«Από πολλές απόψεις, ο Κόφι Ανάν ενσάρκωνε τα Ηνωμένα Έθνη. Ανήλθε από τις τάξεις τους για να οδηγήσει τον Οργανισμό σε μια νέα χιλιετία με απαράμιλλη αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα», δήλωσε ο σημερινός ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

Και πραγματικά, ο δεύτερος Αφρικανός – Γκανέζος – και πρώτος μαύρος ΓΓ του ΟΗΕ (1997-2006) κατάφερε να αναδειχθεί μέσα από την ιεραρχία του ΟΗΕ εντασσόμενος στον διεθνή οργανισμό ως διοικητικός υπάλληλος και να υπηρετήσει την θητεία του με οραματικό τρόπο, τιμώμενος με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης.

Χαρακτηριστικό του τρόπου και της αντίληψης με την οποία άσκησε άσκησε τα καθήκοντά του είναι το γεγονός ότι, ενώ κατέλαβε το αξίωμά του μετά από υπόδειξη των Ηνωμένων Πολιτειών που αρνήθηκαν επίμονα – βέτο – τη δεύτερη θητεία του Μπούτρος Γκάλι, δεν δίστασε να καταδικάσει ως «παράνομη» την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 προκαλώντας τον εκνευρισμό τους.

Οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι έχουμε ένα ακόμα πολύ σοβαρό λόγο να θυμόμαστε θετικά τον Κόφι Ανάν. Το σχέδιο, που φέρει και το όνομά του, για τη λύση του Κυπριακού απορρίφτηκε το 2004 από την Ελληνική πλευρά – οι Τουρκοκύπριοι το υπερψήφισαν – με αποκλειστική σχεδόν ευθύνη του δακρύσαντος τότε προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου, αποτελεί πλέον όνειρο θερινής νυκτός για μια αμοιβαία αποδεκτή επίλυση του μεγάλου εθνικού θέματος.

Ας ελπίσουμε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, ο μόνος Ελληνοκύπριος πολιτικός αρχηγός που είχε τότε το σθένος να στηρίξει την υπερψήφιση του σχεδίου παρά το κλίμα υπερπατριωτικού εθνικισμού και λαϊκισμού, θα τολμήσει σήμερα, στην τελευταία ίσως ευκαιρία που παρουσιάζεται στις συνομιλίες του επόμενου μήνα, με βάση το πλαίσιο ιδεών Γκουτέρες, να προχωρήσει στην υπογραφή μιας συμφωνίας που, έστω και αργά, θα ανοίξει το δρόμο για μια μόνιμη και βιώσιμη λύση.