ο ρεπορτάζ στο ίντερνετ είχε τίτλο «Αλλάζει ο τρόπος υποβολής της αναλυτικής περιοδικής δήλωσης». Νόμισα πως αφορούσε το ΦΠΑ, άνοιξα να το διαβάσω. Αλλά αφορούσε το ΙΚΑ, τις δηλώσεις και τις εισφορές που πρέπει να καταθέτουν οι εργοδότες για τους υπαλλήλους που απασχολούν. Ώσπου να το καταλάβω, είχα φθάσει στον παρακάτω πίνακα που καθορίζει πότε, μέσα στον επόμενο μήνα από την απασχόληση των υπαλλήλων, πρέπει να κατατίθενται οι δηλώσεις:

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 1, την 21η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 2, την 19η ημέρα πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 3, την 17η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

…

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 8, την 7η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 9, την 5η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 10, 20, 30, 40, 50, την 3η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα.

Για τους εργοδότες που ο αριθμός μητρώου τους λήγει σε 60, 70, 80, 90 και 00, την προτελευταία ημέρα από το τέλος του μήνα.

Για το Δημόσιο, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ α’ και β΄ βαθμίδας την τελευταία ημέρα του μήνα που έπεται την ημέρα απασχόλησης, ανεξαρτήτως του αριθμού μητρώου.

Δηλαδή, μόνο οι φορείς του δημοσίου γνωρίζουν πότε ακριβώς θα υποβάλουν τις περίφημες καταστάσεις – την τελευταία ημέρα κάθε επόμενου μήνα. Οι ιδιώτες που είναι παιδιά κατώτερου θεού πρέπει να κάνουν υπολογισμούς. Για παράδειγμα κάποιος που ο αριθμός μητρώου του στο ΙΚΑ λήγει σε 9, πρέπει να υποβάλει τη δήλωση «την 5η πριν από το τέλος του μήνα ημέρα». Επομένως:

1) Τους μήνες που έχουν 30 ημέρες πρέπει να την υποβάλει στις 25

2) Τους μήνες που έχουν 31 ημέρες πρέπει να την υποβάλει στις 26

3) Κάθε Φεβρουάριο τα μη δίσεκτα έτη θα την υποβάλει στις 23

4) Κάθε Φεβρουάριο τα δίσεκτα έτη θα την υποβάλει στις 24

Δεν ξέρω τι να πω, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεκάδες χιλιάδες λογιστές σε όλη τη χώρα θα συζητούν στις αρχές κάθε μήνα πόσες ημέρες έχει και πότε πρέπει να υποβάλουν τις δηλώσεις και να καταβάλουν τις εισφορές. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρές, μεγάλες, τεράστιες επιχειρήσεις πρέπει κάθε μήνα να υπολογίζουν ποια ακριβώς ημέρα θα έχουν διαθέσιμα τα χρήματα αυτά. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μόνιμη εντολή στην τράπεζά του «κάθε τόσες του μηνός πληρώστε στο ΙΚΑ αυτά». Σε όλα τα γραφεία θα αναρτηθούν πίνακες που θα λένε κάθε μήνα, ποια ημερομηνία πληρώνουν – γιατί οι ηλεκτρονικές ατζέντες που έχουν φτιάξει ηλίθιοι προγραμματιστές δεν έχουν λάβει υπόψη τους τη μεγαλοφυή ιδέα του ΙΚΑ να έχουν επιλογή «ειδοποιήστε με τόσες ημέρες πριν από τη λήξη του επόμενου μήνα».

Γιατί; Γιατί μας το κάνουν αυτό; Γιατί τόση περιφρόνηση στη λογική, στον κόπο και στο χρόνο των ανθρώπων, στο χρήμα των επιχειρήσεων. Ποιος διεστραμμένος εγκέφαλος το σκέφθηκε; Ποιος τμηματάρχης, διευθυντής, γενικός διευθυντής, υποδιοικητής, διοικητής το είδε και το άφησε να περάσει; Γιατί δεν ορίζουν το απλό «στις 11 όσοι αριθμοί λήγουν σε 1, στις 12 όσοι σε 2, κτλ», ανεξάρτητα αν είναι δημόσιος φορέας ή όχι; Γιατί καταργούν αυτή την απλή και προφανή σκέψη απλώς και μόνο για να εξυπηρετήσουν προνομιακά τους δημόσιους οργανισμούς; Γιατί αφήνουν δύο ημέρες κενό ανάμεσα σε κάθε αριθμό αφού οι δηλώσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά; Για να μη γίνονται ουρές στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών; Είναι δυνατόν να λειτουργήσει το ΙΚΑ όταν υπάρχουν εκεί ηλίθιοι που πιστεύουν ότι υπάρχουν διπλάσιοι αριθμοί λήγοντες σε 0 σε σχέση με τους υπόλοιπους;

«Με τι ασχολείσαι…», θα πει κανείς. Μα είναι άπειρες τέτοιες λεπτομέρειες που τις θέσπισε κάποιος ηλίθιος ή τεμπέλης ή διεστραμμένος και μας βασανίζουν. Μας περιφρονούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό στα μικρά ώστε να μπορούν να υποκρίνονται ότι μας νοιάζονται στα μεγάλα. Μας κλέβουν δευτερόλεπτα και λεπτά από τις ζωές μας που αθροίζονται σε ημέρες και χρόνια. Πεντάρες και δεκάρες από το εισόδημά μας που αθροίζονται σε χιλιάδες:

