Ο Σι Τζινπίνγκ έγινε και επίσημα πλέον ο πιο ισχυρός κυβερνήτης της Κίνας μετά τον Μάο τσε Τουνγκ . Είναι ο δεύτερος εν ενεργεία πρόεδρος μετά τον Μάο που το όνομα του και οι σκέψεις του γράφονται στο Σύνταγμα του κόμματος , δηλαδή της χώρας .
Ακόμα και οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία που προώθησε ο Ντενγκ Χσιαο Πίνγκ τη δεκαετία του 1980 ενσωματώθηκαν στο Σύνταγμα μετά το θάνατο του το 1997.
Αυτό δείχνει πως τα πράγματα αλλάζουν στην Κίνα και τουλάχιστον τα επόμενα πέντε χρόνια απόλυτος άρχοντας θα είναι ο Σι.
Αναλυτές προβλέπουν ότι ο Σι θα αποφύγει να διορίσει νέους αξιωματούχους σε υψηλές θέσεις στο κόμμα γιατί δεν επιθυμεί να υπάρξει διάδοχος του . Ο ίδιος θέλει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος και μετά το 2022 όταν λήγει και η δεύτερη θητεία του ως γενικού γραμματέα του ΚΚΚ.
Και το πιθανότερο είναι ότι θα τα καταφέρει να παραμείνει έως και το 2027. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι αν αυτά τα χρόνια ο Σι θα προσπαθήσει να μεταρρυθμίσει την οικονομία και το δημοσιονομικό πλαίσιο της Κίνας που μέχρι σήμερα βασίζεται στις επενδύσεις δημόσιου χρέους .
Ο Σι Τζινπίνγκ στην ομιλία του επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές και το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές.
Όπως γράφει η Ντόιτσε Βέλε αν ο γερμανός θεωρητικός του κομουνισμού ήξερε τι πραγματικά συμβαίνει στην Κίνα στο όνομα του θα γινόταν έξαλλος.
Αυτή τη στιγμή η Κίνα βιώνει μία από τις πιο σκληρές μορφές του καπιταλισμού.
Τρεις σύνεδροι του ΚΚΚ έχουν περιουσία που αγγίζει τα 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια και ο αριθμός των πολιτών που η περιουσία τους ξεπερνά τα 300 εκατομμύρια δολάρια αυξήθηκε φέτος από 348 σε 2.130 .
Ο αριθμός των πλουσίων στην Κίνα αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και όπως λέει ο κινέζος ιστορικός Ζανγκ Λιφάν στη χώρα επικρατεί ένας ελιτίστικος κομουνισμός με σοσιαλιστική επένδυση .
“ Άνθρωποι με τεράστια περιουσία βρίσκονται στην εξουσία, υπάρχει απερίγραπτη εκμετάλλευση των φτωχών , ο πλούτος βρίσκεται στα χέρια των λίγων και η ζωή δεν θυμίζει σε τίποτα τις θεωρίες του μαρξισμού” υποστηρίζει ο κινέζος ιστορικός.
Ο μισθός για εβδομαδιαία εργασία από 50 μέχρι 60 ώρες είναι ελάχιστος και η κοινωνική πρόνοια άγνωστη έννοια . Οι οικοδόμοι χάνουν αμέσως τη δουλειά τους αν πέσουν από τις σκαλωσιές . Κοιμούνται μέσα στα εργοτάξια κάτω από άθλιες συνθήκες . Δεν έχουν κανένα δικαίωμα, απαγορεύεται η δημιουργία ανεξάρτητων συνδικάτων και οι λίγοι τολμηροί συνδικαλιστές φυλακίζονται. Η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους συνεχώς μεγαλώνει. Το σύστημα της χώρας παγιώνει τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στις αγροτικές περιοχές και τις μητροπόλεις, όπου σήμερα κυκλοφορούν περισσότερες Φεράρι , Πόρσε και Rolls Royce από ότι στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις.
Ο Σι Τζινπίνγκ μιλά για τον μαρξισμό του 21ου αιώνα αλλά όπως λέει ο Ζανγκ Λιφάν, που στο παρελθόν ήταν μέλος της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών , το κάνει για να δημιουργήσει μία ουτοπία για να εξαπατά τον κόσμο. “Ούτε και οι ίδιοι δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε και κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Κανείς δεν τους πιστεύει πια” προσθέτει. Πολλοί δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους στο θέαμα κομουνιστών που διακηρύττουν τις μαρξιστικές ιδέες οδηγώντας Μερσεντές και κρατώντας τσάντες Λουι Βιτόν . Ο Σι δεν διστάζει βέβαια να πει ότι μόνο μέσα από αντιφάσεις μπορεί να προοδεύσει μια κοινωνία, μια που όπου υπάρχουν αντιφάσεις, υπάρχει και κόπος , δεν διευκρινίζει όμως πως μόνο ένα μέρος της κινεζικής κοινωνίας κοπιάζει .
Ο Ματίας Στεπάν από το κινεζικό Ινστιτούτο Merics στο Βερολίνο υποστηρίζει πως στο μυαλό της ηγετικής κινεζικής πολιτικής τάξης οι αντιθέσεις δεν αποτελούν πρόβλημα, η εκμετάλλευση και η κοινωνική ένδεια αντανακλούν απλά τις αρνητικές επιπτώσεις του σημερινού οικονομικού συστήματος, όπως αυτό λειτουργεί.
Σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΚ η Κίνα θα πρέπει να αναπτυχθεί άλλα 100 χρόνια πριν φτάσει στο πλήρες στάδιο του σοσιαλισμού. Με απλά λόγια θα πρέπει να γίνει πρώτα πλούσια και μετά να αποκτήσει την κομουνιστική καθαρότητα.
Άρα η κοινωνική ανισότητα αποτελεί μόνο μια μεταβατική κατάσταση.
Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς γράφουν πως από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 το κομουνιστικό κόμμα της Κίνας αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως κυβερνητικό και όχι ως επαναστατικό κόμμα.
Το κόμμα είναι UBER ALLES ( πάνω από όλους και όλα ) είναι το σύνθημα του Σι Τζινπίνγκ , ο οποίος ακολουθεί τη σοβιετική θεωρία ότι το κόμμα δεν πρέπει να χάσει ποτέ τον έλεγχο της οικονομίας, της κοινωνίας και του στρατού αν η ηγεσία του θέλει να συνεχίσει να κυβερνά .