Όλοι όσοι είμαστε εδώ ξέρουμε πολύ καλά νομίζω γιατί είμαστε εδώ: Γιατί θέλουμε την Κεντροαριστερά να μην είναι κομπάρσος στις εξελίξεις αλλά πρωταγωνιστής στις εξελίξεις. Και γιατί χωρίς ισχυρή Κεντροαριστερά, δεν υπάρχει ούτε πολιτική σταθερότητα ούτε οικονομική και κοινωνική συνοχή, που είναι απαραίτητη.

Αλλά υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος που επίσης τον ξέρουμε πολύ καλά: Ότι παρά τις δυσκολίες που ξέρουμε όλοι ότι περνά σήμερα η δημοκρατική παράταξη, η Κεντροαριστερά, όπου εμφανίζεται ενωμένη, παραμένει πλειοψηφικό ρεύμα. Το είδαμε στο ΤΕΕ, το είδαμε στο Δικηγορικό Σύλλογο, το βλέπουμε με τον Δήμαρχό μας, τον Καμίνη και το βλέπει και η Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Μπουτάρη.

Και ξέρετε, αυτό πρέπει να το πιστέψουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, για έναν βασικό λόγο: Ότι είμαστε σήμερα στην ΕΛΙΑ όχι μόνο για τις εκλογές, αλλά και για μετά τις εκλογές. Και ότι από δω και πέρα, το «μπαίνω-βγαίνω» απαγορεύεται. Μόνο πρόσθεση επιτρέπεται, όχι άλλη αφαίρεση. Οι προσωπικές στρατηγικές πρέπει να τελειώσουν. Η Κεντροαριστερά δεν αντέχει πλέον τέτοιες στρατηγικές.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι θα θέλαμε να ήμαστε περισσότεροι. Θα θέλαμε να είναι εδώ και άλλοι που ανήκουν στην Κεντροαριστερά και που έχουμε συνεργαστεί μαζί τους σε πάρα πολλούς χώρους. Έκαναν, δυστυχώς και θέλω να το πούμε καθαρά, λάθος επιλογές. Κάποιοι μέσα στη ΔΗΜΑΡ νομίζουν ότι αν αποκηρύξουν το κυβερνητικό τους παρελθόν, θ’ αποτελέσουν τον αυριανό σύμμαχο μιας κυβέρνησης δήθεν της Αριστεράς.

Πλανώνται πλάνην οικτρά. Διότι δεν πρόκειται να κυβερνήσουν, πρόκειται να παραλάβουν την οικονομική καταστροφή που θα φέρει η ασυναρτησία του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ακόμη και σήμερα δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του.

Και η οικονομική καταστροφή ξέρετε, είναι ένα πράγμα: Βλέπουμε γύρω μας πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατία και πόσο εάν χάσουμε αυτή τη σταθερότητα την οποία έχουμε πετύχει χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού αλλά και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το 2009 που ανέλαβε το πολιτικό κόστος να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ, εάν χάσουμε αυτή τη σταθερότητα, τότε βλέπουμε γύρω μας πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατία μας.

Γι’ αυτό να τους το πούμε καθαρά: Για κάποια μικροκομματικά συμφέροντα, παίζουν με τη φωτιά. Και ελπίζω γρήγορα να το καταλάβουν και να έρθουν ξανά μέσα στη δημοκρατική παράταξη που τους έχουμε όλους ανάγκη.

Κάποιοι άλλοι πάλι διακήρυξαν ότι δε θέλουν να έχουν καμία σχέση με το αμαρτωλό παρελθόν. Και ξέρετε, επειδή όλο αυτό το διάστημα όλοι συζητούσαμε με όλους για το τι θα γίνει στην Κεντροαριστερά, προσωπικά και νομίζω πολλοί από μας είχαμε την ακριβώς αντίθετη διάθεση: Ότι αυτή τη στιγμή το να συσπειρωθούμε μαζί με το ΠΑΣΟΚ είναι υπόθεση ηθικής ευθύνης. Ακριβώς γιατί το ΠΑΣΟΚ σήκωσε όλο αυτό το τεράστιο πολιτικό κόστος και δεν επιτρέπεται σε κανέναν μας να δηλώνει απών.

Και αν κάποιοι νομίζουν ότι δεν έχουν σχέση μ’ αυτό το αμαρτωλό παρελθόν, παρ’ ότι υπήρξαν πολλαπλώς ευνοηθέντες επί του αμαρτωλού αυτού παρελθόντος και αν νομίζουν ότι δεν έχουν καμία ευθύνη για το πώς έφτασε η χώρα σ’ αυτή την κρίση, δικαίωμά τους. Ο καθένας κουβαλάει το δικό του μερίδιο ευθύνης και το ξέρει ο ίδιος αν έφταιξε ή δεν έφταιξε και πόσο έφταιξε.

