Απροσδόκητη η «σύγκλιση», αλλά υπαρκτή… Επί μία εβδομάδα τώρα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βάλλουν κατά της Αριστεράς, με διαφορετικό ύφος και, φυσικά, διαφορετικές επιδιώξεις…

Ο Πρόεδρος της ΝΔ επιτίθεται κατά της Αριστεράς συνολικά, επιχειρώντας να ανασυγκροτήσει το ιστορικό δίπολο «καθεστωτικές δυνάμεις – αριστερό μέτωπο» και να προσελκύσει μέρος των κεντρογενών, οι οποίοι, κατά τις δημοσκοπήσεις, διαρρέουν προς τα αριστερά. Με ενταφιασμένη οριστικά την πολιτική επιλογή του «μεσαίου χώρου», ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει κανένα πρόβλημα να επαναφέρει στο δημόσιο διάλογο το παραδοσιακό παραταξιακό λεξιλόγιο, το οποίο είχε περιπέσει σε αχρησία επί του προκατόχου του. Πόσo, μάλλον, που η ασύντακτη επιστροφή του ΛΑΟΣ στη γη της σκληρής δεξιάς επαγγελίας, επιβάλλει στη ΝΔ καθημερινές δηλώσεις πίστης στα ιερά και τα όσια του χώρου…

Τα πυρά του ΠΑΣΟΚ – και του εντός ολίγων ημερών νέου Προέδρου του – είναι κατά πολύ περισσότερο στοχευμένα από αυτά της ΝΔ. Στόχος, εν προκειμένω, δεν είναι η παραδοσιακή Αριστερά, με την οποία άλλωστε οι σχέσεις βρίσκονται προ πολλού στο σημείο μηδέν, αλλά το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, το οποίο λειτουργεί ως δεξαμενή υποδοχής των κοινωνικών και εκλογικών δυνάμεων που δηλώνουν ότι εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ.

Το ενδιαφέρον του πράγματος είναι, μάλιστα, ότι στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ διαμορφώνονται δύο φαινομενικά ανόμοιες τάσεις πίεσης της ΔΗΜΑΡ, καθώς η μία επιχειρεί να την ταυτίσει με το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ως το τρίτο σκέλος του αντιμνημονιακού τριγώνου, ενώ η δεύτερη εγκαλεί τον Φώτη Κουβέλη ως απρόθυμο να συμμετάσχει σε ένα μελλοντικό κεντροαριστερό κυβερνητικό εγχείρημα.

Με το μαστίγιο του Βενιζέλου ή με το καρότο της Άννας, το ΠΑΣΟΚ, υπό το βάρος της μνημονιακής θητείας του, κάνει αυτό που ξέρει καλά και έχει κάθε λόγο να κάνει: επιχειρεί να βάλει στο κάδρο τις δυνάμεις της αριστεράς που εξακολουθούν να διατηρούν ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δοκιμάζει να ανασυστήσει την ιδέα του προοδευτικού – κεντροαριστερού μπλοκ υπό την ηγεμονία του.

Η μέχρι στιγμής αρνητική απάντηση της ΔΗΜΑΡ στις επιθέσεις φιλίας που υφίσταται – αναμενόμενη κι αυτή – τροφοδοτεί έναν ενδιαφέροντα διάλογο… κωφών, τον οποίο θα πρέπει να αντέξουμε τουλάχιστον μέχρι το άνοιγμα της κάλπης.

Το ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να ανοικοδομήσει το προοδευτικό προφίλ του, θα σφίγγει πότε την αγκαλιά και πότε τη λαβή του και η ΔΗΜΑΡ θα διατηρεί τέτοιες αποστάσεις από αυτό, όπως η απόσταση που συνήθως κρατάς από το τζάκι: πολύ κοντά του καίγεσαι – πολύ μακριά του κρυώνεις.

Τα υπόλοιπα – γιατί πιθανώς θα υπάρξουν και υπόλοιπα – την επαύριο της κάλπης.