Αφορμή γι’αυτό το σύντομο σημείωμα είναι η συνέχιση αναζήτησης εναλλακτικότητας στον ενδιάμεσο χώρο. Επιπλέον οι – εντελώς διαφορετικού τύπου – επιτυχίες του Μακρόν στην Γαλλία και του Κόρμπιν στο Η. Βασίλειο επιτείνουν τον γενικότερο προβληματισμό, μιας και αφορούν μεν περίπου στον ίδιο χώρο, διαφορίζονται όμως ως προς την πρόταση αντιμετώπισης των ζητημάτων.
Τις προσεχείς ημέρες θα υλοποιηθεί το εξαγγελθέν Συνέδριο – Συνδιάσκεψη της ΔΗ.ΣΥΜ , όπου ανάμεσα στα άλλα θα προταθεί – εκ νέου, για δεύτερη ή και τρίτη φορά – η πορεία διόδευσης προς την ενοποίηση του κεντρώου και σ/δημοκρατικού πολιτικού τοπίου.
Όταν ορίστηκε ο τρόπος αντιπροσώπευσης μερίδες της ίδιας της ΔΗ.ΣΥΜ. το αποκαλούσαν Συνέδριο των διορισμένων. Οι αντιμαχίες στο διαδίκτυο και όχι μόνο, είχαν μέσα στην υπερβολή τους χαρακτηριστικά σύρραξης.
Εδώ και λίγο καιρό, επήλθε μια ξαφνική νηνεμία, ενώ διαβάζουμε πως θα παρευρεθεί ο κ.Σημίτης – που όμως δεν ήταν στο κανονικό Συνέδριο του 15 – , πως θα είναι επίσης ο κ. Βενιζέλος – για το οποίο έγκριτα ΜΜΕ έγραφαν πως δεν θα είναι – κι ακόμα θα είναι άλλες προσωπικότητες όπως ο κ. Γιαννίτσης, ο κ. Χριστοδουλάκης, κά.
Πέρα από το προφανές θετικό πρόσημο υπάρχει ένα απλό και βαθύ ταυτόχρονα ερώτημα, αυτό της πολιτικής προγραμματικής ενότητας – ταυτότητας.
Είτε αίφνης ανεκαλύφθη για μια ακόμα φορά «το μυστικόν του φρέατος» κατά τον Ν. Εγγονόπουλο, είτε η έρευνα αγοράς στον χώρο δεν βρήκε κάτι πιο καλό για ξεκίνημα.
Όταν τα κόμματα είναι μεγάλα χωρούν οι τάσεις και η ηγεμονία της μιάς στην βάση συμφωνίας με τις άλλες. Όταν τα κόμματα είναι μικρά ή – χειρότερα – στασιμομικρά οι διαφορετικές ψυχές, μπορούν να συνυπάρξουν εξ ανάγκης και αποδεκτώς καιροσκοπικά αλλά όχι για πολύ. Τρανό παράδειγμα η παρούσα διάλυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας και η αδύνατη συνύπαρξη Βαλς – Αμόν .
Τα μικρά κόμματα, όπως κι αν ονομάζονται, πρέπει να έχουν μιαν αρχική – περίπου – ομοιογένεια ώστε μεγαλώνοντας να χωρούν περισσότερες πολιτικές ψυχές – προτάγματα. Η ΔΗ.ΣΥΜ. του παρόντος εμφανίζεται και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, προσπαθώντας να ενώσει ανθρώπους με εντελώς αποκλίνουσες απόψεις τόσο για την ιεράρχηση των μεταρρυθμίσεων όσο και για την στρατηγική πορεία του χώρου στον ορατό χρόνο.
Αναπόφευκτα όλος αυτός ο οργανωτισμός είναι άχρωμος, άοσμος, άγευστος και δεν απαντά πολιτικά – όχι κομματικά – για την κυβερνησιμότητα του αύριο … και εξηγούμαι . Η κυβερνησιμότητα θα στηρίξει την απόπειρα επιστροφής στην κανονικότητα – που έχει εμφανώς διαταραχτεί – ή θα στηριχτεί στην υποτιθέμενη απαράλλακτη συνέχιση με έρεισμα βασικό την ιστορικότητα.
Απόσα παραπάνω είπα δεν θεωρώ πως η παρούσα ΔΗ.ΣΥΜ. παρουσιάζει ένα μελετημένο πρόσημο βουλητικού μεταρρυθμισμού και εκσυγχρονισμού, μια απόπειρα οργανικής σύζευξης του παραγωγικού και πολιτικού φιλελευθερισμού με τις Προνοιακές πολιτικές , κοκ.
Πρέπει να τολμηθεί έναντι του όποιου ρίσκου η κατασκευή ενός φορέα, εκ των πραγμάτων και εξορισμού, κεντρώου – κεντρικού – συγκεραστικού – αστικού.
Και κατά την άποψη μου η συμμαχική ΔΗ.ΣΥΜ. μερικώς – στην πιο καλή εκδοχή – μπορεί να ικανοποιήσει ένα δύσκολο, ιεραρχημένο εκσυγχρονιστικό πρόταγμα.