Το 8% των εκλογών θεωρήθηκε επιτυχία για την Ελιά και το ΠΑΣΟΚ. Ηδη κινδυνεύει να αποδειχτεί παγίδα, καλλιεργώντας τον εφησυχασμό, όταν όλοι γνωρίζουν ότι στις προσεχείς εθνικές εκλογές η πόλωση θα είναι πολύ μεγαλύτερη και το διακύβευμα -ποιο κόμμα θα βγει πρώτο και κατά συνέπεια ποιοι θα κληθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση- θα είναι καταθλιπτικό για τις μικρότερες ομάδες. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το ίδιο βράδυ των εκλογών ο κ. Βενιζέλος προκήρυξε συνέδριο της Ελιάς και λίγες ήμερες αργότερα συνέδριο και του ΠΑΣΟΚ. Από συνέδρια άλλο τίποτα. Συνέδριο έκανε το Ποτάμι, συνέδριο προκήρυξε και η ΔΗΜΑΡ. Συνέδριο διά πάσαν νόσο. Μόνο που όλοι γνωρίζουν ότι τα συνέδρια σπάνια λύνουν προβλήματα. Συνήθως εξαντλούνται απλώς σε αντιπαράθεση μηχανισμών και σε διευθέτηση εσωτερικών λογαριασμών. Κι όλα δείχνουν ότι το ίδιο πρόκειται να συμβεί και στην Κεντροαριστερά.
Η ίδια η αλληλουχία των συνεδρίων είναι προβληματική. Αραγε τι σχεδιάζεται; Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ να πάρει τις αποφάσεις και η Ελιά να τις επικυρώσει; Ή μήπως να τις ανατρέψει; Εχει κανένα νόημα να γίνουν δύο συνέδρια ή μήπως τα συνέδρια είναι το πρόσχημα για να μη ληφθούν τώρα οι αποφάσεις που χρειάζονται;
Ο καθένας δίνει την απάντησή του. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι ότι έχει αρχίσει να δημιουργείται η εντύπωση πως η Ελιά ήταν απλώς ένα προεκλογικό τέχνασμα και ότι το ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα στερείται στρατηγικής, καθώς η πολιτική του τείνει να γίνει ένα άθροισμα προσωπικών επιλογών.
Τον τόνο τον έδωσαν ορισμένοι υπουργοί οι οποίοι, με δικαιολογία την ανάγκη να προβληθεί η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, εμφανίστηκαν να υπερασπίζονται θέσεις ή να προχωρούν σε ρυθμίσεις με γνώμονα το (προσωπικό) πολιτικό κόστος. Στον αντίποδα όσοι μέσα από το ΠΑΣΟΚ αντιπολιτεύτηκαν την Ελιά, αμφισβητούν την έως τώρα πορεία είτε αμφισβητώντας τον κ. Βενιζέλο προσωπικά, είτε βάζοντας θέμα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανατροπής ουσιαστικά της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ την τελευταία πενταετία.
Μπορεί έτσι να μακροημερεύσει το ΠΑΣΟΚ και η Κεντροαριστερά; Σίγουρα όχι. Γιατί βέβαια και οι μεν και οι δε υπηρετούν την ίδια ξεπερασμένη λογική της εξαγοράς των ψηφοφόρων μέσα από την αποδοχή των κάθε είδους συντεχνιακών αιτημάτων. Είναι η λογική του ΠΑΣΟΚ – κόμματος στελεχών, όπου μέσα από τις προσβάσεις στην κυβέρνηση, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα μπορεί και ικανοποιεί αιτήματα.
Σε άλλες εποχές ήταν μια επιτυχημένη συνταγή. Η κρίση έδειξε τα όριά της κι έτσι κι αλλιώς τώρα πια την υπηρετεί πολύ πιο αποτελεσματικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα Κεντροαριστερά δεν μπορεί να φτιαχτεί με παλιές νοοτροπίες. Κι ένα συνέδριο που δεν θα διασφαλίζει τη συμμετοχή όλων των ζωντανών δυνάμεων που παραμένουν στη λογική των μεταρρυθμίσεων και της σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει κανένα νόημα.