Ξεκινώντας το πρωί από το σπίτι για να κατέβω στην πόλη, αντίκρισα μπροστά μου, όλες τις αποχρώσεις του μπλε.
Αυτή η χθεσινοβραδινή , μπόρα καθάρισε την ατμόσφαιρα και ήρθαν τα πάντα και κόλλησαν επάνω μας.
Όλες οι αποχρώσεις από το ανοιχτό γαλάζιο, μέχρι το πολύ σκούρο μπλε σχεδόν μαύρο, που ήταν η γαληνεμένη θάλασσα στο βάθος.
Κατεβαίνοντας σιγά-σιγά, απολαμβάναμε την κωλόπολη, που αν μη τι άλλο, είναι όμορφη από μακριά. Είναι όμορφη από απέναντι από την Περαία, όπως τη βλέπεις ερχόμενος.
Με το που μπαίνεις μέσα πιάνεται η ψυχή σου.
Και είναι τέτοια, γιατί την κάναμε άσχημη και απάνθρωπη. Γιατί την κάναμε μια πόλη, που δεν την ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από το λούστρο και την ανόητη προβολή.
Όλη η Ελλάδα κοροϊδεύει, τις χρωματισμένες και μπογιατισμένες Σαλονικιές, που για να πάρουν μια ρίζα σέλινο από το μανάβη, και βάφονται δυο ώρες και είναι πολλοί αυτοί, που το θεωρούν ότι είναι σπουδαίο πλεονέκτημα των γυναικών της Θεσσαλονίκης, αυτή η εικόνα.
Και έρχονται δημοτικές εκλογές.
Σε μια αυτοδιοίκηση, που πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ με την αθλιότητα της δήθεν απλής αναλογικής, που κατέστρεψε τα πάντα στο διάβα της και μετά ο κνιτης Θεοδωρικάκος, που προφανές είναι, ότι ποτέ στη ζωή του δεν θέλησε να αντιληφτεί το τι είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί ήταν κάτι ξένο με την άθλια ιδεολογία που προσκυνούσε. Αφαίμαξαν με τρόπο άθλιο την αυτοδιοίκηση και την έκαναν ένα άνευρο πλέον εργαλείο, στα χέρια των κομματικών μηχανισμών...
Και η Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη, που από την πρώτη εφαρμογή του μέτρου, της δήθεν απλής αναλογικής, πλήρωσε πολύ ακριβά, αυτό το εισιτήριο. Λόγω απλής αναλογικής καταστράφηκε η πραγματικά σημαντική προοπτική, να διοικήσει τη Θεσσαλονίκη , μετα την οχταετία του Μπουτάρη, ένας πραγματικά καταξιωμένος και φωτισμενος δήμαρχος.
Ότι κύμβαλο αλλάζων κυκλοφόρησε στην αγορά, εμφανίστηκε στον στίβο των δημοτικών εκλογών, με τη λογική ότι έστω και με ένα μπου, θα εισπράξουμε μερικά ψηφαλακια και μπορεί να έχουμε και μια θεσούλα, προς εκμετάλλευση στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Το οποίο δημοτικό συμβούλιο βέβαια, προϊόντος του χρόνου, θα αυξάνει τη δημοτικότητα μας, δίνοντας μας χρόνο ανεξάντλητο να παίζουμε στην τηλεόραση.
Και ζηλεύω πραγματικά, γαμώ τη ρίζα μου μέσα, τους όμορους δήμους, που πετυχαν δημάρχους πρόσωπα εγγύηση, για τη δημοκρατική εξέλιξη της αυτοδιοικητικής τους προοπτικής.
Άνθρωποι που στη ουσία, υπηρετούν τους πολίτες και την πόλη τους. Και βάζω πρώτα από όλα τον φίλο μου τον Κυρίζογλου . Τοσο ανίκανοι ήμασταν και δεν μπορέσαμε τόσα χρόνια, μια προσωπικότητα σαν τον Λάζαρο, να τη προβάλλουμε για τη δημοτική αρχή, αυτής της κωλόπολης?
Ή σαν τον Ιγνατη στο Πανόραμα , ακόμη και σαν τον Σίμο , που στ΄αλήθεια δεν τον ζηλεύω σαν προσωπικότητα αυτοδιοικητικού, ούτε θα μπορούσα ποτέ αλλά, οι συμπολίτες του τον ψηφίζουν με φανατισμό.
Μετα από τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις στις αρχές της χρονιάς, όπου τα πάντα θα γίνουν μαλλιά κουβάρια, στη πραγματικότητα έρχονται οι δημοτικές εκλογές και αναρωτιέσαι ποιοι θα έχουν κουράγιο καταρχάς και κατά δεύτερον ποιά σκύβαλα και κυμβαλα αλαλάζοντα, ετοιμάζεται πάλι αυτή η πόλη να παρουσιάσει ως δημοτική αρχή
Και έρχομαι με την εμπειρία αρκετών αυτοδιοικητικών χρόνων, να πω πως αν σε αυτές τις εκλογές, δεν πλειοψηφήσει η παρουσία της νεας γενιάς, μέχρι τα 50 το πολύ και από τα 25 και πάνω, που είναι οι γενιές, που θα ζήσουν αυτή την πόλη, στις επομενες δυο, τρεις δεκαετίες και θα πρέπει να διαχειριστούν τις τύχες της , γιατι κανένας άλλος κερατάς δεν δικαιούται να μιλά και να δρα στο όνομά τους.
έχουμε αποτύχει παταγωδώς, σε αυτόν τον τομέα και πρέπει να το παραδεχτούμε.