Η φημολογούμενη ένταξη των παροπλισμένων πολιτικών Κουβέλη, Τζουμάκα και άλλων ασήμαντων πολιτικών στο κυβερνών κόμμα, δεν αποτελεί κάποιο αξιομνημόνευτο γεγονός. Περισσότερο ενδιαφέρον από τα κυβερνητικά σχέδια, έχουν οι προβληματισμοί που αναδεικνύουν.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης, δεν έχει καμιά σχέση με τη πολιτική διεύρυνση προς το κέντρο, που επιδίωξε και πέτυχε ο Κ. Καραμανλής το 1978-1979, όπότε εντάχτηκαν στη Ν.Δ οι Μητσοτάκης, Κανελλόπουλος, Κούβελας, Τσουδερού κλπ και επισφράγισε τον κεντροδεξιό χαρακτήρα της συντηρητικής παράταξης που έκτιζε από το 1974.
Δεν έχει επίσης σχέση με την στρατηγική της αμφίπλευρης διεύρυνσης προς το κέντρο και την παραδοσιακή αριστερά που ακολούθησε μόνιμα ο Α. Παπανδρέου και κορυφώθηκε με τον έντονο συμβολισμό που εμπεριείχε η ένταξη στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ πότε του Γ. Μαύρου και του Μ. Γλέζου και άλλοτε του Γ. Μπούτου και του Μ. Βαφειάδη.
Κατανοούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση όπως τεκμηριώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις και τα αδιέξοδα της πολιτικής του, που τον αναγκάζουν να επενδύει σε ένα ανασχηματισμό με συμμετοχή στελεχών που όχι απλά δεν συγκινούν αλλά βρίσκονται στα αζήτητα της πολιτικής σήμερα. Ας θυμηθούμε :
α. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 η ΔΗΜΑΡ με την ηγεσία του κ. Κουβέλη έλαβε ποσοστό 0,49% που σήμερα η επιρροή του κ. Κουβέλη είναι αισθητά μικρότερη αφού ηττήθηκε στην εσωκομματική αναμέτρηση και αποχώρησε εκπροσωπώντας πια τον εαυτό του και ίσως ένα στενό κύκλο προσωπικών φίλων του…
β. Στις εκλογές του 2009 ο κ. Τζουμάκας απέτυχε ξανά (όπως και το 2007) να εκλεγεί αν και ήταν υποψήφιος στην Β΄ Περιφέρεια Αθηνών που το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε 18(!) βουλευτές. Στις ευρωεκλογές του 2014 χωρίς την ψυχολογική πίεση της χαμένης ψήφου, δηλαδή προνομιακό πεδίο εμφάνισης νεοσύστατων κομμάτων, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του κ. Τζουμάκα έλαβε 0,19%…
Η κυβέρνηση μάλλον θα χάσει παρά θα κερδίσει ψήφους από τον κ. Κουβέλη και τον κ. Τζουμάκα. Μήπως όμως κερδίσει από τις πολιτικές τους δυνατότητες ; Οι εμπειρίες του παρελθόντος δεν ενθαρρύνουν μια καταφατική απάντηση :
Ο κ. Κουβέλης με τους άστοχους προσωπικούς χειρισμούς την περίοδο 2012-2014, πέταξε την ευκαιρία και την ελπίδα της ανανεωτικής αριστεράς να πρωταγωνιστήσει στην οικοδόμηση του μέλλοντος της χώρας. Όταν χρειάστηκε να προσφέρει, παρουσιάστηκε ελλειπτικός και φοβικός. Όμως δυστυχώς εκτός από τον ίδιο το πλήρωσε και η χώρα.
Όσο για τον κ. Τζουμάκα μάλλον θα χρειαστεί συστηματική έρευνα για να βρεθεί (αν βρεθεί) κάποια σημαντική μεταρρύθμιση που προσέφερε στις συγκοινωνίες, στην εκπαίδευση, στις εργασιακές σχέσεις στην αναδιάρθρωση της γεωργίας στην πολύχρονη παρουσία από τα Υπουργεία που πέρασε (Μεταφορών και Επικοινωνιών 1986-1987, Παιδείας 1988, Εργασίας 1995-1996, Γεωργίας 1996-1998)
Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί τον κ. Κουβέλη και τον κ. Τζουμάκα να αδιαφορήσουν για την προσωπική τους αξιοπρέπεια και να ενταχθούν σε ένα πολιτικό χώρο που τους καθύβριζε ; Γιατί είναι πολύ πρόσφατοι οι απρεπείς επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπο του κ. Κουβέλη ως «Καρατζαφέρη της αριστεράς» και τα απολίτικα συνθήματα του τύπου «τα όνειρά μας τα ‘κανες κουρέλι, άντε και γ@μ…. σύντροφε Κουβέλη». Όπως επίσης και το κυνήγι του κ. Τζουμάκα στην Κέρκυρα ως μνημονιακού από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ(και ΑΝΤΑΡΣΙΑ) το 2011…
Φαίνεται ότι για ορισμένους πολιτικούς η εκλογή στη Βουλή αποτελεί όριο και σηματοδοτεί την οριστική μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο. Εφεξής μόνο στο κόσμο των βουλευτικών εδράνων και των Υπουργικών γραφείων μπορούν να ζουν και να αναπνέουν άνετα. Είναι εξαρτημένοι από ένα ισχυρό μικρόβιο που καμιά αντιβίωση δεν μπορεί να προσβάλει.
Θεωρούν ότι η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει αν οι ίδιοι δεν είναι πρωταγωνιστές. Η εξάρτηση δεν επιτρέπει στην εξασθενημένη μνήμη τους να θυμηθεί και να αξιολογήσει τις μεγάλες προσωπικές τους αποδοκιμασίες από τους πολίτες. Ούτε την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια τους ενδιαφέρονται να υπερασπίσουν.
Αδυνατούν να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους και να τον κρίνουν ψυχρά και δίκαια, γιατί είναι βαθιά ερωτευμένοι μαζί του. Θεωρούν ότι είναι ανεξάντλητη πηγή πολιτικών ιδεών που ποτέ δεν πέφτει σε αχρηστία. Αισθάνονται βέβαια το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια τους, αλλά αρπάζουν κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται για να ξαναζήσουν την πολιτική αίγλη του παρελθόντος. Επειδή αδυνατούν να αναπροσαρμόσουν τις επιθυμίες τους στις καταστάσεις που δημιουργούν τα γεγονότα δεν βλέπουν ότι εντάσσονται σε μια κυβέρνηση σε αποδρομή, χωρίς να αποκλείεται βέβαια να θεωρούν τους εαυτούς τους θεόσταλτους που θα αναστρέψουν αυτό που αντιβαίνει στη λογική…
Όσοι αγαπούν τον κ. Κουβέλη και τον κ. Τζουμάκα οφείλουν να τους προστατεύσουν. Ας τους ψιθυρίσουν ότι η Βουλή δεν είναι μαυσωλείο…