(Η πολλάκις υπεδαφικοποίηση και υποταγή)
«Κοίτα τον πόσο ξέρει και παίζει με τις λέξεις! Μ΄αυτόν πρέπει Να προσέχεις ως και το «και» , γιατί , αλλιώς, σε τύλιξε»: Άμλετ στον Οράτιο ,για τον Α΄Νεκροθάφτη.
Έχει αναγνωρισθεί σχεδόν απ΄όλους, ότι τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε τσαλακωμένοι και με συμπτώματα σαρτρικής ναυτίας μπροστά σε μία επανάληψη ,σ’ ένα νεκροφιλικό T/deja vu, του 2015 ΠΦΑ,πρωτοστατούντος του curator κ. Κατρούγκαλου. Θεατές ,με άλλα λόγια, στο ίδιο έργο που παρόλο του ότι έχει αλλάξει μερικώς ο πολιτικός θίασος που το είχε πρωτοανεβάσει, παίζεται με τις ίδιες κενές χειρονομίες, επιδειξιμανία και επιτελεστικότητα του προκουράτορα σκηνοθέτη της.
Ένα έργο που βρήκε τον δραματουργικό του πυρήνα στην νεοπλασματική πραγματικότητα της μάχης των πλατειών του Έπους του Μνημονίου-Αντιμνημονίου , τους διαλόγους και ρόλους του ανάμεσα στους αβαταρικούς «Μπολιβάρ» και «Σαμουήλ» κατασκευαστές αυταπατών και ταλαντούχους πωλητές πολιτικών ψεμάτων σε μια αγορά που ολοένα και περισσότερο μαυρίζει και που δυστυχώς δεν φαίνεται προσώρας ,να μειώνει τους πάγκους της.
Ένα έργο, που εξέφρασε επάξια τις σεναριακές απαιτήσεις της δημοφιλούς σειράς των δημαγωγικών αντιμνημονιακών επεισοδίων όπως αυτά έλαβαν χώρα στις δύο εκλογές και στο δημοψήφισμα του 2015, και ήταν η πλατφόρμα για να στηθεί μια παράσταση διαρκείας με υποβολέα την φιξ Επιταγή: Απόλαυσε τον Τσίπρα που διαπραγματεύεται για σένα με τους «θεσμούς» .Κάνει καλό στον Τσίπρα (αν αδιαφορήσετε φυσικά για τα αποτελέσματα).
Με άλλου όρους, η χώρα, υπό την επίδραση μιας μεταμοντέρνας ,κυβερνητικής διαχείρισής της από την ΠΦΑ των πιραντελλικών γιγάντων του Χίλτον , που έχει μεταβληθεί σε ΦΠΑ, βρίσκεται συνεχώς από τις αρχές του 2015, σε μία διαδικασία υπεδαφικοποίησης . Υποσκάπτεται δηλ. θεσμικά ,υποβαθμίζεται γεωπολιτικά, υπονομεύεται οικονομικά και υποθεραπεύεται πολιτικοπολιτισμικά ενώ υποδαυλίζεται η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της και η ισοπέδωσή της προς τα κάτω.
Συνοπτικά και ίσως με προθετική αινιγματικότητα , βρισκόμαστε ενώπιον μιας κολασμένης κατάστασης όπου το Μετά του Παρά που υπήρξαμε επιβάλλει σιγά σιγά το Υπό! Η κοινωνία φαίνεται, να εξοικειώνεται σε έναν υποχθόνιο παρακμιακό μυθριδατισμό Ουελμπεκικής υφής, και να ταλαντεύεται ακόμη υπερχρεωμένη και υποχρεωμένη ταυτόχρονα(με κόφτη και μπαλτά, με βίωση μνημονίου χωρίς μνημόνιο) στις επώδυνες δίνες και πτυχώσεις του κάθε πρωθυπουργικού παραληρήματος, όπου και ο τελευταίος μη αυταπατώμενος πολίτης έχει πεισθεί ότι βλέπει να συνυπάρχουν και οι δύο πόλοι και αποσπάσματα της σχιζοειδούς μεταρρυθμιστικής ριζοσπαστικής επένδυσης με τους όγκους της παρανοϊκής συντηρητικής –αντιδραστικής επένδυσης. Γιατί τι άλλο είναι τα τσιπρικά χαμόγελα για την αποδοχή του κόφτη που πρέπει εμφατικά να τονισθεί ότι στην ουσία αποτελεί την μεγάλη νίλα της αλυσιτελούς πολιτικής του διαπραγμάτευσης επειδή οι θεσμοί φαίνεται να θεωρούν κοπιώδη, πλεονασματικό και αχρείαστο τον αναξιόπιστο φιγουρατζίδικο κύκλο της. Γίνεται φανερό ότι ο αναδραστικός κόφτης (negative feedback) είναι η εκδίκηση όλων ημών που έχουμε υποστηρίξει την υπέρτατη ανάγκη της τεχνοκρατικής επάρκειας του πολιτικού προσωπικού, και της κυβερνητικής και διαπραγματευτικής του ικανότητας; Που είσαι Norbert Wiener να μας δεις!
