Οι εξελίξεις για την ενοποίηση των κομμάτων και των κινήσεων για τον σχηματισμό ενός δεύτερου πόλου μεταξύ συντηρητικής κεντροδεξιάς και ριζοσπαστικής αριστεράς είναι θετικές. Όχι μόνο για τον ίδιο τον χώρο, αλλά και για το σύστημα και το μέλλον της Ελλάδας στα πλαίσια της Ε.Ε. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους όσοι συμμετέχουν και έκκληση σε όσους δεν έχουν ακόμη πειστεί για το εγχείρημα να το ξανασκεφτούν. Η κίνηση ανοίγματος της κ. Γεννηματά δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις της να επαναλάβει το εγχείρημα της Ε.Κέντρου του 1960-61.
Η επιτυχία της προσπάθειας εξαρτάται από τρεις προϋποθέσεις.
- Ο/η υποψήφιος που θα εκλεγεί με καθαρές διαδικασίες-η παρουσία του κ. Αλιβιζάτου είναι εγγύηση- έχει το χρέος να ενοποιήσει κομματικά τον χώρο, και οι επί μέρους συνιστώσες να στηρίξουν την προσπάθεια.
- Το νέο κόμμα, εκτός απροόπτου, στοχεύει στην διεκδίκηση της δεύτερης θέσης στην Βουλή. Ο χρόνος είναι περιορισμένος , μια και οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν λίγο πριν, ή λίγο μετά τον Ιούνιο του 18. Εξαρτάται από το εάν αποδειχτεί οι αγορές εμπιστεύονται την Ελλάδα. Αυτό πάλι θα εξαρτηθεί από την έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, την πρόοδο στις αποκρατικοποιήσεις και τα αποτελέσματα των Γερμανικών, Αυστριακών και ιταλικών εκλογών. Και φυσικά από τον ΔΝΤ και το μνημόνιό του.
- Στο διάστημα αυτό το νέο κόμμα οφείλει να έχει ξεκάθαρες θέσεις στα βασικά ζητήματα της πολιτικής. Και σαν τέτοια κεντρικό ρόλο θα παίξει η Παιδεία και η αναστροφή της οπισθοδρομικής και χωρίς δημιουργικό και σύγχρονο όραμα πολιτικής για την Εκπαίδευση που ακολουθεί η παρούσα διοίκηση. Εξ ίσου σημαντική είναι η εξωτερική πολιτική, η πολιτική άμυνας και εσωτερικής ασφάλειας και η θέση της Ελλάδας στην νέα Ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Τέλος, στην επιστροφή στην βιώσιμη ανάπτυξης και την δημιουργία θέσεων εργασίας, και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που συνεπάγονται μια σειρά παρεμβάσεις διορθωτικές κάποιων πτυχών των μνημονίων, της δημόσιας διοίκησης, της στήριξης της επιχειρηματικότητας, της αποκατάστασης της αξιοκρατίας, και της διαφάνειας.
Η παράταξη που θα δημιουργηθεί διαθέτει το καλύτερο ανθρώπινο πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό. Ίσως το καλύτερο σε όλο το πολιτικό φάσμα. Με την κινητοποίησή του με μεθοδικότητα και ομαδική δουλειά μπορεί να σχεδιάσει ένα στρατηγικό σχέδιο για την χώρα. Οι ερασιτεχνισμοί και οι διαρκείς μεταλλάξεις της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και το τεράστιο κόστος που φόρτωσε στις πλάτες της Ελλάδας λόγω της έλλειψη ενός τέτοιου σχεδίου, δεν πρέπει να επαναληφθούν.
Τώρα όλοι ξέρουμε. Κι αυτό ανεξάρτητα αν θα συμμετάσχει ή όχι το νέο κόμμα σε μια συμμαχική κυβέρνηση στην νέα εποχή. Μια εποχή που απαιτεί ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, ώστε να δοθεί το μήνυμα εμπιστοσύνης σε όλους τους παράγοντες που δανείζουν ή επενδύουν.
Ένα κρίσιμο σημείο για να επιτευχθούν όλα αυτά είναι το πολιτικό μήνυμα που θα εκπέμψει ο νέος φορέας. Και το μήνυμα αυτό, εκτός από την υιοθέτηση των ευρωπαϊκών αξιών, οφείλει να πείσει τους ψηφοφόρους, ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα διαφυλάξει την δημοκρατική νομιμότητα και θα στηρίξει την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Οι ‘’παγίδες’’ που έχουν στηθεί ή υπάρχουν λόγω Συντάγματος στην πορεία για μια άλλη πολιτική, υπονομεύουν αυτήν προσπάθεια. Τυχόν δεύτερες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής ,θα σημάνει νίκη των λαϊκιστικών δυνάμεων που διαβρώνουν την κοινωνία, στερούν την αξιοπιστία της χώρας και καταρρακώνουν θεσμούς και στέρεη οικονομική ανάπτυξη. Γιατί με την απλή αναλογική το πιθανότερο σενάριο είναι η ακυβερνησία.
Η σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, και οι ιστορικές αναφορές Λαλιώτη.
Σε όσους θα επιθυμούσαν μια τυχόν συγκυβέρνηση ή μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν παρά να διαβάσουν το άρθρο του κ. Βερναρδάκη («Η μοναξιά του Λαλιώτη και το μήνυμά του»). Με όρους υβριστικούς για το Πασοκ και την ΔΗΣΥ δεν καταλαβαίνει ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι ο στίχος του Ποιητή ΄΄.. ας τους κι ας λένε. Το ουσιώδες είναι ότι έσκασαν’’.
