Παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα τόσο στο προσκήνιο, όσο και στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής αυτήν την περίοδο. Κατά παράφραση της γνωστής φράσης του Χαρίλαου Φλωράκη, που συνήθως την επαναλάμβανε πριν από εκλογές, η συγκυρία είναι «γκαστρωμένη». Πολλά από αυτά που συντελούνται είναι ορατά και τα βλέπουν οι πολίτες, ενώ γίνονται επίσης κινήσεις, που οι στόχοι τους δεν ομολογούνται. Πέρα από τις επαφές και τις ζυμώσεις που δεν βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας, αλλά είναι αισθητές στους παρατηρητές των πολιτικών πραγμάτων.
Σε όλα αυτά ρόλο καταλυτικό έχουν παίξει και συνεχίζουν να παίζουν η καθυστερημένη απόφαση της κυβέρνησης να εξαρθρώσει τη Χρυσή Αυγή και κατ’ επέκταση τη βία, όπως και το επερχόμενο τέλος του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Με φόντο, βέβαια, τις ευρωεκλογές τον Μάιο του 2014, που δεν αποκλείεται καθόλου να διεξαχθούν ταυτόχρονα με τις βουλευτικές και τις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αν το σημερινό πολιτικό σκηνικό αντέξει ώς τότε και δεν μεταβληθεί πιο πριν από απρόσμενες εξελίξεις.
Ο πόλεμος με τη Χρυσή Αυγή θα είναι αναμφίβολα ολοκληρωτικός και μέχρις εσχάτων. Πέρα από την ομόφωνη βούληση του πολιτικού συστήματος, το επιβάλλει και η λογική, καθώς οι ναζιστές αποτελούσαν πλέον μεγάλη απειλή για την κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία ως κόμμα. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η ηγεσία και πολλά από τα στελέχη του συγκεκριμένου ναζιστικού κόμματος θα πληρώσουν ακριβά την εγκληματική δραστηριότητά τους, από την άλλη πλευρά, όμως, θα μείνει ανοιχτό το θέμα ενός σημαντικού ποσοστού ψηφοφόρων και οπαδών τους.
Είναι πολύ αμφίβολο αν τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» μπορούν να προσελκύσουν και να απορροφήσουν τους «ορφανούς» οπαδούς και ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι γίνονται κινήσεις για τη δημιουργία ακροδεξιού εθνοπατριωτικού λαϊκίστικου κόμματος, χωρίς ναζιστικά σύμβολα και τάγματα εφόδου, που θα προσφέρει στέγη στους αμετάπειστους «ορφανούς». Δεν βλέπουν αρνητικά όλοι στη Νέα Δημοκρατία μια τέτοια προσπάθεια, θεωρώντας ότι ένα τέτοιο κόμμα θα είναι εν δυνάμει εταίρος για συγκυβέρνηση. Δύσκολη όμως η συγκρότησή του, καθώς θα πρέπει να βρεθεί και ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα αναλάβει και θα φέρει σε πέρας με επιτυχία το εγχείρημα. Εφόσον υφίσταται και το «σκαλί» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής που ονομάζεται Ανεξάρτητοι Ελληνες.
Αντικειμενικά, αλλά και πολιτικά, η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής δημιουργεί ταυτόχρονα την υποχρέωση στο κράτος να πατάξει όλα τα φαινόμενα της βίας που ταλανίζουν τη χώρα. Είτε πρόκειται για βία «αριστερής» προέλευσης είτε πρόκειται για τη βία των «χούλιγκαν» των γηπέδων. Αλλωστε είναι πια βέβαιο ότι οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών αποτελούν δεξαμενές στρατολόγησης και για τους χρυσαυγίτες και για τους μπαχαλάκηδες. Για δικούς του λόγους, εύκολα αντιληπτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει σθεναρή αντίσταση επιμένοντας να ξεχωρίζει την «καλή» αριστερής προέλευσης βία, από την αντίστοιχη «κακή» ακροδεξιάς προέλευσης. Η παρέμβαση της «Αυγής» τις προάλλες και τα σχόλια ηγετικών στελεχών του στη συνέχεια, με προφανή στόχο να παρεμποδίσουν έρευνες και διώξεις για αξιόποινες δράσεις στις Σκουριές της Χαλκιδικής, αυτό δείχνουν.
Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από μία συντεταγμένη πολιτεία. Υπάρχει όμως και μία ακόμη διάσταση στην παρέμβαση της «Αυγής». Το σχετικό δημοσίευμα επιχειρεί να διαχωρίσει από την πολιτική Σαμαρά νεοδημοκράτες βουλευτές και στελέχη που ανήκουν στους «πιστούς» του Κ. Καραμανλή, αναβιώνοντας σενάριο, κατά το οποίο οι τελευταίοι βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πιθανή συνεργασία μαζί του, αν έλθει πρώτο στις επόμενες εκλογές. Κάτι τέτοιο συνδυάζεται και με τη διαφοροποιημένη στάση των «καραμανλικών» σε μια σειρά θεμάτων, οπότε τίθεται το ερώτημα μήπως θέλουν ανατροπή του πρωθυπουργού πριν ακόμη φτάσουμε σε εκλογές. Ετσι, ίσως εξηγούνται οι συνεχείς επιθέσεις κατά του Γ. Στουρνάρα, δίχως ωστόσο να δίνουν απάντηση στο ερώτημα ποιοι και γιατί απεργάζονται τέτοια σχέδια. Αν βεβαίως ισχύει το σενάριο…