Το σχέδιο και η διαδικασία που πρότειναν οι «58» για τη συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, από τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ αρνήθηκε να συμμετάσχει, είχε ήδη αποτύχει. Οπως φαίνεται δε μέχρι τώρα, ο χώρος της λεγόμενης Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού θα κατέλθει στις προσεχείς εκλογές με δύο εκδοχές. H μία θα είναι το ΠΑΣΟΚ, οι «58» και κάποιες άλλες κινήσεις υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, και η άλλη ο υποτιθέμενος τρίτος πόλος της ΔΗΜΑΡ και κάποιων πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ο «διχασμός» αυτός βέβαια επιτείνει την ανυποληψία και την περιθωριοποίηση του χώρου της Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ευθύνες για τη δημιουργηθείσα αυτήν κατάσταση υπάρχουν φυσικά και δεν βαραίνουν το ίδιο όλους τους εμπλεκομένους.
Πέρα όμως από τις ακατανόητες πολιτικές συμπεριφορές, τους μικρομεγαλισμούς και την αγωνιώδη εμμονή της διατήρησης των προνομίων μιας μικροκομματικής γραφειοκρατίας, που χαρακτηρίζουν αρνητικά τη διαδικασία της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα το οποίο θίγεται ελάχιστα. Ολες οι συζητήσεις και οι ανάλογοι σχεδιασμοί γίνονται μόνο στο πεδίο της πολιτικής, χωρίς καμία αναφορά και αναγωγή στο κοινωνικό επίπεδο. Οπως είναι γνωστό, η πολιτική ως πράξη και ως στρατηγική, με όλη τη σχετική της αυτονομία, είναι η έκφραση της κίνησης και των επιδιώξεων των κοινωνικών τάξεων και κατηγοριών και των ποικίλων, οικονομικών και άλλων, και πολιτισμικών ακόμα, συμφερόντων τους. Παραδόξως όμως, στη σχετική συζήτηση για την Κεντροαριστερά και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό δεν τίθενται εμφαντικά εκείνα τα ερωτήματα που έπρεπε να είναι τα κυρίαρχα.
Ποια είναι, στην παρούσα συγκυρία, τα κοινωνικά εκείνα στρώματα της εργασίας, είτε ενεργά είτε άνεργα πια, στα οποία αυτός ο πολιτικός χώρος απευθύνεται και τα οποία θέλει να εκφράσει; Εχουν αναζητηθεί οι τρόποι και οι δίοδοι επαφής και συνομιλίας μαζί τους; Μήπως προσβλέπουν πλέον για την έκφραση και την εκπροσώπησή τους σε άλλους χώρους; Επιπλέον, είναι έτοιμες η Κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία να εκφέρουν στα εθισμένα στη δημαγωγία και στα θωπευτικά ψεύδη στρώματα αυτά έναν λόγο πικρό αλλά αληθινό και ελπιδοφόρο; Τέτοιου είδους κρίσιμα ερωτήματα πρέπει να τεθούν με έμφαση και να απαντηθούν.
Εάν υπάρχουν κάποια κοινωνικά στρώματα του κόσμου της εργασίας που προσανατολίζονται σε μια σχέση εκπροσώπησης και πολιτικοϊδεολογικής αλληλεξάρτησης με τον χώρο της Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού, τότε η ενότητα και η ανασύνθεση θα προκύψουν αναγκαστικά. Διαφορετικά η πολυδιάσπαση θα παραταθεί και ο χώρος θα μετατραπεί σε διάφορες λέσχες πολιτισμικών κυρίως συζητήσεων και αναζητήσεων.