Όταν ο Καρλ Μαρξ έλεγε ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας» θεωρώντας την άσκησή της ως αναγκαία προϋπόθεση για κάθε κοινωνικό μετασχηματισμό, δεν μπορούσε ίσως να φανταστεί ότι η χάρη της ρήσης του θα έφτανε μέχρι τα ποδοσφαιρικά -και όχι μόνο- γήπεδα. Κι ακόμα περισσότερο δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η βία θα γινόταν ένα επικίνδυνο όπλο στην υπηρεσία όσων επιβουλεύονται στην ουσία κάθε κοινωνική πρόοδο προς όφελος των προσωπικών, πολιτικών και επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φρόντισαν, μέσα από την ιδιοκτησία ποδοσφαιρικών ομάδων, να μετατρέψουν τον φανατισμό της τυφλής οπαδικής βίας σε ασπίδα προστασίας των οικονομικών τους αυτοκρατοριών.

Τα θλιβερά γεγονότα μέσα και γύρω από το γήπεδο του Ρέντη που κατέληξαν στη δολοφονική επίθεση εναντίον του αστυνομικού των ΜΑΤ ήταν τα πιο συγκλονιστικά μετά τις δολοφονίες των οπαδών του Άρη και της ΑΕΚ πριν μερικούς μήνες και μέχρι την επόμενη δολοφονική επίθεση που όλοι απευχόμαστε αλλά μέχρι εκεί. Η Διοίκηση της γηπεδούχου ομάδας κατήγγειλε ως «ναζιστική» τη διαδικασία προσαγωγής των χούλιγκανς που οδήγησε στη σύλληψη των δραστών κι ελπίζουμε και των ηθικών αυτουργών, οι οπαδοί -ευτυχώς υπάρχουν και αρκετοί φίλαθλοι- διαμαρτύρονται για το κλείσιμο των γηπέδων και τα χαμένα εισιτήρια διαρκείας τους. Για τους ανθρώπους που χάθηκαν ανέλαβε η δικαιοσύνη και ο χρόνος. Η κυβέρνηση ετοίμασε νέο πλαίσιο μέτρων κατά της οπαδικής βίας που μένει να φανεί εκ του αποτελέσματος αν αυτή τη φορά θα είναι επαρκές και αν θα εφαρμοστεί.

Τα φαινόμενα της βίας δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρία στα γήπεδα. Ούτε και ήταν παραδοσιακό φαινόμενο στο ποδόσφαιρό μας όπου οι αγώνες γινόντουσαν επί χρόνια παρουσία φιλάθλων-οπαδών και των δυο ομάδων. Αποτελούν έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της βίας που ξέσπασε μετά την πτώση της χούντας από την μερίδα εκείνη των πολιτών που από τη μια αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την αποκατάσταση της δημοκρατίας κι από την άλλη επωφελήθηκαν από τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που τους εξασφάλισε για να οργανώσουν συνειδητά τις παράνομες, ακόμα και εγκληματικές τους ενέργειες. Άλλωστε, οι χουλιγκάνοι των γηπέδων και οι -επίσημοι και ανεπίσημοι- σύνδεσμοί τους είναι στενά συνδεδεμένοι ή και αποτελούν μέρος συμμοριών που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς βίας και παρανομίας.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr