Λιγότερο από ένα μήνα πριν τις ευρωεκλογές, το ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της κάλπης εξακολουθεί να εστιάζεται σχεδόν αποκλειστικά στη διαμόρφωση των εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών και όχι στο διακύβευμα της λαϊκής ετυμηγορίας του Ιουνίου που αφορά στο μέλλον της Ευρώπης.
Δύο είναι κυρίως οι λόγοι της συμπεριφοράς αυτής. Ο πρώτος είναι ο χαμηλός - ακόμα και μετά από τόσα χρόνια βαθιάς κρίσης - βαθμός συνειδητοποίησης της σημασίας των ευρωπαϊκών συσχετισμών στη χάραξη της πορείας της χώρας. Ο δεύτερος είναι η παγιωμένη, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ασυμμετρία των δυνάμεων του πολιτικού συστήματος εξαιτίας της οποίας οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης θέτουν σε προτεραιότητα την αμφισβήτηση της κυβερνητικής μονοκρατορίας αντί να προτάσσουν τα κρίσιμα ευρωπαϊκά διλήμματα.
Την ώρα που η συνασπισμένη Ακροδεξιά απειλεί να ανατρέψει τον μέχρι σήμερα συσχετισμό των πολιτικών ομάδων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αμφισβητώντας τις διαδικασίες της πορείας της Ευρώπης προς την ενοποίηση, το ενδιαφέρον των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη χώρα μας είναι στραμμένο στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Η κατάκτηση της άτυπης πρωτοκαθεδρίας μεταξύ των δυνάμεων που αυτοτοποθετούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς έχει αναδειχθεί σε διακύβευμα των ευρωεκλογών αφού ο νικητής θα δικαιούται θεωρητικά να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της παράταξης. Η επιδίωξη για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην Κεντροαριστερά μέσω των ευρωεκλογών δεν συνεισφέρει ασφαλώς στον διάλογο για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
Ταυτόχρονα, η κεντροαριστερή προεκλογική αντιπαράθεση, αναδεικνύει τις διαφορετικές και αντιφατικές αντιλήψεις που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις αυτού του χώρου για την επόμενη μέρα. Η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει την ενότητα της Κεντροαριστεράς να πραγματοποιείται με τη συσπείρωση όλων των ενδιαφερομένων στο δικό της κόμμα, ως τον μοναδικό αυθεντικό εκπρόσωπο αυτού του χώρου. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλάει για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα απευθύνονται στις «υγιείς» κεντροαριστερές δυνάμεις.
Ωστόσο, ο όρος αυτός είναι ιδιαίτερα προβληματικός τόσο ως προς τον προσδιορισμό αυτών των δυνάμεων όσο και - κυρίως - ως προς την αντικειμενική αδυναμία επίτευξης πολιτικών συγκλίσεων μεταξύ των θέσεων της σοσιαλδημοκρατίας και ιδεοληπτικών αγκυλώσεων του παρελθόντος.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: liberal.gr