Ξέρω ότι αυτά που θα γράψω δεν θα αρέσουν στους περισσότερους.
Σε άλλους γιατί θεωρούν ότι η ΔΗΜΑΡ δεν αντέχει στην εξ αριστερών πίεση και διολισθαίνει και πάλι στον λαϊκισμό.Σε άλλους γιατί έχουν δαιμονοποιήσει τον Βενιζέλο και τον θεωρούν περίπου υπαίτιο όλων των δεινών μας. Σε τρίτους γιατί απεχθάνονται τον Λοβέρδο, τον Χρυσοχοΐδη ή την Διαμαντοπούλου και θεωρούν ότι εξυπηρετούν προσωπικές στρατηγικές και φιλοδοξίες. Σε κάποιους άλλους γιατί πιστεύουν ότι η ύπαρξη τόσων πολλών κινήσεων στο χώρο της κεντροαριστεράς δείχνει τον παραγοντισμό κάποιων.
Ψήγματα δίκιου μπορεί να έχουν όλοι.
Επιτρέψτε μου όμως να θεωρώ ότι στις τραγικές συνθήκες που βιώνουμε σαν χώρα όλα αυτά είναι ομφαλοσκοπήσεις. Όταν η προοπτική της χρεωκοπίας και της πολιτικής κρίσης έχει γίνει και πάλι πιθανή.
Όταν η ναζιστική απειλή είναι ορατή. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ με το ανεδαφικό τυχοδιωκτικό πρόγραμμά του κινδυνεύει να γίνει κυβέρνηση.
Όταν οι δημοσκοπήσεις είναι τόσο τραγικές. Τότε η συγκρότηση μιας ισχυρής, ευρωπαϊκής σύγχρονης, μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς γίνεται ζήτημα ζωής ή θανάτου για την χώρα. Είναι τα ελάχιστο προαπαιτούμενο για την στοιχειώδη πολιτική ισορροπία της. Και το πρώτο βήμα για μια βασανιστική πορεία εξόδου από το τέλμα με βαθειές μεταρρυθμίσεις, ρεαλισμό αλλά και κοινωνική ευαισθησία.
Κομματικοί πατριωτισμοί και προσωπικές φιλοδοξίες στην παρούσα συγκυρία είναι ανεδαφικοί και κοντόφθαλμοι. Κανένας δεν θα γλυτώσει αν έλθει ο Αρμαγεδώνας.
Πρέπει λοιπόν άμεσα ΔΗΜΑΡ, επίσημο ΠΑΣΟΚ, έχοντες αναλάβει πρωτοβουλίες εντός ή περί το ΠΑΣΟΚ, οι κινήσεις της κεντροαριστεράς, οι ανένταχτοι κεντροαριστεροί, προσωπικότητες από τον χώρο της παραγωγής, της κοινωνίας, της επιχειρηματικότητας, της επιστήμης, της εργασίας, να καθήσουν γύρω από ένα τραπέζι.
Και χωρίς προκαταλήψεις και εγωϊσμούς, με ανοιχτά αυτιά, να προχωρήσουν σε μια τεκμηριωμένη προγραμματική συμφωνία που θα απαντά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.
Και στην βάση αυτής να προχωρήσουν στην συγκρότηση της ενιαίας σύγχρονης κεντροαριστεράς με όποιος οργανωτικό σχήμα επιλεγεί.
Πολλοί λένε ότι βιαστικές κινήσεις, δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, θέλει προσεκτικά βήματα.
Ίσως έχουν κάποιο δίκιο.
Φοβάμαι όμως ότι ο χρόνος έχει συμπυκνωθεί. Και ανησυχώ μήπως όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, η χώρα έχει ήδη σαπίσει.
Υ.Γ. 1.Κάθε κρατική οντότητα έχει κάποιες ημερομηνίες και σύμβολα, εν πολλοίς πασπαλισμένα με αρκετούς μύθους, για να συντηρεί την εθνική της συνοχή.
Ο πρόεδρος Ολάντ τήρησε όλο το τυπικό της στρατιωτικής παρέλασης της 14ης Ιουλίου, χωρίς αυτό να εμποδίζει στην Γαλλία τον διάλογο και τις αναθεωρήσεις για τα γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης.
Το ίδιο και ο πρόεδρος Ομπάμα τήρησε όλο το καθιερωμένο αμερικάνικο τυπικό για την 4η Ιουλίου, αλλά και για την 16η Σεπτεμβρίου.
Αυτά επειδή διαβάζω διάφορες ακραίες αντιδράσεις για τους εορτασμούς των 100 χρόνων από την ένταξη της Μακεδονίας στο ελληνικό κράτος και της 28ης Οκτωβρίου.
Είναι γεγονός ότι ο εθνικιστικός παροξυσμός της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως μετά τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της ενδυνάμωσης της Χρυσής Αυγής.
Γι’ αυτό πρέπει να ακούγονται και οι πιο τολμηρές και ριζοσπαστικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων και οι απομυθοποιήσεις των εθνικών μύθων.
Από την άλλη η παράδοση του μονοπωλίου της εθνικής ευαισθησίας από το επίσημο κράτος στην ακροδεξιά, ενισχύει επίσης την Χρυσή Αυγή.
Απάντηση στον ναζισμό δεν είναι άλλα άκρα, αλλά το μέτρο, η νηφαλιότητα, η θεσμική συνέχεια, η συνύπαρξη των αντιφάσεων.
Υ.Γ. 2. Προσωπική γνώμη
Νομίζω ότι η ΔΗΜΑΡ με τη στάση της πέτυχε το 90% στην αποτροπή των παράλογων απαιτήσεων της ΤΡΟΙΚΑ για τα εργασιακά κι αυτό θα της πιστωθεί.
Περαιτέρω αδιαλλαξία μπορεί να οδηγήσει σε κυβερνητική αστάθεια και ανεξέλεγκτες εξελίξεις.