Τα εγκαίνια στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης παραδοσιακά σηματοδοτούν την έναρξη ενός νέου πολιτικού χρόνου. Δίνουν την ευκαιρία στους πολιτικούς αρχηγούς να διατυπώσουν τις πολιτικές τους προτάσεις και να κάνουν ένα είδος απολογισμού δράσης. Ειδικά για την εκάστοτε κυβέρνηση είναι ο προνομιακός τόπος πολιτικών εξαγγελιών και πρωτοβουλιών. Περιττό βέβαια να θυμίσουμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις εξαγγελίες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και έχουν χρησιμοποιηθεί από την αντιπολίτευση ως παραδείγματα δυσαρμονίας λόγων και έργων.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίκαια έχει αποκληθεί κυβέρνηση εκτάκτων συνθηκών. Λίγο καιρό μετά την ανάληψη των καθηκόντων της βρέθηκε αντιμέτωπη με οικονομική κρίση, Μεταναστευτικό, πανδημία, φυσικές καταστροφές, αντιεμβολιαστικό κίνημα. Ο γενικός απολογισμός της είναι θετικός και αυτό εκφράζεται στις δημοσκοπήσεις. Εύκολα όμως μπορεί να διακρίνει κανείς ρωγμές στην πολιτική της φυσιογνωμία. Μεταρρυθμιστική ατολμία, υπαναχωρήσεις σε καίρια ζητήματα υπό την πίεση ομάδων συμφερόντων, δυσλειτουργίες στην αντιμετώπιση ακραίων φυσικών φαινομένων, άστοχες επιλογές προσώπων στον πρόσφατο ανασχηματισμό. Παράλληλα, η απουσία στοιχειωδώς σοβαρής αντιπολίτευσης δημιουργεί δυσλειτουργία στο ίδιο το πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η λογική των ελέγχων και ισορροπιών που είναι η ζωογόνα δύναμη για τη λειτουργία των φιλελεύθερων δημοκρατιών.

Με βάση όσα προαναφέρθηκαν η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σ' ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η μεταρρυθμιστική της φυσιογνωμία έχει θολώσει και η διαχειριστική ρουτίνα έχει επικρατήσει. Οι εντάσεις ανάμεσα στο σύστημα μιας ιδιότυπης καγκελαρίας και στο υπουργικό συμβούλιο είναι συχνές και αντιπαραγωγικές. Στο μέσο της θητείας της, η κυβέρνηση, πέραν της ψηφιοποίησης πλειάδας διαδικασιών που ταλαιπωρούσαν τους πολίτες, δύσκολα έχει να επιδείξει άλλες αποφάσεις που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν με επιτυχία. Με ποδοσφαιρικούς όρους, τα πήγε καλά στην άμυνα (Μεταναστευτικό, εμβολιασμοί) αλλά υστερεί στην επίθεση. Την περιμένει ένας δύσκολος χειμώνας, δεδομένου ότι το 2022 θα πρέπει να είναι η χρονιά μιας ισχυρής οικονομικής ανάκαμψης. Τα ευνοϊκά αποτελέσματα του δευτέρου τριμήνου του 2021 δεν πρέπει να λειτουργήσουν εφησυχαστικά.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό σοκ. Χρειάζεται πολιτικές πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν σε αναπόφευκτες συγκρούσεις. Οι παλαιοκομματικές πρακτικές του παρελθόντος που οδήγησαν στην κρίση και στην άνοδο των δημαγωγών, πρέπει να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παράταξή του βρίσκονται μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση τεραστίων διαστάσεων. Τους έλαχε να κυβερνούν σε μια εποχή που το πρωτείο της πολιτικής είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο και απαραίτητο.

Το πώς πρέπει να πορευτούν, το περιγράφει ανάγλυφα ο Εντμουντ Φελπς στο βιβλίο του Πρόοδος για όλους: «Τα έθνη θα πρέπει να απωθήσουν την επανεμφάνιση των παραδοσιακών αξιών που προκάλεσαν τόση ασφυξία τις τελευταίες δεκαετίες και να αναβιώσουν τις σύγχρονες αξίες που παρακίνησαν τους ανθρώπους να προχωρήσουν μπροστά με τόλμη για να ζήσουν γεμάτη ζωή. Τα έθνη μπορούν να ελπίζουν ότι θα αποκτήσουν την παλιά τους λάμψη αν έχουν τη θέληση να το κάνουν. Από αυτό εξαρτάται αν θα έχουν ένα μέλλον προόδου για όλους».

Αλλιώς η χώρα θα συνεχίσει την αέναη περιδίνηση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, στο πουργκατόριο, ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση, που όσο και να προσεύχονται οι πιστοί, το μέλλον της θα είναι ζοφερό.