Να το δεχτούμε: το φορολογικό νομοσχέδιο εντάσσεται στην κατηγορία των δεσμεύσεων που ανέλαβε η χώρα για να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό. Συμμετέχει κι αυτό – με τα 2,5 δις ευρώ επιπλέον φορολογικά έσοδα που έχουν προϋπολογισθεί – στο πακέτο φωτιά που απαίτησαν οι δανειστές, προκειμένου να εκταμιεύσουν τη δόση και να κρατήσουν την Ελλάδα σε τροχιά προγράμματος διάσωσης.
.
Ας συμφωνήσουμε -όσοι εν πάση περιπτώσει, μπορούμε να συμφωνήσουμε- ότι η λύση αυτή ήταν η μόνη προσφερόμενη. Κι ας αποδεχτούμε ότι αν δεν πάρει ξανά μπρος η μηχανή της οικονομίας, η ελληνική κοινωνία θα στροβιλίζεται στον φαύλο κύκλο των μειώσεων και των επιβαρύνσεων, που συντηρούν οι υφεσιακές εμμονές των Ευρωπαίων και η ατολμία των εγχώριων διαχειριστών να προχωρήσουν σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
.
.
Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα… Διότι θέλουμε δεν θέλουμε, η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα προβλέπει, απλώς, επιπλέον φορολογικά έσοδα. Δεν προσδιορίζει ούτε ποιοι θα τα καταβάλλουν, ούτε με ποια λογική θα κατανεμηθούν…
.
Για να το πούμε με άλλα λόγια, καμία τρόικα και κανένας Ευρωπαίος δεν μας υποχρεώνουν να επιβάλλουμε φόρους στα τυφλά, απλώς και μόνο για να γεμίσει το ταμείο. Φόρους, δηλαδή, που επιβαρύνουν οριζόντια και άδικα τα συνήθη θύματα του συστήματος, όπως είναι οι μισθωτοί του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι συνταξιούχοι, οι ειλικρινείς φορολογούμενοι ή όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα, με δυο κουβέντες, η (καταρρέουσα πλέον) μεσαία τάξη, που πληρώνει εκ πεποιθήσεως και παραδόσεως το μάρμαρο.
.
Την ίδια ώρα που η φοροδιαφυγή οργιάζει, πριονίζοντας τα όποια ηθικά αποθέματα έχει καταφέρει να συγκρατήσει το σύστημα δημοσιών λειτουργιών, η Πολιτεία αρνείται να προωθήσει τη μοναδική ίσως κοινής αποδοχής μεταρρύθμιση. Φοβάται τους πελατειακούς δεσμούς, τρέμει τις αντιδράσεις των ισχυρών συντεχνιών και, αντί να “αντιγράψει” – ναι, να αντιγράψει – ένα ξένο φορολογικό σύστημα που εκτιμάται ότι αποδίδει, παριστάνει ότι τετραγωνίζει τον κύκλο και πειραματίζεται στην πλάτη της μέσης ελληνικής οικογένειας.
.
Συντηρεί, έτσι, το δίπολο “ξύπνιοι” – υποζύγια, επιβραβεύει τους ευυπόληπτους συμπολίτες μας, που, ως άλλοι κουκουλο-φόροι, αρνούνται να δείξουν τα πρόσωπα και τα εισοδήματά τους και καταδικάζει σε οικονομικό μαρασμό ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες διακόπτουν σταδιακά την όποια επαφή τους με τις φορολογικές αρχές, όχι γιατί συμμετέχουν σε κάποια κίνηση τύπου “δεν πληρώνω”, αλλά γιατί απλούστατα δεν έχουν να πληρώσουν.
.
.
Πολύ πριν η Ελλάδα μπει σε… πρόγραμμα, μια άλλη κοινωνία, αυτή που οδηγούσε Καγιέν, ντυνόταν με Αρμάνι και έτρωγε στο καθισιό της όσα οι υπόλοιποι έβγαζαν σε ένα μήνα, δεν ήξερε αν η εφορία είναι δημόσια υπηρεσία ή εξωτικός προορισμός. Δυστυχώς, ένα μεγάλο τμήμα της δεν το έχει μάθει ακόμα…
.
.
Ο Χρήστος Μαχαίρας είναι δημοσιογράφος