Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζεται στον χώρο της Κεντροαριστεράς μια ενδιαφέρουσα κινητικότητα. Στο πλαίσιο αυτό είχε την αξία της και η εκδήλωση στο Κορακοχώρι. Ο παρονομαστής σε αυτές τις διεργασίες είναι η αγωνία για ένα ισχυρό ρολό της Δημοκρατικής Παράταξης στην εποχή ενός νέου άγονου δικομματισμού.
Αναλογίζονται πιθανά ορισμένοι αν υπάρχει ανάγκη, αν υπάρχει χώρος για μια καινούργια έκφραση της Κεντροαριστεράς; Αξίζει τον κόπο μια καινούργια προσπάθεια που να σηματοδοτεί κάτι διαφορετικό;
Η πρόσφατη εμπειρία επιβεβαιώνει ότι αυτόνομα σχήματα που επιχείρησαν να υποκαταστήσουν το τραυματισμένο ΠΑΣΟΚ στον ευρύτερο χώρο δεν τα κατάφεραν (ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, Κίνηση των 58, ακόμα και η Ένωση Κεντρώων). Ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης αντιπαραθετικά με το ΠΑΣΟΚ το οποίο διαθέτει σοβαρές κοινωνικές αναφορές και μια ισχυρή οργανωτική δικτύωση, δεν μπορεί να γίνει. Φυσικά μετά τις τεκτονικές αλλαγές στο κομματικό σύστημα από την μνημονιακή περιπέτεια ούτε το ΠΑΣΟΚ από μόνο του, με την επίκληση της ιστορίας και των συμβόλων του, δεν επαρκεί για μια επανεκκίνηση. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Η σύμπραξη κομμάτων, κινήσεων, συλλογικοτήτων μαζί με το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι είναι η πιο αποτελεσματική κατεύθυνση. Η πορεία ανασυγκρότησης του χώρου με την Δημοκρατική Συμπαράταξη και στην συνέχεια με το Κίνημα Αλλαγής καταγραφεί θετικά βήματα. Στόχος ένα πλατύ, ανανεωμένο, σοσιαλδημοκρατικό σχήμα που να συνενώνει διάσπαρτες δυνάμεις και να συγκροτεί ένα νέο φορέα της Κεντροαριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις βαθιές ιδεολογικές δεσμεύσεις στο νεοκομμουνιστικό περιβάλλον της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τις αδυναμίες για σοβαρή προγραμματική αναθεώρηση δεν έχει την ικανότητα να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Κατά συνέπεια το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ – πάρα τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τις αντιφάσεις του- παραμένει η βασική ΕΔΡΑ της σοσιαλδημοκρατικής προοπτικής στην χώρα μας. Είναι ο φορέας που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό κόμμα και παρακολουθεί τις διεργασίες του ιστορικού αυτού ιδεολογικού ρεύματος. Είναι λογικό ότι με τις δικές του «αποσκευές» θα κινηθεί αυτόνομα και ανταγωνιστικά με την συντηρητική παράταξη και το αριστερό λαϊκισμό. Είναι δηλαδή άλλο πράγμα η πολιτική συμμαχιών- με βάση τις εξελίξεις- και είναι άλλο πράγμα η μονομερής πρόσδεση σε διαφορετικά στρατηγικά σχέδια της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο για κάθε καθαρή πολιτική επιλογή.