Με την είσοδο της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια για την αυτονόητη προστασία της δημόσιας περιουσίας περνάει σε νέα φάση το σχέδιο μετατροπής των ΑΕΙ σε πεδίο μάχης μεταξύ «αντιεξουσιαστών» και αστυνομίας. Ένα σχέδιο που εξυπηρετεί θαυμάσια και την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, με θύμα πάντα το πολύπαθο «άσυλο» που έχει, στην πράξη, καταργηθεί από καιρό.

Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει υποκατασταθεί από την ανεξέλεγκτη δράση στοιχείων ξένων προς την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους στόχους της. Η πρόσφατη εκκένωση της 34χρονης κατάληψης στο ΑΠΘ και οι απειλές κατά της ζωής του Πρύτανη είναι χαρακτηριστικά της εγκληματικής δράσης αυτών των στοιχείων.

Τα φαινόμενα της βίας δεν είναι φυσικά καινούργια. Όπως δεν είναι καινούργιο και το φαινόμενο να αποφασίζονται μέτρα ασφαλείας και η εφαρμογή τους να παραπέμπεται ουσιαστικά στις καλένδες. Και δεν πρόκειται για τα αναγκαία μέτρα αστυνομικής καταστολής της βίας στα οποία φαίνεται να αρκείται μέχρι στιγμής η κυβέρνηση τροφοδοτώντας και την εύκολη καταγγελτική πολιτική της αντιπολίτευσης.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι η συνολική περιφρούρηση των πανεπιστημιακών χώρων από την παρουσία ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με την ακαδημαϊκή κοινότητα. Σημαντικός παράγοντας είναι, για παράδειγμα, ο αυστηρός έλεγχος εισόδου με ανανεούμενες κάρτες για τους φοιτητές, το διδακτικό και το διοικητικό προσωπικό και θέσπιση κανόνων εισόδου με ταυτότητες, έλεγχο αποσκευών κλπ για τους επισκέπτες σε βιβλιοθήκες, διαλέξεις, σεμινάρια κλπ, όπως ακριβώς γίνεται σε όλα τα σύγχρονα πανεπιστήμια.

Η διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα ΑΕΙ είναι ένα μεγάλο στοίχημα που καλείται να κερδίσει η ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και η ευνομούμενη πολιτεία στο επόμενο χρονικό διάστημα. Πριν να είναι πολύ αργά για την Παιδεία και για τη χώρα.