Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την πολιτική ατζέντα επί το προοδευτικότερον συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Τις μέρες αυτές «ωρίμασε» ξαφνικά το αίτημα για τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Λες και τα προηγούμενα τρία χρόνια της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ το αίτημα αυτό ήταν παράκαιρο.
Αυτός ήταν επί της ουσίας ο λόγος που ο πρωθυπουργός άλλαζε τον υπουργό Παιδείας κατ’ εντολήν της εκκλησίας, που παρέδιδε στον έλεγχό της το μάθημα των θρησκευτικών και τα αντίστοιχα σχολικά βιβλία, που παρακολουθούσε μουγκός τον συνεταίρο του να διαβεβαιώνει τον μακαριότατο ότι είναι έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση αν του το ζητήσει. Ήδη δε, με την ανακοίνωση της «ωρίμανσης» του θέματος του διαχωρισμού, έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του όρου περί «επικρατούσας θρησκείας» Για να μην αναφερθούμε στην αναγκαία και επείγουσα συνταγματική αναθεώρηση που υποτίθεται ότι θα βγει τώρα από την συριζαϊκή κατάψυξη, ακριβώς όπως βγήκε και η απλή αναλογική όταν η ηγεσία της «ριζοσπαστικής αριστεράς» συνειδητοποίησε ότι το μπόνους – που η ίδια είχε πάρει δυο φορές – θα το έπαιρναν άλλοι την επόμενη φορά.
Όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις ψήφισαν το μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να κρατήσουν τη χώρα ζωντανή. Μερικές τοποθετήθηκαν θετικά και ως προς τη συμφωνία για το Μακεδονικό, θεωρώντας ότι το κλείσιμο της χρονίζουσας εκκρεμότητας αφορά τη διεθνή θέση και τον ρόλο της χώρας στην περιοχή, αλλά και την ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων.
Ας μην θεωρήσουν ωστόσο τα κυβερνητικά επιτελεία ότι θα μπορέσουν με μερικά πυροτεχνήματα να εξαφανίσουν την άθλια συγκυβέρνησή τους με την ακροδεξιά και ότι τώρα που βρήκαν παπά θα θάψουν πεντέξι…