μικρόφωνα ότι τα νερά θα παρασύρουν τα χώματα και θα της φάνε το σπίτι, το οποίο καθόλου αυθαίρετο δεν είναι, λέει, το έχτισε με άδειες της πολεοδομίας και τα σχετικά. Το εν λόγω κτίσμα, το είδαμε καταλεπτώς και στην TV και στα media, πράγματι ήταν νομίμως κτισμένο μέσα στο ρέμα, στο άνω σημείο του πρανούς, τριώροφο της συμφοράς με πυλωτή από το κάτω μόνο μέρος, δυο κολώνες δηλαδή στο σαθρό υπέδαφος, και ήδη είχε αρχίσει να παίρνει κλίση και που είναι το κράτος... Δεν ζητάμε τίποτα, είπε στην κάμερα: «λεφτά ζητάμε να στηριχθούν τα χώματα στο επικλινές από κάτω και να γίνουν έργα αντιπλημμυρικά». 

Και μεις κυρία μου, τώρα που το καλοσκέφτομαι, λεφτά ζητάμε. Να δούμε τι θα ψηφίσουμε. Και ίσως να της αγοράσω επιτέλους κι εκείνο το φουστάνι.