Τις επόμενες μέρες ξεκινάει άλλη μια προσπάθεια για την τόσο πολιτικά αναγκαία ανασύσταση του κεντρώου χώρου. Ολες οι προηγούμενες απέτυχαν, κυρίως λόγω των προσωπικών στρατηγικών αρχηγών και αρχηγίσκων και όχι λόγω σημαντικών πολιτικών διαφωνιών στο πολιτικό πρόγραμμα και τις μεταρρυθμίσεις, τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Οι σημερινές όμως συνθήκες στις οποίες πραγματοποιείται αυτή η προσπάθεια είναι οριακές. Μέσα σε αυτήν τη σχεδόν «εμπόλεμη» κατάσταση, οι πολιτικοί, οι ελίτ μας δεν επιτρέπεται να συμπεριφέρονται ως συνήθως. Εχουν ιστορική ευθύνη να υπερβούν εαυτούς. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, πέρα κι έξω από τα μνημόνια, το όραμα για τη χώρα για την επόμενη εικοσαετία απαιτούν ιστορικών διαστάσεων υπερβάσεις, κινητοποίηση και συστράτευση όλων των ποιοτικών εφεδρειών μας, μέσα κι έξω από τη χώρα, άμεσες αλλαγές συμπεριφορών όλων μας. Για να πετύχει αυτή η προσπάθεια ανασύστασης του κεντρώου χώρου, χρειάζεται να γίνουν σεβαστές 4 βασικές συνθήκες:
1) Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και των κεντρώων κινήσεων πολιτών οφείλουν να πάνε πίσω, αποδεχόμενες και υποστηρίζοντας με ειλικρίνεια την ανάδειξη ενός νέου υπερβατικού ηγέτη του νέου κόμματος. Υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες του χώρου με αδιαμφισβήτητη τεχνοκρατική επάρκεια και διεθνή αναγνώριση που μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο.
2) Tα για χρόνια στην πολιτική στελέχη των κομμάτων του Κέντρου να αφήσουν χώρο στους νέους στην πολιτική, να υποστηρίξουν με ειλικρίνεια την ανανέωση του μεσαίου χώρου σε πρόσωπα. Η προσπάθεια δεν θα πείσει κανέναν στην κοινωνία αν είναι μια στην ουσία ανακύκλωση των ήδη γνωστών στελεχών. Ο χώρος διαθέτει μεταρρυθμιστές πολιτικούς που οφείλουν με ανιδιοτέλεια να υπερβούν εαυτούς και να προσφέρουν τη γνώση και την εμπειρία τους σε συνέργεια με τους νέους στην πολιτική. Η Ιστορία θα τους αποδώσει τα εύσημα, θα αποτελέσουν τα παραδείγματα υπερβατικού πατριωτισμού που τόσο ανάγκη έχει το πολιτικό σύστημα.
3) Oι άξιοι νέοι στην πολιτική μέσα και έξω από τη χώρα οφείλουν να στρατευθούν στην εθνική προσπάθεια. Η κριτική αφ’ υψηλού και εξ αποστάσεως δεν αρκεί πλέον. Η πατρίδα έχει άμεση ανάγκη της γνώσης τους, της αφοσίωσής τους στα κοινά. Αν όχι τώρα, πότε; Η στράτευση άξιων νέων στην πολιτική θα εξαρτηθεί βέβαια από την ειλικρινή δέσμευση για ανανέωση των ηγεσιών και των έμπειρων στελεχών του χώρου.
4) Οι για χρόνια συζητούμενες εύλογες μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι το πολιτικό πρόταγμα της κυβερνητικής πρότασης του νέου κόμματος. Οι αλλαγές στο κράτος, στην οικονομία, στην παιδεία, στην πρόνοια πρέπει να υπερβαίνουν με πολιτικό θάρρος τον καταστροφικό πελατειασμό, τις συντεχνίες και τα συμφέροντα που ρήμαξαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Μια νέα ηγεσία με νέο πολιτικό λόγο έχει πιθανότητες να πείσει την κοινωνία να αποδεχθεί και να ακολουθήσει τις δύσκολες αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Εμμεσο ρόλο και λόγο στην πολιτική επιτυχία του όλου εγχειρήματος ανασύστασης του Κέντρου έχει και η Ν.Δ.! Ο νέος ηγέτης της οφείλει να λειτουργήσει επίσης υπερβατικά, αναδεικνύοντας δίχως κομματικά στρογγυλέματα και ισορροπίες τους άξιους κεντρώους, κεντροδεξιούς μεταρρυθμιστές πολιτικούς της, στρατεύοντας από την κοινωνία τούς αποδεδειγμένα πετυχημένους πολίτες του χώρου. Μετά τη διαφαινόμενη παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι πιθανότατη μια συνεργατική κυβέρνηση της Ν.Δ. με τα κόμματα (κόμμα;) του Κέντρου. Οφείλει λοιπόν από τώρα αυτή η «κυβέρνηση» να έχει κοινό κυβερνητικό πολιτικό λόγο, κοινό οραματικό βηματισμό.
Η χώρα δεν έχει χρόνο. Ο,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει μέσα στο επόμενο δίμηνο. Η Ιστορία δεν θα συγχωρήσει κανένα μας. Πρέπει επιτέλους να δείξουμε πρώτα και κύρια στους εαυτούς μας και κατόπιν στη διεθνή κοινότητα και στους εταίρους μας ότι μπορούμε να διαφεντέψουμε μόνοι μας το σπίτι μας, το μέλλον μας, ότι η κρίση μάς έχει κάνει συλλογικότερους, σοφότερους, ωριμότερους. Η αποτυχία μας αυτή τη φορά θα είναι ιστορικά ασυγχώρητη και θα μας αποδοθεί με τον κρότο της συλλογικής αποτυχίας (failed state), την καταστροφή της πατρίδας.