Αν πάλι επιθυμείτε μια ανάγνωση του κειμένου του Κ.Λ. ο Θ. Χειμωνάς έγραψε μια αξιόπιστη ανάλυση στο Liberal.gr. για το αφιέρωμα με τίτλο ‘’Ανδρέας, ένας ηγέτης από το μέλλον’’.
Αριστερά και δεξιά υπάρχουν. Αλλά η διάκριση συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών-σοσιαλιστών, δεν εμπόδισε την Ευρώπη της Ειρήνης να μεγαλουργήσει. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοσιαλιστικό κόμμα με την έννοια την ευρωπαϊκή.
Ο κ.. Βερναρδάκης που ανήκει στον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να αγνοεί τις σαφείς θέσεις του που έχει εκφράσει δημόσια ο Κ. Λαλιώτης. Δυο σύντομες περικοπές από δημόσιες δηλώσεις του πιστεύω ότι συμπληρώνουν το κείμενό του.
‘’. .όλοι οι Έλληνες ανεξάρτητα από τις αντιθέσεις και τις διαφωνίες μας δεν είμαστε αντίπαλοι για τα πάντα και για πάντα και πολύ περισσότερο δεν είμαστε εχθροί. Γι αυτό έχει κρίσιμη σημασία να έχουν ευδιάκριτο περιεχόμενο, τόσο οι διαφορές και αντιπαραθέσεις ακόμη και οι συγκρούσεις , όσο και ο γόνιμος διάλογος και οι συναινέσεις ανάμεσα στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.’’.
Και 2ον ‘’..η κατοχύρωση και η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ και του Προοδευτικού πόλου συνδέεται αδιαπραγμάτευτα, με την αυτοδύναμη στρατηγική του ..με τον αυτόνομο λόγο του και τον καταλυτικό πρωταγωνιστικό ρόλο του κι αυτό προϋποθέτει οριστικά και αμετάκλητα σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις , σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με την Ν.Δ.’’
Οι δυο προτάσεις φωτίζουν ακόμη περισσότερο την πονηρή γραφή του τεθλιμμένου Υπουργού.
Φυσικά τίποτε δεν εμποδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να υποστεί στρατηγική ήττα στις επόμενες εκλογές, όπως έχουν δηλώσει Γεννηματά, Βενιζέλος, Θεοδωράκης κ.α. Ώστε να αποτοξινωθεί από την ταύτιση αίματος με τον κ. Καμμένο, και να επιτρέψει στις δυνάμεις που εκφράζονται μέσα από το έργο τους να συμμετάσχουν επικοδομητικά στην ανόρθωση της χώρας. Ενδεικτικά αναφέρω τον κ. Πιτσιώρλα, τον κ. Χουλιαράκη , τον κ. Λιάκο, τον κ. Φωτάκη τον κ. Χαρίτση κ.α.-. Ακόμη και τον κ. Τσακαλώτο, που αν και μαρξιστής , στο πόστο του απέδειξε ότι είναι και πραγματιστής.
Στο κάτω κάτω εμείς οι παλιοί που ζήσαμε πριν την χούντα σε ξένη χώρα, διδαχθήκαμε από τον μαρξιστή – έστω αυστρομαρξιστή-τότε καγκελάριο της Αυστρίας Μπρούνο Κράισκι τι σημαίνει σοσιαλισμός Ευρωπαϊκής εκδοχής. Έλεγε λοιπόν ο Κγγελάριος:
‘’Είμαι σοσιαλιστής για τα κοινωνικά ζητήματα, φιλελεύθερος για τα οικονομικά και αναρχικός για τα θέματα Τέχνης’’. Είχε καταλάβει, έχοντας ζήσει ναζισμό και σοβιετική κατοχή, ότι για να στηρίξεις το κοινωνικό κράτος, από κάπου πρέπει να εισπράξεις τα λεφτά. Και πάντως όχι εξισώνοντας προς τα κάτω, και διαλύοντας την μεσαία τάξη και την Παιδεία. Και όχι με δανεικά, που ποτέ δεν είναι αγύριστα τουλάχιστον στον σημερινό Κόσμο.
Για τους φιλελευθέρους δυο λόγια.
Ιστορικά οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες προέρχονται από την ίδια μήτρα. Την πτέρυγα εκείνη της Αγγλικής Βουλής που για να αντιμετωπίσει τον λιμό ζήτησε το άνοιγμα των αγορών. Ώστε να σπάσει η απαγόρευση εισαγωγής σιτηρών που επέβαλε η τότε Δεξιά- οι συντηρητικοί γαιοκτήμονες. Από τότε στα εργατικά κόμματα ένα ισχυρό, αν και ολιγάριθμο κομμάτι, συνυπήρξαν με τους παραδοσιακούς εκφραστές των εργατικών εκπροσωπών. Και μάλιστα με επιτυχίες σημαντικές. Και ας μην συγχέουμε φιλελευθερισμό και νεοφιλελευθερισμό. Γιατί νεοφιλελεύθερες πολιτικές μπορεί να αναγκάζεται να εφαρμόζει ακόμη και η κομμουνιστική Κίνα. Αλλά νεοφιλελεύθερο κόμμα ή κίνημα στην Ελλάδα υπάρχει μόνο στο μυαλό της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Εύχομαι λοιπόν καλή επιτυχία στο εγχείρημα και καλή συνύπαρξη και δημιουργική όλων των τάσεων που θα εκφραστούν, όταν ωριμάσουν τα πράγματα, στο νέο κόμμα. Η Πατρίδα και οι καιροί δεν επιτρέπουν κανενός είδους αποτυχία.