• Γιατί οι υπηρεσίες ζητούν εκτός από τον αριθμό της ταυτότητας την ημερομηνία και τον τόπο έκδοσης; Υπάρχουν ταυτότητες με τον ίδιο αριθμό; Κάποιο κόλπο για να εντοπίζουν τους κομμουνιστές με πλαστές ταυτότητες πρέπει να ήταν αυτό, την εποχή του εμφυλίου. Ξέμεινε. Επί μισό αιώνα μάλιστα, η ημερομηνία/τόπος έκδοσης δεν ήταν αυτή που φαινόταν μαζί με τον αριθμό, ήταν γραμμένη στην άλλη πλευρά της ταυτότητας, έπρεπε να την γυρίζεις για να τη βρεις και οι περισσότεροι την έγραφαν λάθος – πόσα εκατομμύρια εργατοώρες, λάθη, καβγάδες και εκνευρισμούς κόστισε αυτό; Γιατί πρέπει να συνεχιστεί;

• Γιατί να σου ζητούν στο ΙΚΑ (ή στο ΤΕΒΕ ή …) και τον αριθμό ταυτότητας και το ΑΦΜ και το ΑΜΚΑ και τον αριθμό μητρώου του ΙΚΑ (ή του ΤΕΒΕ ή …); Ο ΑΜΚΑ, για να λύσει αυτό το πρόβλημα δεν καθιερώθηκε; Όσο αυξάνονται οι αριθμοί που υποτίθεται μας προσδιορίζουν μοναδικά και μας διευκολύνουν τη ζωή τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες κάποιος από αυτούς να γραφεί λάθος και να μπλέξουμε. Και πόσους μπορούμε να θυμόμαστε; Πόσους να έχουμε γραμμένους;

• Γιατί υπάρχει αυτό το απίθανο αλαλούμ με τους ταχυδρομικούς κωδικούς, ειδικά στις μεγάλες πόλεις; Γιατί η Αθήνα έχει εκατοντάδες, χιλιάδες κωδικούς, κανείς δεν ξέρει πόσους, ενώ το Παρίσι έχει μόλις 20, όσες και τα διαμερίσματά του και ουσιαστικά όταν ξέρεις τη διεύθυνση ξέρεις και τον κωδικό; Δεν είναι και η Αθήνα χωρισμένη σε διαμερίσματα; Πόσες ώρες από τη ζωή μας έχουμε καταναλώσει αναζητώντας ταχυδρομικούς κωδικούς;

• Γιατί πρέπει να σχηματίζει κανείς δεκαψήφιους αριθμούς σταθερών τηλεφώνων, όταν τηλεφωνείς ίδια περιοχή, ενώ για την Αθήνα θα αρκούσαν 7 και στα χωριά μόλις 5; Ενδιαφέρει κανέναν το ότι οι γιαγιάδες και οι παππούδες στα χωριά, που θέλουν να τηλεφωνήσουν στον φούρνο ή στο φαρμακείο ή στη γειτόνισσα θα κάνουν διπλάσια λάθη με τους δεκαψήφιους αριθμούς σε σχέση με τους πενταψήφιους;

• Γιατί μας ζητάνε «φέρτε φωτοτυπία της ταυτότητας», «φέρτε τόσα αντίγραφα της οικοδομικής άδειας, του τάδε χαρτιού, του δείνα». Δεν μπορούν να κάνουν οι υπηρεσίες τόσα αντίγραφα όσα τους χρειάζονται;

• Αφού, στις εφορίες για παράδειγμα, ξέρουν το ΑΦΜ μας, γιατί χρειάζεται και ο αριθμός ταυτότητας; Γιατί πρέπει να το δηλώσουμε αν την χάσουμε ή την αλλάξουμε, δεν μας προσδιορίζουν όλα τα άλλα στοιχεία που έχουν για μας;

Κάποιες ώρες παραπάνω δουλειά σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή οργανισμό, θα εξοικονομούσαν εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ώρες από εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά κανείς δεν νοιάζεται για το πόσο μας κοστίζουν ή μας προσβάλλουν αυτά που αποφασίζουν οι δημόσιοι φορείς, κανείς δεν νοιάζεται για τη λογική, για την αξιοπρέπεια, το χρήμα και τον κόπο των πολιτών.

«Για ένα λεπτό το άφησα, ρε φίλε· πρέπει, να εξυπηρετηθούμε όλοι» – λέει ο οδηγός που παράτησε το αυτοκίνητο στη διάβαση, στη στάση, σε σημείο που μπλοκάρισε τη στροφή λεωφορείων. Το λεπτό που κέρδισε αυτός το στέρησε από δεκάδες που δεν μπορούσαν να περάσουν τη διάβαση ή να ανέβουν στο λεωφορείο, από εκατοντάδες που εγκλωβίστηκαν σε λεωφορεία που δεν μπορούσαν να στρίψουν. Αυτό το ίδιο λεπτό κερδίζει ο δημόσιος υπάλληλος, ο τμηματάρχης του, ο διευθυντής του, ο υπουργός του και το πληρώνουμε εκατομμύρια άλλοι για χρόνια και δεκαετίες.