Απεργούν παράνομα οι δικαστικοί. Διαδηλώνουν παράνομα με τη στολή τους αστυνομικοί και στρατιωτικοί. Απεργούν και οι γιατροί. Σε λευκή απεργία τόσοι και τόσοι. Η εκκλησία αρνείται την ουσιαστική συμμετοχή της στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων. Ανέχεται ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας τα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής.

Πολλαπλασιάζονται τα εγκλήματα σε βάρος μεταναστών με το κράτος να λέει πολλά χωρίς αποτέλεσμα. Η τριμερής κυβέρνηση προσπαθεί από εβδομάδες να αποφασίσει με ποιά μέτρα θα μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες κατά 11,8 δις ευρώ (και βάλε;) χωρίς να το καταφέρνει, προκαλώντας όμως έτσι όλο και πιο μεγάλες αντιδράσεις όσων θα θιγούν.

Η νεαντερτάλια αντιπολίτευση λέει όχι σε όλα, ακόμα και στην επιμήκυνση, στηρίζει την παραοικονομία και μιλάει συνεχώς για τα ελικόπτερα απόδρασης του πρωθυπουργού και των συμμάχων του. Δεν θέτει θέμα εκλογών, θέλει όμως να φύγουν αυτοί που κυβερνούν σήμερα για να κυβερνήσει αυτή: πώς, με ποιά νομιμότητα, με ποιά πλειοψηφία;

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που κάτι αλλάζει στην Ευρώπη για όλους και για μας και ανοίγεται μια πιο αισιόδοξη προοπτική. Ερώτημα : θα προλάβουμε; Γιατί αυτό που ζούμε είναι μια όλο και πιο γενικευμένη διάλυση του κράτους, με την κάθε λογής νομιμότητα να παραμερίζεται. 
Έχουμε οδηγηθεί σε μια νέα πραγματικότητα: δεν έχουμε κοινωνία, έχουμε ένα σύνολο ανταγωνιστικών και εγωκεντρικών συντεχνιών που η καθεμιά φροντίζει τα δικά της και ποτέ τα των άλλων: δεν τους απασχολούν οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι και οι νέοι, τα πιο μεγάλα 
και με εξαίρεση μερικές δηλώσεις, ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης.

Το όποιο κοινωνικό συμβόλαιο έχει κουρελιαστεί. Κίνδυνος!