Πέτυχε λοιπόν η επιχείρηση κούρεμα. Είναι, μας λένε, ιστορική η σημερινή ημέρα. Περιορίζεται το παλαιό χρέος – αλλά δεν είναι ξεκάθαρο το τι θα γίνει με το χρέος που το αντικαθιστά. Πάντως κάτι θα μπορούσε πια να αλλάξει. Αρκεί η 25η Μαρτίου πρώτα και οι εκλογές μετά να μην ανατρέψουν ξανά τα πάντα.

Κάτι περνάει όμως απαρατήρητο. Με το υποχρεωτικό κούρεμα των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους τα ασφαλιστικά ταμεία και που αντιπροσωπεύουν ένα ποιλύ σημαντικό τμήμα των απιοθεματικών τους θα υπάρξει θέμα, σε ελάχιστα χρόνια, για τη λειτουργία τους.

Ο πρωθυπουργός κατάκρινε όσα ταμεία αρνήθηκαν την υπογραφή τους στην καταδίκη τους αναφερόμενος ιδιαίτερα σε όσα έχουν «κοινωνικούς πόρους». Δηλαδή το ταμείο των ανθρώπων των ΜΜΕ που στηρίζονται στις εισοφορές των εργαζομένων και στο αγγελιόσημο που υποκαθιστά την εργοδοτική εισφορά. Το επιχείρημα (μεγάλη η συζήτηση) είναι ξεκάθαρα κακόπιστη.

Υπάρχουν ξένα ταμεία συντάξεων που δήλωσαν συμμετοχή στο κούρεμα. Αγόρασαν όμως ελληνικό ομόλογα σαν επένδυση. Τα ελληνικά ταμεία ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΑΝ να αγοράσουν τα ομόλογα αυτά.

Το σύστημα του κουρέματος περιλαμβάνει αποζημείωση για τις τράπεζες, ξένες και ελληνικές,(30 δις), αλλά όχι για τα ταμεία μήτε για τα άτομα. Όσοι μιλάνε για πατριωτισμό των μεν και μη πατριωτισμό των άλλων καλά θα έκαναν να καταλάβουν τι ακριβώς λένε.

Υπάρχουν πάντα διαδόσεις για «ρυθμίσεις» σχετικά με τα ταμεία (που κινδυνεύουν) και τους πολίτες που τελικά είναι θύματα κλοπής. Μακάρι.

Πάντως, με συμπαραγωγή της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκης Τράπεζας και της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή των πιο αυστηρών θεματοφυλάκων του οικονομικο΄θυ φιλελευθερισμού, έχουμε τελικά την πιο μεγάλη επιχείρηση «κρατικοποίησης» ορισμένων περιουσιών. Αν αντί για τα ομόλογα κάποιου πολίτη κούρευαν ή καταργούσαν την ιδιοκτηρία του σπιτιού ή του μαγαζιού του τι θα λέγαμε ενώ φυσικά αυτό δεν εγγράφεται μέσα σε μια γενική προοδευτική πολιτική και οικονομική προοπτική;

Μπορούσαμε κάτι άλλο; Προφανώς όχι. Αλλά οι πολίτες αυτής της χώρας άξιζαν μια πιο συγκεκριμένη και σταράτη ενημέρωση από μέρους του Βενιζέλου και του πρωθυπουργού. Όσοι αμφιβάλλουν, ας διαβάσουν τις σχετικές εγκυκλίους και δηλώσεις για τη συμμετοχή στο PSI!

Μακάρι όλα αυτά να οδηγήσουν σε μια κατάσταση καλύτερη. Για όλους όμως και όχι μόνο για τις τράπεζες που συνεχώς ενισχύονται και συνεχώς αρνούνται τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη…