Χρειάστηκαν μερικές μόλις μέρες από την παράδοσή του στο δημόσιο για να επιβεβαιωθούν οι φόβοι που από την αρχή εκφράστηκαν για τον τρόπο αξιοποίησης του Κέντρου Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος».

Η τοποθέτηση του Γιώργου Κιμούλη ως προέδρου του ΔΣ του Κέντρου Πολιτισμού δείχνει ότι η παραδοσιακή νοοτροπία διαχείρισης των θέσεων του δημοσίου συνεχίζεται αναλλοίωτη ακόμα και σήμερα που η χώρα πληρώνει, ανάμεσα στ’ άλλα και αυτήν ακριβώς την ιδιοκτησιακή συμπεριφορά της εκάστοτε εξουσίας.

Η κριτική που γίνεται δεν αφορά προφανώς στην αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική παρουσία του Γιώργου Κιμούλη. Αφορά ασφαλώς στην απολύτως αμφισβητήσιμη ικανότητά του να ανταποκριθεί στα καθήκοντα ενός ικανού διοικητικού διευθυντή – μάνατζερ που απαιτεί αυτή η θέση.

Πρωτίστως όμως αφορά στην επιμονή και αυτής της – υποτιθέμενης αριστερής – εξουσίας να βολεύει τους ημετέρους χωρίς να τηρεί ούτε τα ελάχιστα έστω προσχήματα. Χαρακτηριστικό, αλλά και ιδιαιτέρως σημαντικό όπως φαίνεται, είναι ότι ο Κιμούλης είναι από τους λίγους πλέον καλλιτέχνες που δεν έχει μετανοιώσει δημόσια για στήριξή του στην σημερινή κυβέρνηση. Μέχρι σήμερα είχε ήδη τοποθετηθεί στην «Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος», θέση που δυστυχώς είχε αποδεχθεί, μέχρι την παραίτησή του εν όψει των νέων καθηκόντων.

Είναι κρίμα που χάνεται ακόμα μια ευκαιρία για την διεξαγωγή ενός διεθνούς διαγωνισμού για την διάφανη και αξιοκρατική κάλυψη της κορυφαίας θέσης ενός τόσο σημαντικού για τη χώρα πολιτιστικού κέντρου με καθαρή ευρωπαϊκή ταυτότητα και προσανατολισμό.