«Ό,τι θέλει ο νέος πρέπει να το παλέψει και να αγωνιστεί να το κερδίσει στον τόπο του. Αλλιώς είναι ξένος! Φύγανε και πάνε και δουλεύουν για τις ξένες χώρες. Και ο τόπος τι θα γίνει; Αυτό είναι στην ουσία… προδοσία»

Για όσους παρακολουθούν – ακόμα – τη διαδρομή του, καμιά έκπληξη. Η «προδοσία» έχει, έτσι κι αλλιώς, χωθεί για τα καλά στο κομμουνιστικό λεξιλόγιό του, χάριν του οποίου ο Κώστας Καζάκος ανεδείχθη και στο αξίωμα του βουλευτή επικρατείας.

Ούτε και χρειαζόταν η συγκεκριμένη, εθνικιστικά φορτισμένη παρέμβασή του για να τον οδηγήσει στην απαξία και τη γελοιοποίηση. Είχε ήδη φροντίσει γι’ αυτό κατά την τελευταία επίσκεψη στην Ελλάδα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον, τον οποίο, ως «πρόεδρος του λαϊκού δικαστηρίου» που στήθηκε τότε στην πλατεία Συντάγματος τον καταδίκασε σε θάνατο.

Είναι πραγματικά κρίμα, άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στην οθόνη και στο θέατρο για πολλά χρόνια, να πρωταγωνιστούν τώρα στην παρακμή και την κατρακύλα της χώρας ταυτιζόμενοι με τις ακροδεξιές και αντιδραστικές θέσεις των πιο σκοτεινών δυνάμεων του τόπου.