Πριν αρκετά χρόνια, στην αρχή της προηγούμενης κρίσης, της οικονομικής, με είχαν φωνάξει για μια ομιλία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Είχα πει ότι έχω δυσάρεστα νέα, οι νέοι θα είναι τα πρώτα θύματα της ύφεσης και πρέπει να προετοιμαστούν γι? αυτό. Θυμάμαι, μια καθηγήτριά τους είχε παρέμβει και είχε διαφωνήσει με τη φράση και τη λέξη την ίδια, τα «θύματα». Τότε δεν είχα καταλάβει γιατί. Έπειτα, στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, βλέποντας γύρω μου, αισθάνθηκα πολλές φορές την ανάγκη να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να της ζητήσω συγγνώμη.

Η  θυματοποίηση είναι η εύκολη, ενστικτώδης πρώτη αντίδραση, αλλά είναι η συντηρητική στάση. Είναι βόλεμα στην ακινησία. Οι νέοι δημιουργούν, αλλάζουν τη ζωή τους. Οι μεγάλοι είναι συνήθως γκρινιάρηδες, μνησίκακοι, τους φταίει πάντα κάποιος άλλος που δεν εκπλήρωσαν τα όνειρά τους, για όλες τις προσωπικές τους ματαιώσεις υπάρχει ένας ένοχος. Οι νέοι δεν έχουν καιρό για τέτοια, ζουν την κάθε μέρα, βιάζονται για την επόμενη.

Διαβάστε τη συνέχεια στην athensvoice.gr

Πηγή: www.athensvoice.gr