Στις 23/1 ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης «ανακοίνωσε 14 ΜΟΕ  για τους Τ/Κ»:

Μέτρο 1. «Στο πλαίσιο της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου τον Φεβρουάριο του 2007, έναρξη εξέτασης εκκρεμούντων αιτήσεων για παραχώρηση κυπριακής υπηκοότητας». Ο ίδιος ο ΠτΔ σχολιάζει το μέτρο: «Το 2007 επί διακυβερνήσεως Τάσσου Παπαδόπουλου το Υπουργικό Συμβούλιο έθεσε 5 κριτήρια στο θέμα της εξέτασης των αιτήσεων για παραχώρηση της κυπριακής υπηκοότητας και σταμάτησε η εξέταση τους. Οι αιτήσεις θα αρχίσουν να εξετάζονται». Από το 2007 μέχρι σήμερα δεν έγινε απολύτως τίποτε, αλλά τώρα «έναρξη εξέτασης» με «θα»!

Μέτρο 2. «Καταβολή σύνταξης χηρείας σε δικαιούχους». Αν την δικαιούνται, είναι «παραχώρηση»;

Μέτρο 3: «Πρόσβαση ασθενών στις κλινικές υπηρεσίες του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής». Το ΙΝΓ είναι Δικοινοτικό με βάση το καταστατικό του. Άρα;

Μέτρο 4: «Κάλυψη έκτακτων και επειγόντων φαρμακευτικών αναγκών». Μάλλον ασυνήθιστο, να συνιστά ΜΟΕ η κάλυψη από φάρμακα που πιθανόν να χρειαστούν  σε έκτακτη ανάγκη

Μέτρο 5: «Διεύρυνση καταλόγου αγαθών στο πλαίσιο του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής με την προσθήκη 6 συγκεκριμένων προϊόντων». Ο ΚΠΓ είναι έργο αμοιβαίου οφέλους, εδράζεται στα Κείμενα Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ. Η    διεύρυνση του καταλόγου των αγαθών δεν είναι κάποιο μονομερές ΜΟΕ, αλλά ένα σωστό βήμα αμοιβαίου οφέλους

Μέτρο 6: «Δικαίωμα συμμετοχής σε προγράμματα ανθρώπινου δυναμικού, στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης για το Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων». Το ΕΕΔ αφορά όλους του Ευρωπαίους πολίτες. Η  Κύπρος αποφάσισε να εκπαιδεύσει 100 χιλιάδες πολίτες, άρα καλύπτει και Ε/Κ και Τ/Κ.

Μέτρο 7: «Δικαίωμα συμμετοχής σε προγράμματα κατάρτισης του Κέντρου Παραγωγικότητας, όπως και σε επιμορφωτικά σεμινάρια για θέματα κεκτημένου της ΕΕ». Η ίδια λογική με το 6,  τα προγράμματα τα κάνει απ’ ευθείας η ΕΕ και ότι προσθέσει το ΚΕΠΑ ως επιμορφωτικά σεμινάρια σε Κυπρίους είναι  καλόν

Μέτρο 8: «Δικαίωμα απόκτησης Κάρτας Πολιτισμού Νέων που συμπληρώνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους». Η Κάρτα πώς;

Μέτρο 9: «Ενίσχυση της στελέχωσης στα σημεία διέλευσης». Το κάνεις, δεν το ανακοινώνεις

Μέτρο 10: «Διαπλάτυνση του σημείου διέλευσης στον Άγιο Δομέτιο». Θεωρείται αυτό ΜΟΕ για να είναι μέρος μιας ανακοίνωσης; 

Μέτρο 11: «Μέτρα ταχείας διέλευσης για μαθητές στο σημείο διέλευσης του Λήδρα Πάλας». Τα ΜΟΕ 9, 10, 11  στην ουσία είναι ένα και κάποιος αποφάσισε να το σπάσει σε τρία για να φαίνονται πολλά- 14. Τα ίδια 9, 10, 11 είχαν συμφωνηθεί να γίνουν από Αναστασιάδη-Ακιντζί και ο πρώτος τα άφησε στο ράφι, όπως και επί δεκατίαν άφησε στο ράφι και το ΜΟΕ αρ. 1.

Μέτρο 12: «Πρόσληψη λειτουργών με γνώση της Τουρκικής γλώσσας στο Κέντρο Εξυπηρέτησης του Πολίτη Λευκωσίας». Αυτό προκύπτει από το Σύνταγμα. Ή όχι;

Μέτρο 13: «Διασφάλιση συνέχισης ομαλής λειτουργίας της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων στη Μια Μηλιά». Η βελτίωση λειτουργίας της μονάδας παραμένει σε εκκρεμότητα, ξεκίνησε το 1977. Χρειάζεται αναβάθμισή της λειτουργίας της ως δικοινοτικό έργο κοινής ωφέλειας.  

