Τι είδους κεντροαριστερά μπορεί να είναι αυτή, που θα δεσμεύεται εκ των προτέρων, ότι θα κυβερνήσει μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ;…Ή τι σόι κεντροαριστερά μπορεί να υπάρξει αν θεωρήσει ως μόνιμη κατάσταση τη συμμετοχή της σε κυβερνητικά σχήματα με τον Σαμαρά και τη ΝΔ, η μέσα σε έναν αέναο κυβερνητισμό;…Μια κεντροαριστερά δηλαδή που δεν θα διεκδικεί από μόνη της, ως μεγάλη παράταξη την πλειoψηφία και την κυβέρνηση και που βεβαίως θα συνεργάζεται και θα συμβάλει σε κυβερνητικές λύσεις στη βάση προγραμματικών συμφωνιών με άλλα κόμματα, όταν δεν προκύπτει αυτοδυναμία η και θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση! Αυτή η «κεντροαριστερά» υπάρχει μόνον στο μυαλό όσων αναζητούν φύλλο συκής για να εξασφαλίζουν πάντα πολιτικό και κυβερνητικό ρόλο «παντός καιρού» και ως γέφυρα πολιτικής σωτηρίας. Η άλλη, η κανονική, σύντομα θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί, να ενωθεί και να γίνει ξανά μεγάλη, σύγχρονη και χρήσιμη!…Γιατί μόνο με όρους ιδεολογικής και πολιτικής αυτονομίας και οριοθέτησης απέναντι στην Δεξιά και την δογματική λαϊκίστικη Αριστερά μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερά!
Μετά τις ευρωεκλογές τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Ενάντια σε όλες τις προβλέψεις η «Ελιά» με κορμό το ΠΑΣΟΚ άντεξε και συγκέντρωσε αξιόλογο ποσοστό. Το πρώτο αυτό πείραμα ενοποίησης του χώρου, παρά τα μεγάλα προβλήματα και τα λάθη που έγιναν, τις αρνήσεις και τον πόλεμο που δέχθηκε, κατάφερε να αποδείξει πως έχει προοπτική. Άνοιξε έτσι ένας δρόμος για την ανασυγκρότησή της δημοκρατικής παράταξης, σε έναν ενιαίο ισχυρό συμμαχικό πολιτικό σχηματισμό, με τη συμμετοχή πλέον και άλλων πολιτικών κομμάτων κινήσεων και προσώπων όπως της ΔΗΜΑΡ και του «Ποταμιού», των οποίων οι ηγεσίες πρέπει πια να αντιληφθούν πως αυτός είναι ένας υπαρκτός, ρεαλιστικός και χρήσιμος για τη χώρα και την παράταξη δρόμος.
Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπάρξει μια συζήτηση, η οποία έτσι κι αλλιώς άνοιξε τις τελευταίες μέρες. Να ξεκαθαριστεί δηλαδή μέσα από συλλογικές, θεσμικές, δημοκρατικές διαδικασίες, αναλυτική συζήτηση στην ηγεσία και τη βάση, παντού, σε ανοικτή κουβέντα και διαβούλευση με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις αναφοράς του, η πολιτική κατεύθυνση και το πολιτικό σχέδιο που υιοθετεί και προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Με καθαρές κουβέντες και σαφείς προτάσεις, να αποφασισθούν τα επόμενα βήματα για το μέλλον της παράταξης. Αρκεί βέβαια η συζήτηση να είναι επικεντρωμένη στα σημερινά υπαρκτά ζητήματα και όχι σε διλλήματα του τύπου: «να ζει κανείς ή να μη ζει», «με τον σοσιαλισμό ή με την βαρβαρότητα», είτε σε πλαστά και με προφανή σκοπιμότητα τιθέμενα ερωτήματα όπως: με το «αριστερό» ΠΑΣΟΚ ή την «δεξιά» Ελιά!…