Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, δεν υπήρχε δωμάτιο νεολαίου που να μην έχει σε περίοπτη θέση την αφίσα του Τσε Γκεβάρα. Ο Αργεντινός «παγκόσμιος» αιώνιος επαναστάτης συμβόλισε τον αγώνα και τη δίψα των ανθρώπων για ελευθερία και δημοκρατία εμπνέοντας τους αγώνες τους, έδωσε όραμα κι ελπίδα στους καταπιεσμένους λαούς. Η συμβολή του στην Κουβανέζικη επανάσταση υπήρξε καθοριστική, στο πλευρό του ηγέτη της Φιντέλ Κάστρο με τον οποίο έδωσε μαζί τη μάχη για την ανατροπή του διεφθαρμένου δικτάτορα Μπατίστα. Η πρώτη περίοδος του Κουβανέζικου σοσιαλισμού στηρίχτηκε με ενθουσιασμό από τους Κουβανούς που υπερασπίστηκαν το καθεστώς Κάστρο από τις επιθέσεις αλλά και την πολιτική του αποκλεισμού που ακολούθησαν με συνέπεια οι Αμερικανοί Πρόεδροι.
Ο ενθουσιασμός των πρώτων δεκαετιών άρχισε να υποχωρεί στην πορεία. Ο Τσε εγκατέλειψε την κυβέρνηση του Φιντέλ ακολουθώντας άλλα επαναστατικά μονοπάτια. Και ο ηγέτης της Κούβας από αρχηγός τον αγώνα για την ανατροπή μιας δικτατορίας έγινε αρχηγός στον αγώνα για την πάση θυσία διατήρηση του δικού του καθεστώτος. Έστω κι αν η θυσία αυτή αφορούσε τις αρχές που είχε αγωνιστεί να φέρει στη χώρα του. Η ζωή των Κουβανών οδηγήθηκε προοδευτικά στην εξαθλίωση, ο ενθουσιασμός για την επανάσταση αντικαταστάθηκε από τον φόβο των κατηγοριών για συμμετοχή στην υποκινούμενη από τον ιμπεριαλισμό αντεπανάσταση. Ο ρομαντικός Κουβανέζικος σοσιαλισμός πιάστηκε στη φάκα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και ακολούθησε την ίδια πορεία προς την πλήρη διάψευση των αρχικών λαϊκών προσδοκιών.
Οι διαδηλώσεις αυτών των ημερών δεν ξαφνιάζουν, τουλάχιστον όσους έχουν ταξιδέψει στο νησί και έχουν γνωρίσει από κοντά τον υπέροχο λαό της Κούβας. Άνθρωποι φιλόξενοι, ευγενικοί, αξιοπρεπείς, έτοιμοι να τραγουδήσουν και να χορέψουν σε κάθε ευκαιρία. Πολίτες που συνειδητοποιούν, στην καθημερινότητα της ζωής τους, ότι η «δικτατορία του προλεταριάτου» δεν διαφέρει και πολύ από τις άλλες δικτατορίες και ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αξίες εχθρικές, «αντεπαναστατικές», για μια ηγεσία που μάταια προσπαθεί να διαιωνίσει την εξουσία της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βρεθούν, ακόμα και τώρα, διάφορες πολιτικές ηγεσίες στον κόσμο - και στη χώρα μας - που θα υπερασπιστούν το σημερινό καθεστώς της Κούβας από τους «ταξικούς» του αντιπάλους. Το κάνουν, άλλωστε, συνεχώς από την εποχή που γκρεμίστηκε το τείχος του Βερολίνου.