Και τώρα τί θα γίνουμε χωρίς μάσκες;
Τούτες οι μάσκες ήσανε μιά κάποια λύση
Νίκος Παυλίδης,Περιμένοντας τις μάσκες
‘Ωρες-ώρες αισθάνομαι πως λίγοι πολιτικοί κινούνται με άνεση κι εντιμότητα στο πεδίο της «αλήθειας». Προτιμούν τον περισσότερο οικείο γι’αυτούς χώρο του «πολιτικού παραμυθιού». Κάπως έτσι νομίζω ότι συμβαίνει και με την επί χρόνια ταλαιπωρούμενη έννοια της «Κεντροαριστεράς». Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα αυτό συνεχίζοντας τις σκέψεις που κατέθεσα εδώ την 1η Αυγούστου [χωρίς βέβαια να κάνω πόλεμο προ-θέσεων σε όσους υποστηρίζουν τα αντίθετα].
Ενώ στο παρελθόν οι ατέρμονες συζητήσεις και τα σχετικά πειράματα[ Ελιά,58 κλπ] δεν έβγαζαν πουθενά, ίσως γιατί τα έπνιγε εν τη γενέσει τους η [τότε] λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα μερικοί ανεθάρρησαν ελπίζοντας ότι «ήγγικεν η ώρα» [λόγω της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ]. Το πρώτο όμως πρόβλημα προέκυψε όταν η ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη απλώθηκε τόσο πολύ σε πρόσωπα και πρακτικές της Κεντροαριστεράς, ώστε να χρειάζονται αναπροσαρμογές πλαισίου, σχεδίου και ρητορικής για τα οποία δεν ήσαν προετοιμασμένοι. Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε, οι εξ αριστερών προερχόμενοι, να εγκαταλείψουν οριστικά τη «θεωρία του κυρ Παντελή», πράγμα δυσκολότατο για τους «ιδεοληπτικούς επαναστάτες» των πλατειών της Αθήνας. Το τρίτο πρόβλημα ήταν η αναθεώρηση των πάγιων απόψεών τους για την Τάξη και την Αταξία, για το Νόμο και την Ανομία και η απάρνηση της «καλής βίας».
Επειδή το πολιτικό Κέντρο [ ή και η λεγόμενη Μεσαία τάξη ] στη χώρα μας δεν συγκροτείται όπως παλιά μέσω μιάς κοινής Παιδείας, ιστορικής συνείδησης και πολιτιστικής Κουλτούρας, αλλά συντίθεται σήμερα από διαφορικά κοινωνικά στρώματα που μπήκαν, μετά τη Μεταπολιτευση, στο οικονομικό ασανσέρ,και καθώς άλλα κατεβαίνουν, ενώ άλλα ανεβαίνουν, συναντιώνται σ’ένα επίπεδο διαβίωσης που το ονομάζουν «Μεσόκεντρο», τα πράγματα καθίστανται περίπλοκα. Γι’αυτό και οι παλαιότερες προσεγγίσεις δεν ισχύουν ή έχουν ελάχιστη σημασία.
Μ’αυτά και μ’αυτά η Αριστερά θέλει να καταστήσει όμηρους ή υποχείριους τους κεντρώους [κάτι σαν μετανοήσαντες εξόριστους της πολιτικής των άκρων], η ΝΔ θέλει να τους εντάξει [ως συνιστώσα;] σ’ένα ευρύτερο σχήμα [νέο κόμμα;], η Διακυβέρνηση δεν μπορεί να στρίβει μία αριστερά και μία να πηγαίνει στη μεσαία λωρίδα [διότι οι επιβάτες-πολίτες θα ζαλιστούν από τα πολλά ζινγκ-ζάνγκ], πιστεύω ότι είναι πιο καθαρό να μιλήσουμε για Σοσιαλδημοκρατία και να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες για [μία ασαφή, θολή κι απροσδιόριστη] Κεντροαριστερή στροφή της πολιτικής στην Ελλάδα του 2023