Η πρόσφατη δήλωση του ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουντέρες περιγράφει την επέλαση της κλιματικής αλλαγής με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο: «Η περίοδος της υπερθέρμανσης έχει τελειώσει και η εποχή του βρασμού έχει φτάσει». Είναι η πιο δραματική ως τώρα προειδοποίηση προς τα κράτη, τους οργανισμούς, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία των πολιτών που βιώνουν το τελευταίο διάστημα τις συνέπειες βιβλικών καταστροφών σε όλο τον πλανήτη. Και είναι μια ακόμα, η τελευταία ίσως, ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι οι ελπίδες να υλοποιηθεί ο στόχος της συμφωνίας του Παρισιού για συγκράτηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας στο επίπεδο του 1,5 βαθμού Κελσίου απαιτεί άμεση και αποφασιστική δράση για το κλίμα, σε παγκόσμια κλίμακα.
Ωστόσο, η διαμόρφωση της νέας κλιματικής συνείδησης επιταχύνεται εξ αιτίας και των ραγδαίων μεταβολών στο κλίμα της περιοχής μας. Οι εικόνες που γεμίζουν τις οθόνες μας δεν προέρχονται πια μόνον από παγετώνες που λιώνουν στους πόλους, από τυφώνες στις ΗΠΑ ή από πυρκαγιές στα δάση του Αμαζονίου. Βλέπουμε τους καύσωνες να καταρρίπτουν στην Ευρώπη το ένα ρεκόρ θερμοκρασίας μετά το άλλο, τη στιγμή που εξ αιτίας των ακραίων φαινομένων άλλες περιφέρειες καίγονται από φωτιές και άλλες πνίγονται από πλημμύρες. Στη χώρα μας τα πύρινα μέτωπα απλώθηκαν μέσα σε μερικές μέρες στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής και της νησιωτικής χώρας προξενώντας μεγάλες απώλειες κυρίως σε περιουσίες και δασικές εκτάσεις. Οι καταιγιστικές αλλαγές στο κλίμα χτυπάνε την πόρτα μας.
Ο περιορισμός στο ελάχιστο των ανθρωπίνων ζωών που χάθηκαν, τα σχέδια εκκένωσης κατοικημένων περιοχών και ασφαλούς φυγάδευσης των πολιτών αποτελούν αδιαμφισβήτητες επιτυχίες των σχεδίων πυρόσβεσης. Ταυτόχρονα όμως αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, ότι το κλειδί για την αντιμετώπιση της φωτιάς είναι η πρόληψη. Δεν μπορεί η συζήτηση που ξεκίνησε αυτές τις μέρες να σταματήσει με τη λήξη της αντιπυρικής περιόδου επιβεβαιώνοντας εκείνους που πολύ εύστοχα έγραψαν ότι «τα δάση καίγονται τον χειμώνα». Οι προτάσεις που διατυπώθηκαν, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας μπορούν να αποτελέσουν τη βάση ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού σχεδίου πρόληψης. Ο «πόλεμος με την κλιματική αλλαγή» στον οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός είναι ένας πόλεμος που πρέπει να δοθεί από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα και την κοινωνία των πολιτών με την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου κοινών προτεραιοτήτων.
Στις συνθήκες αυτές ο ρόλος της Ενωμένης Ευρώπης δεν μπορεί να περιορίζεται σε πράξεις αλληλεγγύης, όσο σημαντικές και αν είναι. Παράλληλα με την υλοποίηση του στόχου για «Ευρώπη κλιματικά ουδέτερη ως το 2050» (μηδενική εκπομπή ρύπων) απαιτείται η χάραξη κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής πρόληψης φυσικών καταστροφών που θα εξειδικεύεται από τις αρχές κάθε χώρας αλλά και από τη λειτουργία συντονιστικού κέντρου με σύγχρονες μεθόδους και αποτελεσματικά μέσα. Η θέση των πολιτικών ομάδων και κομμάτων στο θέμα της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί παρά να αποτελεί βασικό κριτήριο της επιλογής των πολιτών αφού καθορίζει το κοινό τους μέλλον στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αρκεί να σκεφτούμε τις τραγικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ ο οποίος, στη διάρκεια της θητείας του, είχε αποσύρει τη χώρα του - τη δεύτερη μεγαλύτερη σε εκπομπές ρύπων - από τη συμφωνία του Παρισιού, η υλοποίηση των στόχων της οποίας απαιτεί παγκόσμια διακυβερνητική κινητοποίηση.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 05/08/2023
Πηγή: www.tanea.gr