Στην -άνυδρη από προοδευτικές κινήσεις- εποχή μας, ανθούν τα κινήματα NIMBY («Non In My Back Yard »), κατά των ανεμογεννητριών. Οι αντιδράσεις στα αιολικά έχουν εξελιχθεί σε πολιτικό υπερόπλο: άπαντες (ΟΤΑ, κόμματα, κινήματα, συνδικάτα) τις υποστηρίζουν αταβιστικά, είναι μαζικές, έχουν δημοσιότητα. Πάει καιρός που είχαμε να δούμε τόσο «παλλαϊκά» αποδεκτό «περιβαλλοντικό» κίνημα.

Τα κακά νέα είναι πως εχθρότητα κατά των ανεμογεννητριών σημαίνει επίσης αντίθεση στην επιστήμη, στην ειδησεογραφία και στην πολιτική. Αντί της επιστήμης προβάλλεται η ψευδολογία: οι ανεμογεννήτριες παράγουν λιγότερη ενέργεια από όση χρειάζεται για να φτιαχτούν (!) δεν συνεισφέρουν στην «πράσινη μετάβαση» (αν υποθέσουμε πως αυτή χρειάζεται) κ.λπ. Η ειδησεογραφία αντικαθίσταται επίσης από τα fake news: τα αιολικά πάρκα συνδέονται με εμπρησμούς δασών, μαζική εξολόθρευση πτηνών, «φαραωνικές» οδοποιίες κ.λπ. Όσο για τους πολιτικούς, είναι όλοι (ιδίως οι υπερασπιστές των «πράσινων» λύσεων) φερέφωνα και μαριονέτες των τεράστιων συμφερόντων που προωθούν και λυμαίνονται τη «λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη».  

Τα κινήματα αυτά είναι επίσης έντονα νατιβιστικά: οι ντόπιοι ισχυρίζονται πως η περιοχή τους είναι πάντοτε ιδιαιτέρου κάλλους, κρίσιμη για την οικολογική ισορροπία και τη βιοποικιλότητα, με πελώριες τουριστικές και άλλες παραγωγικές δυνατότητες, που εκμηδενίζονται από τις ανεμογεννήτριες. Θεωρούν δε ακατανόητο που τους ζητείται να παράγουν ενέργεια που εκείνοι δεν χρειάζονται -τι μας κόφτει για το ενεργειακό έλλειμμα των άλλων;

Τέλος, τα κινήματα κατά των ανεμογεννητριών παραβλέπουν (ή υποστηρίζουν ανοικτά) τα ορυκτά καύσιμα, το φυσικό αέριο, την πυρηνική ενέργεια –και τα εμπεδωμένα συμφέροντα που τα προωθούν. Αντί να στρέφουν τη δημόσια συζήτηση στο πρόβλημα (την Κλιματική Κρίση) αντιδρούν στη λύση (την ενεργειακή μετάβαση και τις ΑΠΕ).

Όλα τα παραπάνω (η αντίθεση στην Ακαδημία, τα Μίντια, την Πολιτική), ο νατιβισμός, η εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων, κατατάσσουν αυτά τα κινήματα στο αντιδραστικό ρεύμα του «πλουτολαϊκισμού» και της «μη φιλελεύθερης δημοκρατίας», όπως κατ’ ευφημισμό, αποκαλούμε σήμερα τον φασισμό. Το γεγονός πως πολλά από τα μέλη τους ανήκαν άλλοτε στο οικολογικό κίνημα ή πως τα υποστηρίζουν αριστερές, ακροαριστερές και αναρχικές ομάδες, δεν αλλάζει τίποτα στη βασική αυτή διάγνωση. Σημαντικό δεν είναι ποιος λέει κάτι, αλλά τι υποστηρίζει. Και τα κινήματα κατά των ανεμογεννητριών λειτουργούν ως ένα παράλληλο αφήγημα από εκείνα τα πολλά, που συρρέοντας διαμορφώνουν τη φασιστική πλημμυρίδα της εποχής μας.