Μερικά αφελή ερωτήματα μου γεννήθηκαν μετά και τις χθεσινές εξελίξεις με το ΣτΕ και το ΕΣΡ. Πρώτον, γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης χρειάστηκε τόσες μέρες για να ζητήσει έρευνα γύρω από τις συνθήκες διαρροής των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που αφορούν στην προσωπική ζωή του ανώτατου δικαστή του ΣτΕ;

Δεύτερον, θα αποδοκιμάσουν βουλευτές της συμπολίτευσης τη δημοσιοποίηση του ονόματος του δικαστή και των προσωπικών δεδομένων από τη φιλοκυβερνητική «Αυγή»; Ή οι δημοκρατικές τους ευαισθησίες φτάνουν μόνο μέχρι τη «Ζούγκλα»; Ο πρώην βουλευτής του Σύριζα Γαβριήλ Σακελλαρίδης, θύμα και ο ίδιος του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, έχει άποψη για το ζήτημα;

Τρίτον, αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία της αντιπολίτευσης να συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ για να μην νομιμοποιήσει μια διαδικασία που θεωρεί αντισυνταγματική, πιστεύω όμως ότι με αυτήν την αδιαλλαξία δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, που διαιωνίζει το αδιέξοδο. Η χθεσινή πρόταση για τη σύνθεσή του σε Σώμα ήταν υπερκομματική και σοβαρή, με ανθρώπους που διαθέτουν μεγάλη εμπειρία στον τομέα. Μήπως τελικά και η στάση των άλλων κομμάτων υπαγορεύεται από μικροπολιτικά κίνητρα, τώρα που βλέπoυν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται πολύ κοντά σε μια δεινή ήττα στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών;

Τέταρτον, ποιο είναι ακριβώς το σκεπτικό των εννέα δικαστών που μειοψήφησαν στην προχθεσινή απόφαση; Οτι όντως δεν συντρέχει άμεσα λόγος περαιτέρω διερεύνησης των προσφυγών; Ή «έχουν αφουγκραστεί» τον σφυγμό της κοινωνίας και έκριναν ότι καλύτερα να κλείσουν μια ώρα αρχύτερα την υπόθεση;

Πέμπτον, μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην αμεροληψία των δικαστών όταν ένας συνάδελφός τους εκβιάζεται ανοιχτά από παρακρατικούς μηχανισμούς και βλέπει την ερωτική του αλληλογραφία στα μανταλάκια;

Εκτον, χθες που ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, έκανε λόγο για «γαϊτανάκι πιέσεων προς τους δικαστικούς λειτουργούς» συμπεριέλαβε σε αυτές και τις κυβερνητικές πιέσεις; Διότι είναι κι αυτές εξίσου σοβαρές με εκείνες των καναλαρχών, που δεν εξασφάλισαν άδεια, όπως υπονοεί.

Εβδομον, οι ψηφοφόροι του Σύριζα είναι ικανοποιημένοι από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στον τομέα της δικαιοσύνης και των θεσμών; Θεωρούν ότι συνάδουν όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον χώρο αυτό (της Δικαιοσύνης, της ελευθεροτυπίας κ.λπ.) με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς;

Γιατί, εντάξει, στο ζήτημα του μνημονίου υπήρξε η γνωστή κωλοτούμπα στο όνομα της παραμονής στην Ευρωζώνη. Στο χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας πρυτάνευσε η «Ρεαλπολιτίκ» που υπαγορεύει η συγκυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Στα θεσμικά ζητήματα όμως; Ποια ακριβώς δικαιολογία μπορεί να επικαλεστεί η πρώτη φορά Αριστερά; Αλλη μια θλιβερή επίδοση και μάλιστα σε χρόνο-ρεκόρ.