Τα πολιτικά δεδομένα στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής παράταξης άλλαξαν. Η διάλυση των μικρών κομμάτων δημιουργεί κατ’αρχήν ένα νέο κοινοβουλευτικό τοπίο. Μέχρι τις επόμενες εκλογές θα δούμε πολλές εκδοχές κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ο αγώνας για πολιτική επιβίωση και οι στρατηγικές επιλογές των πρωταγωνιστών θα απασχολήσουν συχνά τον δημόσιο βίο. Τα επικοινωνιακά παίγνια άρχισαν με ένταση και πάθος.
Επί της ουσίας τώρα. Το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ) ως ομοσπονδιακού τύπου κόμμα απέτυχε. Η θαρραλέα ανάληψη ευθύνης της Προέδρου του κας Φώφης Γεννηματά δείχνει τα όρια ενός τέτοιου εγχειρήματος. Σύμπραξη ή συνεργασία κομμάτων στη βάση ενός κυβερνητικού προγράμματος είναι και επιθυμητή και κατανοητή, αλλά ομοσπονδία κομμάτων μέσα σε ένα νέο πολιτικό σχήμα, είναι κάτι το ανεφάρμοστο. Ούτε η φύση του πολιτικού κόμματος, ούτε ο αναπόφευκτος αγώνας για ηγεμονία συνάδουν με μια τέτοια αντίληψη. Ως πείραμα λοιπόν, το παλιό ΚΙΝΑΛ εκρίθη. Η πρόθεση των πολιτικών αρχηγών, δεν ενδιαφέρει, αφού δεν είχε αποτέλεσμα.
Οι εκλογές που έγιναν δεν πήγαν όμως χαμένες. Ενόψει της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα, μέσω ιδρυτικού Συνεδρίου, οι συμμετέχοντες στο πείραμα του ΚΙΝΑΛ, έχουν να αντιμετωπίσουν μια διπλή πρόκληση.
Πρώτον αυτή της συμμετοχής, αφού οι 212.000 πολίτες που συμμετείχαν, συζήτησαν, ψήφισαν και έθεσαν μέσω της απόφασής τους αυτής τη νέα σφραγίδα. Σφραγίδα για κάτι νέο, κάτι ελπιδοφόρο και δημιουργικό στην πολιτική ζωή. Το ζήτημα είναι η αξιοποίηση της ιστορικής εθνικής και ευρωπαϊκής κληρονομιάς του ΠΑΣΟΚ στη νέα εποχή και η ουσιαστική μεταμόρφωση της ελληνικής πολιτικής ζωής. Οι πολίτες αυτοί απαιτούν σοβαρότητα, προτάσεις, υπευθυνότητα και όχι φτηνές προσωπικές στρατηγικές. Η κατάσταση της χώρας απαιτεί υψηλή υπευθυνότητα απ’ όλους.
Δεύτερο, αυτή της ανασυγκρότησης της χώρας σε όλους τους τομείς: θεσμοί, οικονομία, κοινωνία, παραγωγή. Εκεί θα κριθούν κυρίως τα πρόσωπα και οι προτάσεις τους. Η πρωτοβουλία της κας Γεννηματά για έκτακτο Συνέδριο είναι ένα αξιέπαινο στοιχείο. Ο πολίτης που συμμετέχει, ως κύριος πυρήνας της πολιτικής πρωτοβουλίας, ως κύτταρο της δημοκρατίας, θα κρίνει και θα κριθεί, θα συμμετάσχει και θα προτείνει, θα ψηφίσει και θα ψηφιστεί, αν είναι υποψήφιος. Σημασία έχει το ουσιώδες, το αποτέλεσμα, δηλαδή η δημοκρατική εκλογή των οργάνων του νέου κόμματος σε όλα τα επίπεδα.
Οι παγίδες είναι πολλές, τα πικρόχολα σχόλια, οι υπονομεύσεις, οι φιλοδοξίες, η ματαιόδοξη προβολή, όλα αυτά πρέπει να τα δούμε στο πλαίσιο της εποχής και υπό το πρίσμα των σκληρών εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται.
Η πρόκληση όμως του νέου φορέα είναι εδώ. Ένα πείραμα έγινε με αίσθηση ευθύνης, τα διδάγματα είναι σαφέστατα, μια νέα φάση ξεκινά με σκοπό την αναδιάταξη της δημοκρατικής παράταξης. Χωρίς προκαταλήψεις, αλλά με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία, ας αρχίσουν οι εργασίες. Η ισοτιμία και η ισοπολιτεία είναι βασικές αρχές της δημοκρατίας, πρέπει να ισχύουν βεβαίως στα δημοκρατικά πολιτεύματα, αλλά το ίδιο πρέπει να ισχύει και στα δημοκρατικά κόμματα.
Στην πολιτική η πρόκληση του νέου είναι πάντα ελπιδοφόρα, ακόμα και σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η πολιτική συναλλαγή και η ισοπέδωση. Το πείραμα αυτό αφορά σήμερα την δημοκρατική παράταξη, αύριο όμως θα αφορά όλα τα σχήματα, η βαθιά κρίση που ζούμε θα επηρεάσει αναπόφευκτα το σύνολο της πολιτικής ζωής. Υπό την έννοια αυτή, το νέο πείραμα αφορά όλη την πολιτική υποδομή, τώρα ξεκινά ουσιαστικά η πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας.