Μια πολύ σημαντική δουλειά γίνεται τον τελευταίο μήνα με την προετοιμασία των προγραμματικών και καταστατικών κειμένων που θα τεθούν υπό την έγκριση των συνέδρων στο επικείμενο ιδρυτικό συνέδριο του «Κινήματος Αλλαγής».
Δεκάδες παλιά και νέα στελέχη των πολιτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στο εγχείρημα συζητούν, αντιπαρατίθενται, συνθέτουν συμβάλλοντας ο καθένας με τις πολιτικές του θέσεις, τη γνώση και την εμπειρία του στη διαμόρφωση προτάσεων που να ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα και τις σύγχρονες ανάγκες της χώρας. Μια συλλογική προσπάθεια που θα βάλει ασφαλώς τη θετική σφραγίδα της στην πορεία του νέου προοδευτικού-μεταρρυθμιστικού φορέα.
Είναι γνωστό ότι ακόμα και τα πιο αξιόλογα κείμενα, οι πιο τολμηρές προτάσεις κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά όταν δεν συνοδεύονται από τις αντίστοιχες πρακτικές.
Η αλλαγή της σελίδας για τη χώρα δεν μπορεί να γίνει μόνο στα «χαρτιά». Χρειάζεται ν’ αλλάξουν συνήθειες, αρνητικές παραδόσεις και νοοτροπίες δεκαετιών που έβαλαν σε μεγάλο βαθμό το χέρι τους για να φθάσουμε στο σημερινό μη παρέκει.
Το «Κίνημα αλλαγής» πρέπει να δώσει και στην πράξη δείγματα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται αυτές τις αλλαγές, ξεκινώντας από τις αλλαγές που κόστισαν ακριβά στην ίδια την προοδευτική παράταξη.
Η κοινωνία φαίνεται να δυσπιστεί δικαιολογημένα ακούγοντας ξανά ωραία σχέδια κι εξαγγελίες και δεν φαίνεται διατεθειμένη να συναινέσει εύκολα στην μεταπολιτευτική πολιτική παράδοση «φύγε εσύ, έλα εσύ». Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ενώ η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση από την ανεύθυνη και αλλοπρόσαλλη στάση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει εκτοξευθεί στα ύψη, οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις δεν φαίνεται να εκτοξεύονται δημοσκοπικά.
Είναι πραγματικά στο χέρι του νέου συλλογικού κινήματος να πείσει ότι πραγματικά κάτι αλλάζει και ότι τα παθήματα του παρελθόντος έγιναν μαθήματα. Είναι ανάγκη για παράδειγμα να αποδείξει ότι έχει πια γίνει συνείδηση στα μέλη και τα στελέχη του χώρου ότι ανοιχτό και ελκτικό κόμμα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει μέσα από μια εσωκομματική σύγκρουση λιστών με στόχο την κατάκτηση της πλειοψηφίας, την κατάργηση δηλαδή στην πράξη της ισοτιμίας της διαφορετικότητας και κυρίως του πλουραλισμού που είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του ελπιδοφόρου εγχειρήματος. Ή θα υπάρξει συλλογικότητα, σύνθεση και συναίνεση στη χάραξη της μελλοντικής πορείας ή το νέο κίνημα θα αποδειχτεί – μια ακόμα – προοδευτική χίμαιρα.
Το ίδιο καθαρό στίγμα χρειάζεται να δοθεί και για το κλείσιμο της μεγάλης ανοιχτής πληγής του πελατειακού κράτους που είναι και το μεγάλο πρόβλημα που κληρονομεί το φθαρμένο σημερινό πολιτικό σύστημα στις επόμενες γενιές.
Στο πολιτικό σύστημα όμως δεν ανήκουν μόνο οι «άλλοι». Ανήκουν και οι προοδευτικές δυνάμεις και είναι ευκαιρία να δείξουν ότι δεν θα υπάρξει πλέον καμιά ανοχή στο πελατειακό σύστημα και στο κομματικό κράτος.
Ήδη στο προετοιμαζόμενο σχέδιο καταστατικού προβλέπονται σχετικά ασυμβίβαστα αλλά και περιοριστικός αριθμός στις κομματικές και κοινοβουλευτικές θητείες που διασφαλίζουν την εναλλαγή των προσώπων και την ανανέωση του κομματικού και πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Την ώρα που η μάστιγα του λαϊκισμού έχει διαβρώσει τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό, το «Κίνημα Αλλαγής» δεν έχει άλλο δρόμο από το να προχωρήσει με τολμηρές και υπεύθυνες προτάσεις, συγκρουόμενο συνεχώς με τον διακομματικό λαϊκισμό και συμβάλλοντας στην αναγέννηση της χώρας.