Μια ευθύνη έχουμε όλοι από κοινού: Να ξεπεράσουμε την κρίση. Κι εκεί απαγορεύεται να δηλώνουμε απόντες. Και όλοι αυτοί οι οποίοι σήμερα αποκηρύσσουν το αμαρτωλό παρελθόν, το κάνουν εκ του ασφαλούς. Γιατί ξέρουν ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα χάρις στη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ και απλώς θα εμφανιστούν εκ των υστέρων ως σωτήρες εκ του ασφαλούς ή μετά Χριστόν προφήτες.

Παρ’ όλα αυτά εμείς θα τους περιμένουμε. Βέβαια, η μάχη που θα δώσουμε είναι λίγο πιο δύσκολη τώρα, γιατί ακριβώς η δημοκρατική παράταξη στις εκλογές δε θα κατέβει ενωμένη. Και αυτό είναι έγκλημα σε βάρος της δημοκρατικής παράταξης.

Αλλά, όσο δύσκολη και αν είναι, ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι οποίοι θα μας ασκήσουν κριτική; Η Νέα Δημοκρατία του «Ζάππειο Ι» και του «Ζάππειο ΙΙ» που όταν ήρθε η στιγμή να πάρει τις ευθύνες της για την κρίση στην οποία η ίδια έχει οδηγήσει τη χώρα, έκανε ότι δε γνωρίζει τίποτα, με τον Υπουργό που έστειλε ψεύτικα στοιχεία στην Ευρώπη και το πληρώσαμε όλοι τόσο ακριβά;

Ή μήπως η αντιπολίτευση η οποία αφού μας μίλησε για τους Ρώσους που θα μας σώσουν, για τη Βενεζουέλα που θα μας σώσει, τα ξέχασε τώρα και κάθε μέρα έχει και διαφορετική τοποθέτηση; Όχι. Αυτοί δε μπορούν να μας ασκήσουν κριτική. Και αυτοί δεν είναι το πρόβλημα.

Το πρόβλημα είναι ο εαυτός μας, εμείς οι ίδιοι. Ξέρουμε ότι η παράταξη έχει ένα μεγάλο ζήτημα αξιοπιστίας απέναντι στον ελληνικό λαό αυτή τη στιγμή και είναι ανάγκη και ν’ αναγνωρίσουμε τα λάθη τα οποία έγιναν, και έγιναν λάθη γιατί κι εμείς όλοι ήμαστε ανέτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση και κάναμε σοβαρά λάθη σ’ αυτά τα χρόνια, να είμαστε έτοιμοι ν’ αναγνωρίσουμε τα λάθη και να έρθουν και νέα στελέχη να πάρουν την υπόθεση της Κεντροαριστεράς πάνω τους. Γιατί αυτοί είναι το μέλλον της Κεντροαριστεράς.

Όμως, η χειρότερη ήττα θα είναι η μάχη που δε δώσαμε, που δεν υπερασπιστήκαμε το δικό μας έργο, τη δική μας πολιτική που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια. Αν ανοίξατε το πρωί την τηλεόραση, εκεί χάνουμε τη μάχη των ιδεών. Γιατί στην πραγματικότητα δε βγαίνουμε να υπερασπιστούμε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει βάλει μπροστά η δημοκρατική παράταξη.

Και, ξέρετε, ακόμη και τώρα που δημοσκοπικά υπάρχει τόσο σοβαρό πρόβλημα για τη δημοκρατική παράταξη, αν δείτε τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των Ελλήνων στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις. Και θα είναι έγκλημα για μας αν το έργο το οποίο εμείς με τόσες θυσίες σε βάρος του ελληνικού λαού και τόσο πολιτικό κόστος για την παράταξη και προσωπικό κόστος για πάρα πολλά στελέχη, αν εμείς δεν το υπερασπιστούμε.

Γιατί μιλάμε για μεταρρυθμίσεις. Τι ακριβώς εννοούμε; Όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος έδινε τη μάχη για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και έδινε τη μάχη για τα γενόσημα, ουσιαστικά συγκρουόταν με το lobby του φαρμάκου. Όταν δίναμε τη μάχη για την παιδεία κι εξακολουθούμε να δίνουμε τη μάχη για την παιδεία, δίναμε τη μάχη, αυτό που είπε ο Μόσιαλος πριν από λίγη ώρα, να μη φεύγουν τα μυαλά της Ελλάδας έξω αλλά να μένουν εδώ και να συγκεντρώνουμε μυαλά. Κι εμείς κάναμε αυτή τη μεγάλη μεταρρύθμιση.

