Συμφωνώντας απολύτως με όσους σιώπησαν ακόμη και επιδεικτικά μετά το θάνατο του νεαρού παιδιού…
Νιώθοντας την καταισχύνη όλων όσοι ούρλιαζαν και φώναζαν και σκύλεψαν, συμπεριφέρθηκαν χυδαία και εκστόμισαν του κόσμου τις βλακείες…
… Θα ήθελα να σχολιάσω απλώς την κενότητα και την αθλιότητα της πολιτικής σκηνής. Τον τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο κάνουν πολιτική ένθεν-κακείθεν, ερασιτέχνες, ημιμαθείς και ακόμη και σήμερα έρμαια συμφερόντων και υποστηρικτές άθλιων μειοψηφιών.
Το σύνθημα «Άξιζε για 1,40 να σκοτωθεί ένα παιδί», έχει πολλές προεκτάσεις. Όχι δεν άξιζε. Η ανταπάντηση δε, ακόμη πιο «ευφυής», δεν είναι 1,40 είναι 1,20, τσακίζει τα νεύρα ακόμη περισσότερο.
Όλοι εσείς που ουρλιάζετε, γνωρίζετε ότι στη Θεσσαλονίκη το εισιτήριο από όπου και όπου και αν πηγαίνεις κοστίζει 0,80 €; Γιατί όλα τα υπόλοιπα μέχρι το πραγματικό κόστος, συν το διασφαλισμένο κέρδος των ιδιοκτητών του ΟΑΣΘ, τα πληρώνει ο Ελληνικός λαός; Γιατί η σύμβαση των νικητών του εμφυλίου αυτό υπαγορεύει και αυτή δεν την ακουμπάει κανείς μα κανείς. Πώς εξάλλου θα το έπρατταν, όταν Αντιπρόεδρος, εκ των συνιδιοκτητών του ΟΑΣΘ, ήταν ο πατέρας του πολλά βαρύ και αδέκαστου Τσοχατζόπουλου;
Και πέρασαν πολλές κυβερνήσεις και υπουργοί φυσικά, από κει, μέχρι που τελευταίος, ο Μαγκριώτης, όταν πια υπήρχε η δυνατότητα να κινηθούμε και κάπως διαφορετικά για να αποκτήσουμε και κάθετες συγκοινωνίες και άλλες εναλλακτικές στην πόλη αυτή, δρυός πεσούσης ήδη, επεξέτεινε ο αθεόφοβος τη σύμβαση στο διηνεκές, γνωρίζοντας χίλια τα εκατό από τους συμβούλους του, ότι δεν θα υπήρχε ποτέ οριστική παραλαβή του Μετρό. Γιατί το Μετρό δεν τελειώνει ποτέ, διαρκώς επεκτείνεται, ανοίγει καινούργιους σταθμούς, προχωράει σε νέες περιοχές.
Και ο αδερφικός μου φίλος Πάνος Θεοδωρίδης, μυαλό δημιουργικό και παραγωγικό πρότεινε κάτι πολύ απλό. Αντίς οι γελοίοι οπαδοί τού «Όλα τζάμπα και δεν πληρώνω», που παρελαύνουν μάλιστα και με πανό με υπογραφή «Κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», όπως και οι πάτρωνές τους, δήθεν πολιτικοί φωστήρες, να ουρλιάζουν και να ζητούν τα ειδεχθή που ζητούν, ας προτείνουν στο πλαίσιο των δράσεων επιχειρηματικής-κοινωνικής ευθύνης, στο πλαίσιο των χορηγιών ή όποιων άλλων χρηματικών συμβολών, να αγοράσουν στην Αθήνα, καταρχάς, χιλιάδες εισιτήρια πολλαπλών διαδρομών που η εκκλησία (η μόνη που θα εμπιστευόμουν για μια τέτοια δουλειά) να τα μοιράσει σε πραγματικούς αναξιοπαθούντες και κυρίως μακριά από συνδικάτα, σωματεία, ΜΚΟ, και άλλα τέτοια εφευρήματα του σατανά, που διέφθειραν μέχρι το μεδούλι την κοινωνία μας.
Και φυσικά, να δώσουν μάχη οι πολιτικοί, αν έχουν τα κότσια, αυτή η λεόντειος, σε βάρος της πόλης και των πολιτών, σύμβαση που επέβαλαν ο Καραμανλής με τους νικητές του εμφυλίου και τους συνεργάτες των κατακτητών, να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από κάποια σύμβαση λογική και φυσιολογική, στο πλαίσιο πάντοτε της οικονομίας της αγοράς, εάν θέλετε. Και οι συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης να απελευθερωθούν.
Διότι πλάκα-πλάκα, ψευτοφιλελεύθεροι, ψευδοαγωνισταί, ιδιοκτήτης συγκοινωνίας στη Θεσσαλονίκη, αν δεν είναι κλειστό επάγγελμα. Θεόκλειστο, ερμητικά και δια νόμου απαγορευμένο να αποκτήσει ανταγωνιστή. Το δε σημαντικότερο, με νόμο διασφαλισμένα και τα κέρδη των μετόχων, βρέξει-χιονίσει, που τα εισπράττουν κάθε μήνα… ούτε καν το κλείσιμο της χρονιάς δεν περιμένουν για να διουν τη δυνατότητα διανομής κερδών… Τα θεωρούν δεδομένα…