Επειδή όποιος ανακατεύεται με τα (εσωκομματικά) πίτουρα καταλήγει να τον τρώνε οι (κομματικές) κότες και κινδυνεύει να τον εντάξουν, παρά τη θέλησή του, σε “στρατόπεδα” και ομάδες, θα μας επιτρέψετε να αποφύγουμε – προς το παρόν – να ασχοληθούμε με τη μετεκλογική κινητικότητα στο ΠΑΣΟΚ. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, να μην ασχοληθούμε ακριβώς με αυτή καθαυτή. Εξηγούμαστε.
Από την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφορούσε ως πληροφορία ότι, σε περίπτωση που στηθούν πρόωρες εσωκομματικές κάλπες, ένας από εκείνους που θα μπουν στη μάχη της διεκδίκησης της θέσης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ θα είναι και ο Χάρης Δούκας. Η πληροφορία έγινε σχεδόν βεβαιότητα μετά τη συνέντευξη του δημάρχου Αθηναίων σε κυριακάτικη εφημερίδα. Σε αυτή, ούτε λίγο ούτε πολύ, μίλησε για τις ανησυχίες του σχετικά με την πορεία όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ αλλά και συνολικά της Κεντροαριστεράς και έθεσε ένα πλαίσιο κινήσεων που, κατά τη γνώμη του, θα πρέπει να γίνουν ώστε ο χώρος να αποκτήσει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτοδιοικητικό στέλεχος του κόμματος είναι, συμβολή στην κατάρτιση του προεκλογικού προγράμματος για θέματα ενέργειας είχε, προφανώς και του πέφτει λόγος για τα τεκταινόμενα στον χώρο. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει με το γεγονός ότι εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων, και μάλιστα ως επικεφαλής ευρύτερης πολιτικής συμμαχίας (εκτός του ΠΑΣΟΚ την υποψηφιότητά του, από τον πρώτο γύρο, είχαν στηρίξει το Βολτ, οι Πράσινοι και δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού), μόλις πριν 8 μήνες, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και το σύνολο της ομάδας του ανέλαβαν καθήκοντα τον Ιανουάριο.
Τον προηγούμενο Οκτώβριο, λοιπόν, όσοι και όσες είμαστε δημότες Αθηναίων, κληθήκαμε να επιλέξουμε μεταξύ ενός αποτυχημένου εν ενεργεία δημάρχου, του Κώστα Μπακογιάννη, και μιας συνολικά κακής δημοτικής πλειοψηφίας και ενός ανθρώπου, του Χάρη Δούκα, που και σχέδιο είχε και ικανή ομάδα προκειμένου να διοικήσει την πόλη παράγοντας θετικό έργο τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Και επειδή, ως γνωστόν, τα γραπτά μένουν, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε ότι στις 5 Αυγούστου, γράφαμε στη “Μεταρρύθμιση” σχετικά με “την ανάγκη η Αθήνα να αποκτήσει επιτέλους δήμαρχο και όχι προσωπικότητα που θα χρησιμοποιεί τη θητεία του στον Δήμο ως σκαλοπάτι για τα όποια -θεμιτά και φιλόδοξα- σχέδιά του στο πολιτικό του μέλλον. Για τα χαμένα χρόνια των διοικήσεων από ανθρώπους που αντιμετώπισαν τη θέση του δημάρχου ως... στάση πριν η πατρίδα -ή η παράταξη- τους καλέσει να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην Ιστορία”. Και πιστέψτε μας, όταν γράφαμε τα παραπάνω, άλλον υποψήφιο είχαμε στο μυαλό μας.
Δεν ξέρουμε τι εισηγήσεις δέχεται ο Χάρης Δούκας από τους συμβούλους του, πάντως εμείς θέλουμε η Αθήνα να συνεχίζει να αλλάζει πρόσωπο και να προχωρήσει στη νέα εποχή όπως πραγματικά της αξίζει. Με το πρόγραμμα του συνδυασμού που επιλέξαμε να τη διοικήσει και βεβαίως με επικεφαλής εκείνον που κρίναμε ότι είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί του δήμου.
Τέλος, επειδή κάποιοι, θετικά σκεπτόμενοι, υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε και καλός δήμαρχος να είναι και να ηγείται του κόμματος και μάλιστα φέρνουν ως παράδειγμα τον Ζακ Σιράκ, ο οποίος πράγματι ξεκίνησε από τον δήμο Παρισίων και κατέληξε στο Μέγαρο των Ηλυσίων, εμείς απλά θα τους θυμίσουμε ότι υπάρχει και η περίπτωση του Ματέο Ρέντσι, που από δήμαρχος Φλωρεντίας, λόγω βιασύνης, κατέληξε στην πολιτική ανυποληψία.