Ακόμη και στο κράτος, ο «Καλλικράτης», η προσπάθεια τώρα μεταρρύθμισης της Δημόσιας Διοίκησης, τι είναι; Είναι η σύγκρουση με το πελατειακό κράτος που τόσα χρόνια χτιζόταν σ’ αυτή τη χώρα. Και ακόμη κι αν έχουν γίνει λάθη και παίρνονται οριζόντια μέτρα, εμείς πρέπει να την υπερασπιστούμε.

Και ν’ ανοίξω μια παρένθεση: Πολλοί απ’ αυτούς που έδωσαν αυτούς τους αγώνες, σήμερα δεν είναι εδώ μέσα και έπρεπε να είναι εδώ μέσα για να τιμούν και το προσωπικό τους έργο. Και ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα ξανάρθουν μαζί μας.

Και βέβαια, όταν μιλάμε για μεταρρυθμίσεις, να μη φοβηθούμε και τις «ιερές αγελάδες». Να μη φοβηθούμε τη μεταρρύθμιση στην ενέργεια και τα καύσιμα που χάνονται κάθε χρόνο δισεκατομμύρια από τα λαθραία καύσιμα. Να μη φοβηθούμε τις Τράπεζες, που αυτή τη στιγμή η κοινωνία βοά ότι θέλει να ενισχυθεί η νέα επιχειρηματικότητα, να βγουν νέοι άνθρωποι μπροστά και να ενισχυθούν και οικονομικά γιατί το παραγωγικό μοντέλο που έχουμε σήμερα έχει χρεοκοπήσει και πρέπει ν’ αλλάξει.

Και, για να μιλήσω και για το δικό μου χώρο, να μη φοβηθούμε να προκηρύξουμε επιτέλους τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών που 22 χρόνια παραμένουν στον αέρα. Όσο για τη Δημόσια Τηλεόραση, μετά την απαράδεκτη ενέργεια, για τον τρόπο με τον οποίο έκλεισε, κι εκεί δίνουμε τη μάχη για μια ισχυρή Δημόσια Τηλεόραση η οποία θα είναι απαλλαγμένη όμως απ’ όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος που ξέραμε ότι γίνονται.

Οι μεταρρυθμίσεις, η μία πλευρά. Ασφαλώς υπάρχει το ζήτημα της λιτότητας. Και ξέρουμε ότι έχει επιβληθεί στη χώρα μια πολιτική λιτότητας η οποία ήταν δυσβάσταχτη και σε πολύ μεγάλο βαθμό παράλογη. Αυτή είναι η άλλη μάχη που θα δώσουμε στην Ευρώπη μαζί με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα για έναν διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη. Σημαντική μάχη που τη δίνουμε στις προσεχείς εκλογές.

Και βέβαια θα συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε συνέχεια με τους Ευρωπαίους εταίρους, για μια σειρά ζητήματα τα οποία ξέρουμε ότι από ιδεοληψίες, επιχειρούν πολλές φορές να επιβάλλουν στη χώρα. Όμως είναι και δική μας ευθύνη, αυτό το Εθνικό Σχέδιο που είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος πράγματι δεν είναι ένα σχέδιο που θα έρθει αύριο, είναι ένα σχέδιο που θα έρθει εδώ, σήμερα, εδώ και τώρα.

Και πρέπει να κάνουμε σαφείς ιεραρχήσεις χωρίς ν’ ακολουθούμε αν θέλετε και τις ανάγκες της επικαιρότητας δίνοντας λάθος μάχες. Ξέροντας ότι μπορεί να προκαλέσω, να πω ότι την ώρα για παράδειγμα που χιλιάδες Έλληνες τρώνε σε συσσίτια, ενδεχομένως να μην ήταν η καλύτερη επιλογή να δώσουμε τη μάχη για το ΦΠΑ στα εστιατόρια.

Γιατί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο το οποίο και σα μέλος της κυβέρνησης αισθάνομαι ότι με βαρύνει και προσωπικά, το οποίο δεν έχουμε αντιμετωπίσει και το οποίο αν θέλουμε να είμαστε σοσιαλδημοκρατική παράταξη, αν θέλουμε να είμαστε προοδευτική παράταξη, πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε.

Και αυτό είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών στην Ελλάδα χωρίς το παραμικρό εισόδημα. Αυτό δεν επιτρέπεται να το ανεχόμαστε, μια προοδευτική παράταξη. Και ό,τι χρειάζεται να γίνει, πρέπει να το κάνουμε. γιατί πάνω απ’ όλα, εάν δεν επικοινωνήσουμε με τους πολίτες που έχουν απογοητευθεί από μας, αν δε δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις, δεν πρόκειται να πετύχουμε.

Ξέρω ότι είναι πολλά, ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολα, ξέρω ότι κάνουμε τώρα το πρώτο μεγάλο βήμα, αλλά όπως λέμε, «ψωμί κι ελιά και Κεντροαριστερά».

Σας ευχαριστώ πολύ.