Κεντροαριστερά όπως μπαίνεις ή όπως βγαίνεις;

Δρ. Αννα ΕλευθεριάδουΓκίκα 05 Φεβ 2014

Παρακολουθώ απο την αρχή με ενδιαφέρον τη σκόνη που σηκώθηκε στο Ακροπόλ. Δεν έκανα σχόλιο, δεν πήρα ως τώρα δημόσια θέση. Με την διαύγεια που μου επιτρέπει να έχω η μη άμεση εμπλοκή μου στα δρώμενα, διέκρινα από την αρχή την αγωνία των φορέων της κίνησης να εκφρασθούν εκλογικά κυρίως. Διέκρινα επίσης μια εμμονή στις αυτοαναφορές και μια αμηχανία μπροστά στις αποφάσεις. Η αγωνία για κάθοδο στις Ευρωεκλογές εξ ορισμού θεωρώ οτι είναι ελαφρώς τυχοδιωκτική, με δεδομένο ότι μένουν 100 μέρες…Ειδικά αν λάβουμε υπόψην ότι αυτή τη στιγμή από κόμματα και στελέχη γεμάτος ο τόπος!!!

Προς τι η βιασύνη; Το ζητούμενο είναι η μετάλλαξη απο ένα σχηματισμό σε άλλο; Προφανώς όχι.Το ζητούμενο είναι να σχηματιστεί πρόταση εκεί που οι υπάρχουσας απέτυχαν να μετουσιωθούν σε λύσεις. Να αποφευχθεί η «βιαιη ωρίμανση», τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Να υπάρξει προγραμματική πλατφόρμα με προτάσεις όπου το πολιτικό υποκείμενο θα είναι σαφές και λεπτομερές, με επιμέρους ενότητες, τεκμηρίωση, θεματική ανάλυση. Μια πλατφόρμα εμφατική και προσανατολισμένη στο τι είναι υλοποιήσιμο και όχι στο τι είναι επικοινωνιακό, που θα αφορά τα μείζονα, κοινωνικά κυρίως ζητήματα.

Πως είναι δυνατόν αυτό να προκύψει εν μέσω κρίσης, θεσμικής, ηθικής, πολιτισμικής κι οικονομικής, έτσι, με δυο μήνες παράθυρα των ίδιων και των ίδιων ανθρώπων στα ΜΜΕ και μερικά άρθρα και μαζώξεις;

Εδω απαιτείται καταρχήν μαγιά από ιδέες φρέσκιες και από τεχνοκράτες δοκιμασμένους, σε μεγάλα κέφια. Στη συνέχεια διαβούλευση, ουσιαστική και ανοιχτή, επί μακρόν, με βελτιώσεις και αναθεωρήσεις, ώστε να ζυμωθεί η μαγιά και να φουσκώσει το ζυμάρι. Με άρπα κόλα θέσεις, διατυπωμένες απλά από μερικούς, ας είναι και επιφανείς όπως οι 58, ποιος θα σε πάρει στα σοβαρά; Αν δεν νιώσει ο εμπλεκώμενος οτι συμμετέχει στη διαμόρφωση του περιεχομένου, της ουσίας της πολιτικής αυτής ατζέντας. Πως μπορούν να προκύψουν αληθινές δεσμεύσεις και πλειοψηφικά ρεύματα με διεργασίες απλά εσωτερικού διαλόγου;

Επι των διαδικασιών δε, που τόσος λόγος γίνεται, αν οι 58 θέλουν όντως να κάνουν κάτι στερεό, θα πρέπει ξεπεράσουν το κόμπλεξ της ομοφωνίας και να βάλουν όλες τις διαδικασίες σε ψηφοφορία, με 2 – 3 προαπαιτούμενα: Να αναδειχτούν υποψήφιοι είτε στα όργανα είτε στην κορυφή, απλά και καθαρά με μονοσταυρία και με καταλόγους που θα κλείσουν αυστηρά πριν την ψηφοφορία, ώστε να μην πηγαίνω εγώ να σταυρώνω σε 5- 6 σημεία ας πούμε στην Αττική!!!!! Επίσης θα πρέπει εξ ορισμού οι άνθρωποι που θήτευσαν με κάποιον τρόπο σε θέσεις εξουσίας κι είναι 60 + να μην εμπλακούν σε ενεργό ρόλο. Αποτελούν καλώς ή κακώς εκφραστές μιας άλλης πολιτικής εποχής και μέσω αυτών δεν μπορεί να απευθυνθεί κανείς στην κοινή γνώμη, χρειάζεται υπέρβαση και στα πρόσωπα.

Η κοινωνία πέρα από τα κόμματα, διαθέτει δυναμικά στοιχεία ικανά να ανταποκριθουν στην πρόκληση της ιστορικής συγκυρίας. Άνθρωποι όμορφοι, μορφωμένοι και με πολλών χρόνων ένσημα θα φτιάξουν τη νέα συλλογικότητα. Μόνο έτσι θα δωθεί μια ώθηση στο μύλο να γυρίσει για να ακολουθήσει Ντόμινο από παρεμβάσεις ουσίας στην άσκηση εξουσίας. Διαφορετικά…who cares????