Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές όλα τα μέτωπα μιας πιο μακρόπνοης και πιο σταθερής διευθέτησης του ελληνικού δράματος είναι σε εξέλιξη. Απηυδισμένοι από τις συνεχείς  αλλαγές και εναλλαγές εθνικών αλλά και ευρωπαϊκών παλινδρομήσεων ελπίζουμε, αισιοδοξώντας, πως έρχεται η ώρα μιας πορείας με λιγότερες αναταράξεις. Ίσως αυτές τις μέρες να είναι η απαρχή μιας τέτοιας εξέλιξης.

.

.

Ετούτες τις μέρες γίνονται άλλωστε οι πρώτες   αποτιμήσεις ς της ως εδώ πορείας της χώρας με το μνημόνιο.  Τελείωσε,  με την αναγκαστική αποχώρηση Παπανδρέου, μια πρώτη φάση.

.

.

Ήταν  μια φάση έλλειψης εθνικού σχεδίου  το οποίο  θα αντιμετώπιζε  τα δεδομένα που οδήγησαν και προέκυψαν από το μνημόνιο. Αντίθετα επικράτησε μια συνέχεια τύπου   Καραμανλή, δηλαδή  χαλαρής και τελικά ανεύθυνης αντιμετώπισης της  πιο δύσκολης περιόδου της, μεταπολιτευτικής έστω, ιστορίας μας.  Οι συνέπειες, για την κοινωνία και τη χώρα, ήταν καταστροφικές ας ελπίσουμε όχι “μοιραίες”.

.

.

Αλλά και η Ευρωπαϊκή ηγεσία  έχει τις ευθύνες της. Και είναι  δίκαιο μετά τις εθνικές να επισημαίνονται και οι ευρωπαϊκές ευθύνες. Και μάλιστα από έναν από τους δύο τρις κορυφαίους αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρα μας. Αναφερόμαστε φυσικά στον Κώστα Σημίτη που ο λόγος του πάντοτε εκφέρεται  μετά γνώσεως και ευθύνης.

.

.

Την τωρινή παρέμβασή  του,  θα τη βρει ο αναγνώστης στα ΜΜΕ, ως προς τις εθνικές και ως προς τις ευρωπαϊκές ευθύνες. Εμείς άλλο θέλαμε να τονίσουμε.

.

.

Ο πρώην πρωθυπουργός όταν αναφέρεται στην Ευρώπη δεν το κάνει ως εξωτερικός παρατηρητής. Το κάνει ως “συγκάτοικος” και συνυπεύθυνος. Όπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και η κριτική του  γιαυτό το λόγο αποκτά  μεγαλύτερη αξιοπιστία.

.

.

Ο Κοινωνικός Σύνδεσμος υπό αυτούς τους όρους θέλει να αντιμετωπίζει την Ευρώπη. Ως  δική μας υπόθεση. Από τα μέσα. Αυτό δεν θα του αφαιρεί το δικαίωμα της, αν χρειάζεται, πιο σκληρής κριτικής. Ίσα ίσα θα την καθιστά πιο έγκυρη.

.