Κρίση, υγεία και όνειρα

Λυκούργος Λιαρόπουλος 09 Νοε 2015

Πριν από την κρίση, το 2009, η Ελλάδα ξόδευε για την Υγεία 23 δισ., το 10% του ΑΕΠ της. Το 2013 ξόδεψε τα δύο τρίτα και σήμερα είμαστε κοντά στα μισά. Οι Εισφορές Υγείας δεν πάνε στον ΕΟΠΥΥ, αλλά ξοδεύονται για… συντάξεις. Ο ΕΟΠΥΥ είναι σαν την Εθνική Υπηρεσία Υγείας της Βρετανίας, αλλά χωρίς λεφτά. Τα (άθλια) νοσοκομεία χωρίς νοσηλευτές και υλικά, με γιατρούς απλήρωτους, μάχες στα εξωτερικά ιατρεία που τα λέμε «επείγοντα», χωρίς πρωτοβάθμια φροντίδα. Κανονική κατάσταση δεν θα την έλεγες την Υγεία σήμερα.

Και, όμως, «αυτή η κρίση είναι πολύ μεγάλη για να την αφήσουμε να πάει… χαμένη». Ας έχουμε όρθια, τουλάχιστον, την Υγεία, που τώρα είναι στο καναβάτσο, θύμα κομματικής εκμετάλλευσης και ανάξιων ηγεσιών. Οταν «χτύπησε» η κρίση το 2009-2012, μειώθηκε η συνολική δαπάνη κατά 5,5 δισ. ευρώ ή 24%, αλλά όχι οι φυσικοί πόροι (νοσοκομεία, «φορείς» κ.λπ. Το 2014 η τρόικα πρόβαλε, πάλι, (υπερβολικές) απαιτήσεις στις οποίες δεν είχαμε «απαντήσεις».

Κόψαμε δημόσιες δαπάνες Υγείας περισσότερο από όσο έπρεπε γιατί δεν ξέραμε πόσο και ποιος πληρώνει, γιατί δεν είχαμε στοιχεία και για να μην «ξεβολέψουμε» το σύστημα. Ετσι, κρατήσαμε και τα 140 νοσοκομεία, ακόμη και τέσσερα σε έναν μόνο νομό. Κρατήσαμε νοσοκομείο που στεγάζεται σε παλιά πολυκατοικία και ενώ δίπλα βρίσκεται άλλο (από το 2002 μιλάω για συγχώνευση «Πατησίων» με «Παμμακάριστο»).

Και, όμως, ας φαντασθούμε τη συγχώνευση 20-30 νοσοκομείων (με μετακίνηση προσωπικού και εξοπλισμού, χωρίς απολύσεις). Πρόχειρη έρευνα δείχνει ότι μεταφορά αρρώστων και προσωπικού από 22 νοσοκομεία θα εξοικονομούσε 17 εκατ./έτος, μόνο από «φως, νερό, τηλέφωνο».

Επίσης, θα απελευθέρωνε πανάκριβα οικόπεδα «φιλέτα» (το «Ιπποκράτειο» είναι 110 ετών και το «ΕΛΠΙΣ» δεν χρειάζεται, ειδικά εκεί που βρίσκεται). Για ανέγερση δέκα νοσοκομείων, 300 κλινών σε αντικατάσταση (πολλών) «γερασμένων», σε οικόπεδα του Δημοσίου και με υπάρχοντα σχέδια, χρειάζονται 50 εκατ. ευρώ έκαστο, άρα χαμηλότοκο ( 0,5-1%) δάνειο 500 εκατ. από ΕΤΕΠ ή «Πακέτο Γιούνκερ».

Αποπληρώνεται σε 20 χρόνια με τις «συγχωνεύσεις» και την εξοικονόμηση σε ενέργεια, συντήρηση κ.λπ. από την αντικατάσταση 3.000 κλινών. Μία νέα επένδυση, αμέσως, τώρα, με θετικές επιπτώσεις στην Υγεία, αλλά και την Οικονομία, την ανεργία κ.λπ. Προφανώς, ονειρεύομαι…