Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών επιβεβαίωσε τη συμμαχία των συντηρητικών δυνάμεων της Νέας Δημοκρατίας με τις δυνάμεις του Πολιτικού Κέντρου χάρη στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξασφάλισε τη δεύτερη κατά σειρά πρωθυπουργική του θητεία. Η συμμαχία αυτή σφραγίστηκε στη συνέχεια με την παρουσία ιστορικών στελεχών του κεντρώου χώρου στο νέο κυβερνητικό σχήμα με χαρτοφυλάκια καθοριστικά για την εκπλήρωση των προεκλογικών εξαγγελιών του πρωθυπουργού. Δυστυχώς για τον ίδιο και για την κυβέρνηση, η ατζέντα που επιβλήθηκε μετεκλογικά κυρίως από τις κλιματικές καταστροφές δεν επέτρεψε να προχωρήσουν και να αναδειχθούν οι επείγουσες μεταρρυθμίσεις. Αντίθετα, αναδείχτηκε μια σειρά από σοβαρές αρρυθμίες και ανεπάρκειες στη λειτουργία του επιτελικού κράτους που τραυμάτισαν την εμπιστοσύνη των κεντρώων πολιτών.

Η διπλή εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ο προσδιορισμός του ως «Κεντροαριστερά» - προσδιορισμός που παλαιότερα απέρριπτε ιδεολογικά και χλεύαζε πολιτικά - δεν ήταν αρκετός για να σπάσει την απομόνωσή του από τις μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του κεντρώου χώρου. Όπως άλλωστε απέτυχε και το τέχνασμα του Αλέξη Τσίπρα να μπει από το παράθυρο, ως παρατηρητής, στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία  επιχειρώντας να απαγγιστρωθεί από ενοχλητικές πλέον συγγένειες με εγχειρήματα τύπου Podemos, που είχαν ήδη πάρει το δρόμο της εξαφάνισης. Η προσθήκη του συνθετικού «Κέντρο» δεν είναι αρκετή για να παραπλανηθούν πολιτικά οι πολίτες. Η επαναλαμβανόμενη φράση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «οι εκλογές κερδίζονται στο κέντρο αλλά με αριστερές πολιτικές» αποδεικνύει  ότι δεν αντιμετωπίζουν τον κεντρώο χώρο παρά μόνο με όρους ιδεολογικής προσχώρησης.

Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία - που χρονολογείται ουσιαστικά από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ - σφραγίστηκε τόσο από τις συνέπειες του μετεμφυλιακού κλίματος συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής χούντας όσο και από την προσωπικότητα του ηγέτη της. Γι αυτό και απέκτησε χαρακτηριστικά πιο φιλικά προς «το κίνημα των αδεσμεύτων» παρά προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία με την οποία «γνωρίστηκε» μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, στην οποία άλλωστε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αρχικά αντιταχθεί. Ωστόσο, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ως η μεταχουντική συνέχεια της «Ένωσης Κέντρου» σε μια ριζοσπαστικοποιημένη κοινωνία, καθόρισε την προνομιακή του σχέση με τις δυνάμεις του Κέντρου, σχέση που το οδήγησε σε μακρά περίοδο διακυβέρνησης της χώρας. Η διακυβέρνηση αυτή δεν ήταν ανέφελη καθώς το ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες του αντιεκσυγχρονιστικού και αντιμνημονιακού λαϊκισμού για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Το πρόσφατο θετικό για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εκλογικό αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση μιας ισχυρής δημοκρατικής παράταξης, μακριά από τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες που ταλάνισαν τη χώρα στο πρόσφατο παρελθόν. Καθοριστική για την επίτευξη αυτού του στόχου θα είναι η συμμαχία με τις δυνάμεις του Πολιτικού Κέντρου που αποτελούν σήμερα έναν ισχυρό πόλο μεταρρυθμιστικών και εκσυγχρονιστικών δυνάμεων του φιλοευρωπαϊκού ορθολογισμού. Η συμμαχία της Σοσιαλδημοκρατίας, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και του Πολιτικού Κέντρου είναι η μόνη ικανή να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια νικηφόρα πορεία της δημοκρατικής παράταξης.

Πηγή: www.tanea.gr