Αυτές τις μέρες, τις καθαγιασμένες,  δεν θέλησα να γράψω το οτιδήποτε, γιατί θύμωσα τόσο πολύ, ακόμη και με ανθρώπους τους  εκτιμώ,  για τις μαλακίες,  στην  κυριολεξία όμως,  με τι οποίες φορτώνανε τις σελίδες τους. 

Ζήτημα πρώτον Βουλγαρία.

Πώς φαίνεται τελικά, το πόσο λίγο παρακολουθούμε  ή, τουλάχιστον το πώς καθόλου δεν παρακολουθούμε, το τι γίνεται στην περιοχή μας και κυρίως  στη γειτονιά μας.

Για όλα μαθαίνανε οι εξυπνάκηδες, ακόμη και για τα μηνύματα του Ερντογαν, που έστελνε στον έναν και στον άλλον  ψευδολογώντας. Αλλά,  δεν μαθαίνανε,  για τα μηνύματα  που μεταξύ τους ανταλλάσουν,  οι πρόσφυγες και μετανάστες,  εδώ και μήνες.

Η πρώτη τους αντίδραση περί της Βουλγαρίας, είναι από πληροφορίες  που συλλέγουν και αυτοί, πως η Βουλγαρία είναι χειρότερη από την Τουρκία, οπότε,  τι να πάνε να κάνουνε. Το σημαντικό όμως που δεν συζητάει κανείς  τους ( κανείς από τους σοφούς εννοώ)  είναι πως οι Τούρκοι, τρέμουν  μην τα χαλάσουν με την  Βουλγαρία, για δυο απλούστατους λόγους. Στην περιοχή  που είναι να μπουκάρουν  οι παράτυποι , παράνομοι και όπως θες πες το,  είναι περιοχές των Τούρκων της Βουλγαρίας και εκεί δεν είναι μια απλή μειονότητα. Έχουν το κόμμα του  Ντογάν, σχεδόν αμιγώς  τουρκικό,   το οποίο παίρνει 10% ,  σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και παίζει τον ρόλο του ρυθμιστή στις βουλγαρικές κυβερνητικές κρίσεις

Εδώ μάλιστα να τονίσουμε,  γιατί είναι αναγκαίο,  πως το κόμμα του Ντογάν, είναι και η αιτία  που  η Βουλγαρία, έχει αποκλειστεί τρεις φορές, τα  τελευταία δύο χρόνια, από  την οποιαδήποτε χρηματοδότηση του FEOGA,  λόγω αποκαλύψεων πελώριων σκανδάλων, στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, από το κόμμα του Ντογάν,  που κατείχε και συνεχίζει να κατέχει, εάν δεν κάνω λάθος, το αγροτικό χαρτοφυλάκιο.

Θα ήταν παράληψη να μην πούμε, πως από τη περίοδο που τον ρόλο του «πρέσβη» της ένωσης,  τον έπαιζε με τρόπο απολύτως πετυχημένο, ο Δημήτρης Κούρκουλας, οι Ευρωπαίοι εταίροι, είχαν στο μυαλό τους  να πετσοκόψουν,  τις επιδοτήσεις γιατί  γίνονταν ένας χαμός.

Εξάλλου είχαν καλούς  δασκάλους και  γι αυτό σε κάθε περίπτωση λοιπόν, ο  Ερντογάν  προσπαθεί  να κρατήσει σε ένα ήπιο επίπεδο στις σχέσεις, γιατί πάντοτε στήριζε πολλά στην τουρκική μειονότητα  της Βουλγαρίας

Εδώ θα πρέπει να γίνει  επίσης  σαφές, οτι ο Βούλγαροι είναι πάρα πολύ  σκληροί σε αυτά τα θέματα  και  κανείς δεν βάζει το χέρι του στο ευαγγέλιο, πως  υπάρχει πιθανότητα  να αποτραπούν επεισόδια στην περιοχή, χωρίς θύματα. Και λέγοντας θύματα, εννοούμε βέβαια νεκρούς

Γιατί,  το μίσος  εναντίον των τούρκων του νότου, πλέον δεν συγκρατιέται.

Το τελευταίο που πρέπει να έχουμε  υπόψη μας, είναι πως,  από το τριεθνές μέχρι  την Μαύρη Θάλασσα,  υπάρχουν  πολύ λίγες είσοδοι και έξοδοι,  όπως επίσης και πολύ λίγα φυλασσόμενα σημεία.

Αλλά δυστυχώς, η Ελλάδα, είναι πολύ πιο ελκυστική  και εκεί φαίνεται πως την πάτησε ο Ερντογάν,  λόγω του ότι,  το παραμύθι φαίνεται να ξεθυμαίνει γρήγορα, πράγμα που το επιβεβαιώνει, η  εσπευσμένη φυγή προς την Μόσχα. Αυτό και μόνον αποδεικνύει  πως το καλαμπούρι με τα σύνορα, πως, δήθεν ελέγχει και δήθεν στέλνει ξένους που περνάνε αβρόχοις  ποσίν,  έχει τελειώσει.