Τούτων λεχθέντων, διάχυτη είναι ακόμη η έλλειψη εμπιστοσύνης ότι η υιοθέτηση αυτού του μηχανισμού των αντικανθάρων με τον χρονισμό που απαιτείται θα περπατήσει έστω και με μεγάλη καθυστέρηση για να μειώσει την κίνηση προς τα πίσω και το στρίψιμο της βίδας του καταστροφικά αναποτελεσματικού εθνικολαϊκιστικού υβριδίου που μας κυβερνά ακόμη με τη στρατηγική της σουπιάς.
Είναι καιρός να γίνει από περισσότερους αντιληπτό ότι αυτή η κίνηση αν συνεχισθεί θα μας ωθήσει σαν κοχλιωτός μεταφορέας σε μια ανεπίστρεπτη αποκωδικοποιητική κίνηση όπου ο ανθεκτικότατος ελληνικός παρασιτικός συντεχνιακός καπιταλισμός θα ανακρυσταλλωθεί σε ένα κυνικό καθεστωτικό σύστημα που αρνείται την μεταρρύθμιση των δομών που μας έφτασαν μέχρι εδώ. Που επιπλέον καταστρέφει κάθε πυρήνα δημιουργίας και αναγεννητικής προσπάθειας στην κατεύθυνση των καλυτέρων πρακτικών του Ευρωπαϊκού παραδείγματος κανονικότητας , που απονευρώνει τα δημοκρατικά ανακλαστικά και πιστεύω των πολιτών και επικαλείται αδιαλείπτως και επιμόνως από όλες τις ομάδες ή πρόσωπα που βρίσκονται σε συναλλαγή μαζί του, μονάχα την πίστη στην διατήρηση και αναπαραγωγή της εξουσίας του και την αντικατάσταση της διαλεκτικής από την ονοματοποιία. Που προσχηματικά και επιλεκτικά εναντίον της όποιας παλιάς διαπλοκής προλειάνει το έδαφος για μία νέα παππατζίδικη.
Είναι καιρός , να σταματήσουμε να αρκούμαστε και να είμαστε ευχαριστημένοι, όπως κάνουν αρκετοί, επειδή ο αυταπατώμενος, λαοφοβικός και καγκελόφραχτος , «εκπρόσωπος του απόλυτου πολιτικού οπορτουνισμού» κ. Τσίπρας φαίνεται να υπάκουσε , τελικά στην φωνή της ευρωζωνικής οικονομικής λογικής ,και εμφανίζεται να οδεύει, με ανυπολόγιστο ακόμη οικονομικοκοινωνικό κόστος, σε μια νέα οδυνηρή, υποτακτική και κακομοίρικη συμφωνία υπαγορευθείσα για μια ακόμη φορά από το ένστικτο επιβίωσής του και την υποσχετική ότι έτσι πράτων θα βρέξει λεφτά και θα «κλωτσήσει τον τενεκέ παρακάτω»
Το πρόβλημα με τις αυταπάτες του ομολογήσαντος κ.Τσίπρα και τις ολέθριες συνέπειες που είχαν και έχουν αυτές πάνω μας είναι όχι μόνον ότι ο «απολογούμενος» πρωθυπουργός εισάγει λόγω θραύσεως της εμπιστοσύνης του κόσμου προς το πρόσωπο του την επείγουσα ανάγκη διασαφήνισης ανάμεσα στις κατά Rumsfeld γνωστές γνωστές, γνωστές άγνωστες και άγνωστες άγνωστες αυταπάτες αλλά ότι η τετάρτη κατηγορία, κατά Zizek, οι άγνωστες γνωστές είναι οι πιο επικίνδυνες. Δηλαδή, οι δημιουργημένες από απωθημένες πεποιθήσεις και παραδοχές που δεν έχει συνειδητοποιήσει καν ότι ενστερνίζεται και οι οποίες εν τούτοις καθορίζουν τις πράξεις και τα αισθήματα του , και για τις οποίες δεν έχει δείξει καμία πρόθεση ότι μπορούν να σταματήσουν(«πλάνη χωρίς ευθύνη») , μιας και δεν δείχνει κανένα σημάδι να ξεγαντζωθεί από την εξουσία και την απόλαυσή της..