Μέτρο 14: «Περαιτέρω διευκόλυνση πρόσβασης σε μουσουλμανικά μνημεία στις ελεύθερες περιοχές». Τι σημαίνει αυτό;

Ο ΠτΔ ανακοίνωσε ΜΟΕ επειδή ασκούσε πίεση ο Α. Γκουτέρες-ειδικά στη συνάντησή του με τον Κ. Κόμπο στη Νέα Υόρκη. Πραγματικά ΜΟΕ που αλλάζουν τη φορά των πραγμάτων δεν βρίσκονται στο πακέτο αυτό, γι’ αυτό τόσο τα ΗΕ όσο και η ΕΕ  τα αξιολόγησαν με την σιωπή τους.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο καθηγητής  Π. Ιωακειμίδης έγραψε στα αθηναϊκά ΝΕΑ (6/2) ότι «στις 3/2  στο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Gymnih) ένα κύριο θέμα στην ατζέντα, οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας. Ο Ζ. Μπορέλ πρότεινε να προσκληθεί στη συνάντηση αυτή και ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Χ. Φιντάν. Αλλά η Λευκωσία μπλοκάρισε την πρόσκληση».

Προφανώς ο ΥΠΕΞ Κ. Κόμπος με εντολή Χριστοδουλίδη μπλοκάρισε την πρόσκληση. Όπως σημειώνει ο Π. Ιωακειμίδης «η Κύπρος θα έπρεπε να είναι η χώρα που θα πίεζε για την πρόσκληση (σε Φιντάν), έκανε ακριβώς το αντίθετο...αυτό σημαίνει αδυναμία κατανόησης ότι η βαθύτερη προσέγγιση ΕΕ-Τουρκίας  αποτελεί μια απαραίτητη προϋπόθεση για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Αδυναμία δημιουργικής αξιοποίησης της ΕΕ ως «καταλύτη της λύσης», όπως είχε σχεδιαστεί από τους αρχιτέκτονές της (Κ. Σημίτης, Θ. Πάγκαλος, Γ. Κρανιδιώτης κ.ά)».

 Η διπλωματία τύπου Χριστοδουλίδη καθοδηγείται από την ψευδαίσθηση ότι έτσι η Τουρκία θα «λυγίσει», ωθώντας την στην άκρη-κάτι που κανένας άλλος εταίρος από τους  «26», δεν αποδέχεται. Στα Συμπεράσματα του Άτυπου Συμβουλίου του Σαββάτου πέρασε η φράση (και με την ψήφο Κόμπου!) ότι «η Τουρκία είναι ολοένα και πιο σημαντικός, απαραίτητος  εταίρος  για την ΕΕ και οι σχέσεις μαζί της θα πρέπει να ενισχυθούν, λαμβάνοντας υπόψη και το κυπριακό». Η διπλωματία τύπου Χριστοδουλίδη δοκιμάστηκε, και όπου δοκιμάστηκε, απέτυχε: 1. «Πυροτέχνημα και κίνηση εντυπωσιασμού στη διπλωματική σκακιέρα η ανακοίνωση Οζερσάι για είσοδο εμπειρογνωμόνων στην περίκλειστη Αμμόχωστο», (19/6/19). 2. «Οι τριμερείς έχουν θωρακίσει πολιτικά και νομικά την ΑΟΖ  της ΚΔ» (1/12/ 2019). 3. «Έχουμε θωρακίσει νομικά και πολιτικά τα θαλάσσια όριά μας μέσα από τις συμφωνίες και τις συμμαχίες με τις χώρες της περιοχής», 19/1/20. 4. «Η απόφαση της ΚΔ να προσφύγει στο ΔΔ της Χάγης για επίλυση των διαφορών με την Τουρκία δεν είναι επικοινωνιακό ζήτημα, αλλά μια ουσιαστική κίνηση», 9/12/19. 5.  Φιάσκο η κορωνίδα της διπλωματικής του δράσης με την ονομασία «κυρώσεις κατά Τουρκίας μέσω ΕΕ», 2019/20.

Η συνέχιση της πολιτικής Αναστασιάδη με άλλα μέσα, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα: εμβάθυνση του αδιεξόδου στο κυπριακό και εξέλιξη της ευρωτουρκικής σχέσης ερήμην του κυπριακού. Μια διπλωματία που διαμαρτύρεται για να κρύψει τη γύμνια της, κάνει μόνο ζημιά στη χώρα, καθώς , οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας («ο απαραίτητος  εταίρος»)  θα ενισχύονται μέσα από άλλους μηχανισμούς.