Ο κ.Τσίπρας προσπάθησε ντροπιασμένος και απεγνωσμένα να καλύψει τα ψέματα του με τις αυταπάτες του .Έτσι όμως άθελα του δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να μοιάσει με τον ήρωα του Charlie Chaplin στα Φωτα της Πόλης που είχε καταπιεί μια σφυρίχτρα και πάθαινε λόξιγκα με κωμικά αποτελέσματα .Εξαιτίας της κίνησης του αέρα μέσα στο στομάχι του , η κάθε σύσπαση λόξιγκα παρήγαγε έναν παράξενο ήχο σαν σφύριγμα που έβγαινε μέσα από το σώμα του. Αυτός ο ήχος του όπλου των ψεμάτων που έκανε γαργάρα, δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα μετέχει πια στον πυρήνα του πολιτικού του σώματος και διαρκώς εκπηγάζει από αυτό ,ό,τι και να κάνει πια. Τον ακολουθεί. Είναι ο ηχητικός ίσκιος του.
Είναι καιρός, να αρνηθούμε να υπομένουμε χωρίς καμία αντίδραση αυτή τη διαρκή υποτίμηση από την κυβέρνηση της νοημοσύνης μας που ενώ παράγει καταστροφικά συσσωρευτικά μετρημένα αποτελέσματα σε βάρος της χώρας υποδεικνύει την κατά την δική της αντίληψη ανάγνωση των αριθμών ανά χρονικά διαστήματα που βολεύουν την δική της επιχειρηματολογία. Μια κυβέρνηση που έπρεπε να την ενδιαφέρει πρωτίστως ή αύξηση του παρονομαστή δηλ.του ΑΕΠ όλων των οικονομικών δεικτών και όχι να ενδιαφέρεται μονάχα για τους αριθμητές, και πολλαπλασιαστές της προπαγάνδας της .
Είναι καιρός, το ευχάριστο γεγονός του «να βλέπουμε περισσότερους τουρίστες στο δρόμο» να μη μας ωθήσει στο να ξεχάσουμε και να μην επεξεργασθούμε ότι έχουμε βιώσει και βιώνουμε ,εξ αιτίας της αντιμνημονιακής κοινωνική ψύχωσης , τραυματικά και σε όλα τα επίπεδα, την απόλυτη υπεραλίευση και απόλυτη υπερεκμετάλλευση όχι μόνο από τους κυβερνώντες του πολιτικού κοιτάσματος: Μνημόνιο του 2010, μέσω ενός τριφασικού εθνικολαικιστικού αντιμνημονιακού και διχαστικά παρατεταμένου ακήρυχτου «εμφυλίου» που έλαβε/λαμβάνει χώρα σε τρεις περιόδους : α. κατά την «αγανακτισμένη» πλατειάζουσα και δολοφονική(Μαρφίν) αντιπολιτευτική περίοδο της υπεσχημένης κατάργησης του μνημονίου και απάρνησης του απεχθούς χρέους β. κατά την περίοδο της «ηρωϊκής διαπραγματευσης» του δεύτερου μνημονίου που οδήγησε στα capital controls και στο τρίτο μνημόνιο γ. κατά την σημερινή κυβιστική(φλικ φλακ) περίοδο (Ιωάννη Μελισσανίδη κατά Φαληρέα) επισφράγισης του προς συμφωνία διαρκούς μνημονίου η 3 plus.